Âişe (ranhâ) Annemizden....

[nar-ı beyza]

Âişe (ranhâ) şöyle dedi:
Cebrâil (as), Rasûlullah (sav)’e belli
bir saatte geleceğini vaat etmişti.
Vakit gelmiş ama Cebrâil
gelmemişti. Rasûlullah elinde
bulunan sopayı yere attı ve “Allah
da Rasûlleri de va’dinden
caymaz!” dedi. Sonra etrafa
bakınmaya başladı. Bir de ne
görsün, sedirin altında bir köpek
eniği. Bunun üzerine:
“-Ey Âişe! Bu enik buraya ne
zaman girdi?” diye seslendi. Ben:
“-Allah’a yemin ederim ki,
bilmiyorum,” dedim.
Emir verdi, köpek yavrusu evden
çıkarıldı. Cebrâil (as) da hemen
geldi. Rasûlullah (sav):
“-Bana söz verdin, ben de
bekledim, ama gelmedin,” dedi.
Cebrâil:
“-Gelmemi, evindeki köpek
engelledi. Biz melekler içinde
köpek ve sûret bulunan eve
girmeyiz” cevabını verdi.
(Müslim,
Libâs 81. 82. Buhârî, Bedü’l-halk 7,
Libâs 94. İbni Mâce, Libas 44)

 

[Aslı Oktay]

Allah razi olsun canim

 

[nar-ı beyza]

Amin sizlerden de