Acma kapimi, üşür yaralarim anne...
Aklimin yanginlarina inat üşür yuregim. Sorular, ogutler, dersler, kaybedisler…
Titrek yüregimde degeri yok hicbirinin. Kapimi acan asi ruzgâr, iceri savurur anilarimi. Pervasizca odama dagilir zamanlar. Annemin kizgin sureti canlanir icimde.
“Toplayacagim anne”, “Cocuk yanimi bulabilirsem, duzeltecegim hepsini”…
Inanmaz yine…
Vazgecerim diye…
Kizgin gidisine hak verir ellerim. Vazgecerim. Efkârim onume duser. Islanir adimlarim. Uykumu calan geceler yagar sabahlara. Basima kitaplarin sayfalari ucusur. Biraz ask, biraz cografya… Taslasir, adimlarim.
Bir soluk ak… Biraz beyazi olmali bu kâgitlarin. Penceremde kalir gozlerim.
Kirik kanatlar var pervazlarda. Yagmurlari kana bular, yarali turnalar…
Aksami bulur vakit. Yuregimde ayni titreme…
Odama gelme anne. Acma kapimi, usur yaralarim. Toplamadim, toplayamadim yine zamani. Nereye donsem uzerime devrilir, gecikmisliklerim. Nazli bir yildiza aldanip; keske, kirmasaydim titrek lambami. Kirilmis cok sey var anne.
Raflarda yarim kalmis hayallerim daginik… Kopkoyu bir duman; korkularim…
“Topla” deme artik. Anla ki yerinde her sey…
Ayaklarim kanamasa yuruyemem artik, kizil adimlarimi izler cocuklugum. Kaybolursa; bulamam umudumu. Yuregime batmasa nazli yildizin parcalari, duygularim usur. Sizlamasa yuregim, olurum anne…
Yaza varmaz krizantemler. Hercai menekselere bahar zulumdur. Anla beni anne.
Cabaladim, solacagimi bile bile, senin icin…
Yapraklarimi kaybettim, dallarim tasimadi sahte tebessumlerimi. Yoruldum, cok yoruldum anne. Düzen bensiz kurulmus, ayak uyduramadim.
Anne...
alıntı
