KheChi
Daimi Üye
Nefreti asmanin tek yolu var: Affetmek. Baskalarini affettigimizde biz
özgürlesiriz. Nefret yasamdan zevk almamizi, insanlarin güzel yanlarini
görmemizi engeller. Hiç kimse saf iyi ya da saf kötü degildir.
Salt kötülükleri görmek bir süre sonra süphe, depresyon ve umutsuzluk
denizinde bogar insani. Nefret dolu bir yasam mutsuz bir yasamdir.
Affetmek insani derinlestirir. Affetmek için insanin ruhsal ve zihinsel
olarak kendisini hazir hissetmesi gerekir. Çünkü affetmek bir seçimdir.
Kimsenin zorlamasiyla affetmek mümkün degildir.
Affetmek bir süreçtir. Birdenbire affedisler bile bir sürecin ürünüdür.
Affetmeyi seçtiginizde kimse size borçlanmayacaktir. Yani kosullu affetme
yoktur. Diger insanin da sizi affetmesini, degismesini veya sizin
istediginiz gibi olmasini beklemeyin.
Affetmek bir seçimdir. Amaci sizin rahatlamanizdir, sizin
özgürlesmenizdir.
Nefret duydugunuz kisinin yasiyor ya da ölmüs olmasi sizin affetme
sürecinde duydugunuz acilarin yogunlugunda bir farklilik yaratmayacaktir.
O acilar sizin acilariniz. Affetmek kolay degildir. Fakat özgürlesmek için
gereklidir. Çogu insan affetmenin nefret ettigi kisiyi suçsuz ya da hakli
buldugu anlamina gelecegini sanir. Oysa affetmek geçmisteki anilarin
boyundurugundan kurtulmak, yasamimizi kontrolü altinda tutmasina son
vermek demektir.
Affetmek o kisiyi sevmek degil.
Affetmek o kisiyle konusmak zorunda olmak degil.
Affetmek, o kisiyle iliskiyi sürdürmek degil.
Affetmek, o kisinin beklentileri dogrultusunda davranmak degil.
Affetmek o kisiyi kucaklamak degil.
Affetmek o kisiyi suçsuz bulmak degil.
Affetmek o kisiyi hakli bulmak degil.
Affetmek o kisinin verdigi zararlari telafi etmek için çaba göstermemek
degil.
Affetmek kirginligin, kizginligin, nefretin hapishanesinden özgürlüge
çikmaktir.
Affetmek artik aciyi hissetmemektir.
Yapilanlari zihinsel olarak unutmak zaten mümkün degildir.
"Duygusal unutma" affetmenin diger adidir.
özgürlesiriz. Nefret yasamdan zevk almamizi, insanlarin güzel yanlarini
görmemizi engeller. Hiç kimse saf iyi ya da saf kötü degildir.
Salt kötülükleri görmek bir süre sonra süphe, depresyon ve umutsuzluk
denizinde bogar insani. Nefret dolu bir yasam mutsuz bir yasamdir.
Affetmek insani derinlestirir. Affetmek için insanin ruhsal ve zihinsel
olarak kendisini hazir hissetmesi gerekir. Çünkü affetmek bir seçimdir.
Kimsenin zorlamasiyla affetmek mümkün degildir.
Affetmek bir süreçtir. Birdenbire affedisler bile bir sürecin ürünüdür.
Affetmeyi seçtiginizde kimse size borçlanmayacaktir. Yani kosullu affetme
yoktur. Diger insanin da sizi affetmesini, degismesini veya sizin
istediginiz gibi olmasini beklemeyin.
Affetmek bir seçimdir. Amaci sizin rahatlamanizdir, sizin
özgürlesmenizdir.
Nefret duydugunuz kisinin yasiyor ya da ölmüs olmasi sizin affetme
sürecinde duydugunuz acilarin yogunlugunda bir farklilik yaratmayacaktir.
O acilar sizin acilariniz. Affetmek kolay degildir. Fakat özgürlesmek için
gereklidir. Çogu insan affetmenin nefret ettigi kisiyi suçsuz ya da hakli
buldugu anlamina gelecegini sanir. Oysa affetmek geçmisteki anilarin
boyundurugundan kurtulmak, yasamimizi kontrolü altinda tutmasina son
vermek demektir.
Affetmek o kisiyi sevmek degil.
Affetmek o kisiyle konusmak zorunda olmak degil.
Affetmek, o kisiyle iliskiyi sürdürmek degil.
Affetmek, o kisinin beklentileri dogrultusunda davranmak degil.
Affetmek o kisiyi kucaklamak degil.
Affetmek o kisiyi suçsuz bulmak degil.
Affetmek o kisiyi hakli bulmak degil.
Affetmek o kisinin verdigi zararlari telafi etmek için çaba göstermemek
degil.
Affetmek kirginligin, kizginligin, nefretin hapishanesinden özgürlüge
çikmaktir.
Affetmek artik aciyi hissetmemektir.
Yapilanlari zihinsel olarak unutmak zaten mümkün degildir.
"Duygusal unutma" affetmenin diger adidir.
