Kristen Stewart
Daimi Üye
Adam gibi bir hasret oldu bu ayrılık
Adam gibi bir hasret oldu bu ayrılık. Hiç tanımadığım insanlara bağlandım bir gün. Belki çok sohbet saatlerini bölüşmedik. Ne soğuk kış akşamlarında ne birbirimize sarıldık nede güneşi beraber izledik. Koca yürekli insanlar tanıdım içlerinde, delikanlı kızlar, kanım kadar kardeş delikanlılar, saf kokulu insanlarla bir arada oldum. Yağmur kokan bir şehrin en uç köşesinde beraberce gülümsemelerimiz oldu. Çoğu daha çocuk yürekli, çoğu benden küçük koca yürekli insanlar tanıdım. Bir ders vakti kadar kısa geçti zaman bir an uzak çok uzak yerlere dağıldık. Kimi memleketimin İstanbul’una gitti kimi doğuda bir kasabaya…
Birinin acınası bir hayat hikâyesi vardı içimi kanatırcasına, kiminin adını bile daha bilmiyordum. Neden bilmem seviyordum onları, adlarını bile bilmesem de. İçimde onlarla olan suskunluğuma çare bir şeyler arıyordum. Uzun yolculuklar geçirdim onlara varmak için. Her sabah uyandığımda aklıma gelmeseler de bir dolmuşun arka koltuğunda onlara olan hasretlerimi dindirmek için dakikalar öldürdüm. Handan daha küçüktü ama güldürmesini becerirdi beni. Derya sürekli gülme telaşındaymış gibi umut verirdi gözleriyle. Akif kaybetmişliğini geç fark edenlerdendi. Şimdi kaybettiği ihtimallerinin peşinde çırpınıyor. Zafer daha büyümeden büyük hayaller kurmaktan vazgeçti. Fatih beklide yaşayamadığı geçmişinin ardından kayboldu gitti. Okan gelecekten bir haber bu günü kurtarma endişesinde. Erhan babasının ardı sıra dolanır oldu öyle ya da böyle bir işi vardı. Ayşe korkularının gölgesinden kurtulup savaşmaya başladı yok olmaya yüz tutmuş anılarının ardından. Çiğdem güzel sesinin ona kazandırdıklarını anladı ve devam etti umutlu sözler söylemeye. Neslihan kendi halinde gibi görünse de onun da bir derdi vardı, özgür bir kadın olmak gibi. Bense yalnız bir evin sessiz bir odasında hala hayallerimin gerçek olduğu düşler kuruyorum. Hepsi birer yürekti bedenlerinden taşarcasına koca bir yürek hem de. Bilmem zaman bizi nereye getirir nerde bırakır nefesimizi. Hayat bizi nerde buluşturur bilmiyorum anlayın işte seviyordum bu isimleri her birini ötekinden ayırmadan. Hepsine karşı habersiz özlemlerim oluyordu. Belki anlamadım anlatamadım onlara ama hepsi için dualarım ve dileklerim vardı. Kimine huzur diyordum kimine iyi bir gelecek ve bir iş beklide bir sevgili…
Aradan gecen ayların anısına hepsini arıyorum ve bir bahçenin ön tarafında yüzlerine bakmayı özlüyorum…
İyi yürekli dostlarımın mutlu olması dileğiyle
Adam gibi bir hasret oldu bu ayrılık. Hiç tanımadığım insanlara bağlandım bir gün. Belki çok sohbet saatlerini bölüşmedik. Ne soğuk kış akşamlarında ne birbirimize sarıldık nede güneşi beraber izledik. Koca yürekli insanlar tanıdım içlerinde, delikanlı kızlar, kanım kadar kardeş delikanlılar, saf kokulu insanlarla bir arada oldum. Yağmur kokan bir şehrin en uç köşesinde beraberce gülümsemelerimiz oldu. Çoğu daha çocuk yürekli, çoğu benden küçük koca yürekli insanlar tanıdım. Bir ders vakti kadar kısa geçti zaman bir an uzak çok uzak yerlere dağıldık. Kimi memleketimin İstanbul’una gitti kimi doğuda bir kasabaya…
Birinin acınası bir hayat hikâyesi vardı içimi kanatırcasına, kiminin adını bile daha bilmiyordum. Neden bilmem seviyordum onları, adlarını bile bilmesem de. İçimde onlarla olan suskunluğuma çare bir şeyler arıyordum. Uzun yolculuklar geçirdim onlara varmak için. Her sabah uyandığımda aklıma gelmeseler de bir dolmuşun arka koltuğunda onlara olan hasretlerimi dindirmek için dakikalar öldürdüm. Handan daha küçüktü ama güldürmesini becerirdi beni. Derya sürekli gülme telaşındaymış gibi umut verirdi gözleriyle. Akif kaybetmişliğini geç fark edenlerdendi. Şimdi kaybettiği ihtimallerinin peşinde çırpınıyor. Zafer daha büyümeden büyük hayaller kurmaktan vazgeçti. Fatih beklide yaşayamadığı geçmişinin ardından kayboldu gitti. Okan gelecekten bir haber bu günü kurtarma endişesinde. Erhan babasının ardı sıra dolanır oldu öyle ya da böyle bir işi vardı. Ayşe korkularının gölgesinden kurtulup savaşmaya başladı yok olmaya yüz tutmuş anılarının ardından. Çiğdem güzel sesinin ona kazandırdıklarını anladı ve devam etti umutlu sözler söylemeye. Neslihan kendi halinde gibi görünse de onun da bir derdi vardı, özgür bir kadın olmak gibi. Bense yalnız bir evin sessiz bir odasında hala hayallerimin gerçek olduğu düşler kuruyorum. Hepsi birer yürekti bedenlerinden taşarcasına koca bir yürek hem de. Bilmem zaman bizi nereye getirir nerde bırakır nefesimizi. Hayat bizi nerde buluşturur bilmiyorum anlayın işte seviyordum bu isimleri her birini ötekinden ayırmadan. Hepsine karşı habersiz özlemlerim oluyordu. Belki anlamadım anlatamadım onlara ama hepsi için dualarım ve dileklerim vardı. Kimine huzur diyordum kimine iyi bir gelecek ve bir iş beklide bir sevgili…
Aradan gecen ayların anısına hepsini arıyorum ve bir bahçenin ön tarafında yüzlerine bakmayı özlüyorum…
İyi yürekli dostlarımın mutlu olması dileğiyle
