Ahmet Arslan Siirleri

[Şahmaran.]

ANLADIM AŞKIN SONUNU

İlk önce bakışlarınla tanıştım.
Gözlerindeki parıltıya alıştiı,
ve yalnızlığımı yenmeye çalıştım,
çalistim ama, aramıza koyduğun mesafelere takıldım.

Senin buhranlı gecelerime ışık saçmanı ben mi istedim?
İkide bir karşıma çıkmanı, elimi tutmanı ben mi söyledim?
Yoksa gönlümün her an seni anmasını ben mi arzuladım?
Ben yalnız bir kuru ümide, bir sıcak sevgiye sarılmayı diledim.

Bir hasret ki, günden güne vücudumu sarıyor,
sanki kör testereyle kalbim parçalanıyor.
Umudunu yitirmiş ellerim tutunacak dal arıyor.
İdrak içinde bedenim hakka yöneliyor.

Sende bir yıldız gibi kaymışsın ne çıkar?
Sevginin kaynagi o, sevmemeye imkan mı var?
Sahte sevgilere kanarak kalmışım bizâr...
Yaradana bir gün dönmemeye çare mi var?

Ahmet Arslan


BAKIŞLARIN

Biliyorum, simdi uzaklardasin.
Sesimi duyamaz, elimi tutamazsin,
halimi soramaz, gözyasimi anlamazsin.
Son bakisin benim zindanim oldu.

Gitmiyor, gitmiyor, aklimdan çikmiyor.
Affetmez bakislarin, yüregim sizliyor.
Ask hatasi çok zor oluyormus,
Anladim, ask zindani ne yapiyormus.

Bagislarmisin yansam yaninda.
Bir ömür boyu dursam basinda.
Bak güller soldu, askim hüsran oldu.
Son bakisin benim zindanim oldu.


Ahmet Arslan


BEKLERKEN

Agaçlar düsürmüs yapraklarini.
Yollar tüketmis yolcularini.
Ve aylar... ve aylar geçismis yillarini.
Ben senden kalanla seni beklerken.

Saçlar yitirmis siyahini.
Gönül çogaltmis âhini.
Ve kalbim... ve kalbim çekmis silahin.
Ben son kursunla seni beklerken.

Gözler akitmis yasini.
Ömür almis gitmis basini.
Ve saatim... ve saatim sasirmis zamanini.
Ben son nefesimle seni beklerken.


Ahmet Arslan

 

[Şahmaran.]

CANIM

Yillarin gerisinden geliyor acim.
Bir ben vardim, bir de sen canim.
Avare gönlümde çoktur anin;
Bir ben vardim, bir de sen canim.

Senden kalan bir resim, tek tesellim...
Sessizce gidisin olur ecelim.
Bir avuntu seni bekleyisim...
Bir ben vardim, bir de sen canim.

Kalbim, sana verdigim emanet.
Gidisinle sandim koptu kiyamet.
Geride biraktigin say ki bir ceset.
Bir ben vardim, bir de sen canim.

Yillar sonra geldi mektubun.
Ardindan da yesil tabutun.
Simdi kaldi tek bir avuntum:
Bir ben vardim, bir de sen canim.

Ahmet Arslan


FARKINDA MISIN?

Senin, o masum çehrenle bütünlesmis gözlerini;
hafizama kaydettim...
El yazmasi, göz nurun olan gül kokulu vecizeleri;
kalbime hapsettim....
Seni bir daha silinmemek üzere benligime yazdim.
O siyah, gür saçlari, yolunu gözlerken agarttim.
Gülen gözlerimi aglattim.. Farkinda misin?

Farkindamisin...
Kirdim sana siir yazan elimi.
Kestim ismini sayiklayan dilimi.
Kör ettim resmine bakan gözlerimi.
Ve kesecektim senin olan kalbimi;
yapamadim.. farkinda misin,
sana kiyamadim..

Ahmet Arslan

 

[Şahmaran.]

HEYECAN

Senden ayrilali uzun zaman olmustu.
Gidisinle gönlümden bir seyler kopmustu.
Heyecanim sönmüs ve bedenim solmustu.
Özlemimden feryatlar gözlerimde cosmustu.

Uzaklarda yapamamis, oralara alisamamissin.
Bu yüzden olsa gerek, mektup da yazamamissin.
Her gün resmime bakip, bagrina basacaktin.
Peki yillar sonra beni neden hatirlayamadin?

Simdi anladim, hangimiz can hangimiz canan.
Sen islak dudaklarimda kalmis bir heyecan.
Tükenen ümitlerime ve gönlümün çilesine olamazsin derman.
Sen aslini yitirmissin, ne çare ki sende olmussun virân.

