Anlatamam işte..Anlatmadan anla beni..
Bir garip hâl ki anlatılmaz.. Anlatmaya insan tâkât bulamaz..
Seslenirde sükûtunu bozmaz.. Çağırırda adım atmaz..
Uzaklaşırda kopmaz..
...
Deli rüzgarlar essin bugün yine harâbe semtimde..
Dindirir mi, söndürür mü, körükler mi bilmem ateşimi..
Ateşe de razı ya gönül, bu siyah halinden bir kurtula bilse..
Bilirim delisin gönül.. Söz dinlemezsin, tesellî kabul etmezsin..
Seni zapt etmek kolay değil, bilirim gönül..
Kaç kez tırmanırda atarsın kendini dağlardan..
Paramparça kendini seyretmek hoşuna gider acılar içinde..
Yüzün gülerde.. içten içe, inceden inceye kanarsın..
Yalnızsın.. Öyle yalnız ki, kalabalıklar içinde dil bilmeyen, yol bilmeyen garip bir yolcu gibi..
Kalabalıklara daldığın an daha da artar yalnızlığın, hasretin, gurbetin..
Bilirim, şikayet değil nimet bilirsin sen bunu..
Yüreğin konuşurken, hâlini bir bir anlatırken, gözlerinde hüzün oynaşır..
Dilin sükût ettiği için anlayanın yok kadar azdır!..
Anlatamam işte..
Anlatmadan anla beni...