Ahmet Arslan


IZDIRAP

Yokluguna degil aglamam, aldanma.
Sevmedigimi de zannetme, aldirma.
Matem degil, sitem de degil, kizma.
Izdirabi yasiyorum, böyle bil ve anla.

Kizginligim sana degil, yüregime ve gözlerime.
Ikiside birbirinden hâkir, duramadilar sözlerinde.
Hüznü ve kabusu koyup giderken bedenimde.
Sende kalan yanlarima salladim elimide gönlümüde.

Sevgin bir fidandi ve aklimi sarmisti.
Gidisinle gönlümü yakti, içime kin bosaltti.
Yalnizligima dost oldu, paylasti benle aciyi.
Beklememi sagladi, izdirabi ve de sanciyi.


Ahmet Arslan

 

[Şahmaran.]

LÂL OLDUM...

Gece oldugunda seni aydinlatan hilal oldum.
Uykuya daldiginda rüyanda gördügün hayal oldum.

Sana yakin olayim diye, damarlarinda dolasan kan oldum;
bir hâl oldum sana kavusayim diye,
hamal oldum seni tasiyayim diye,
ve saçlarina dokunayim diye, tenini oksayan rüzgar oldum.

Lâl oldum...

Mum gibi eriyip aktiginda seni saran alev oldum.
Kisin soguk ayazlarinda seni koruyan duvar oldum.

Yazin sicak günlerinde, hastalanmayasin diye, gölgen olan bulut oldum.
Hayat oldum yasayasin diye,
nefes oldum soluklanasin diye,
ve beni unutmayasin diye, benligine kazinan isim oldum.

Lâl oldum...

Gök yüzüne bakip bir dilek tuttugunda kayan yildiz oldum.
Siginacak gölge aradiginda, iri cüsseli bir mese oldum.

Susuzlugunu gideresin diye, sokak basinda çesme oldum.
Soru oldum cevabini arayasin diye,
tasa oldum düsünesin diye,
ve hislerini yazasin diye, kalem oldum kagit oldum.

Lâl oldum...

Hüzünlenip agladiginda akan gözyasin oldum.
Gülümsediginde etrafinda uçusan pervane oldum.

Mest olasin diye, kulaklarinda yankilanan nagme oldum.
Kitap oldum okuyasin diye,
çiçek oldum koklayasin diye,
ve sevdigimi söylemeden bilesin diye, agzi kilitli,
lâl oldum...

Ahmet Arslan

 

[Şahmaran.]

YALNIZ

Yalniz günlerim, yalniz herseyim.
Yalniz yasanmaz diyorsun bana.
Cansiz bedenim, ölmüs düslerim,
dertli olunmaz, diyorsun bana.

Aglarsa anam aglar,
gerisi yalan aglar,
bitmez iftiralar,
yüregim sizlar.

Akar gözyasim, damla damla.
Erkekler aglamaz, diyorsun bana.
Yanmis yüregim, sevda baharinda,
beni baglamaz, diyorsun bana.

Ahmet Arslan


ŞİMDİLİK YETİYOR

Telefon açtığımda "alo." deyişini,
sesinde ki sevinci ve değişimi,
seni uzaktan sevebilme ihtimalini,
bilmek.
bana şimdilik yetiyor.

Geceleri düşündüğünü, hüzünlenip,
ismimi tekrarladığını, heceleyip,
kalbini sardığımı, kelepçeleyip,
bilmek.
bana şimdilik yetiyor.

Ağlayan gözlerinden damla damla,
titrek sesinden hasret hasret,
özleyen mektuplarında çağlayan,
olmak.
bana şimdilik yetiyor.

Gönlünde filizlenen bir kırmızı gül,
üzerinde taşıdığın siyah beyaz resim,
hayalî filminde en kral oyuncu,
olmak.
bana şimdilik yetiyor.

bana şimdilik yetiyor.
ama sadece,
şimdilik.

Ahmet Arslan

 

[Şahmaran.]

ASLINDA

Yalnızlığa kaçışım çözüm değil aslında.
Yetmiyor sözler hislerimi anlatmaya.
Masumane bakışın olsada aklımda.
Gitmeliyim uzaklara zamanın akışında.

Suçlu arıyorsan suçlu olan benim.
Seni kırmadan yok olup gideyim.
Bedel istiyorsan vur beni öleyim.
Gitmeliyim lâkin uzaklara, gitmeliyim.

Ayrılığım zaruret, ihanet değil aslında.
Ölümcül bir neden kaçışımın başında.
Ne olur anla, soru sorma ve anla.
Sessizce gidişim ölümüm aslında.

Ahmet Arslan

 

[be_reN]

 

[Kristen Stewart]

 

[Arina]

Teşekkürler canım paylaşım için

 

[panter]

Teşekkürler canım, emeğine sağlık

 

[bitter_im]

Paylaşımın için teşekkürler :kayris: