Artık yorgunum Baba! Sıkıldım bahaneler ürettiğin içki şişelerinden..Bilsen acımı, anlasan az biraz, gömerdin şişeleri mazine belkide..Ama acım anlayamayacağın kadar derinimde..Sızlatıyor her zerremi benliğimde..
Artık yorgunum Baba!
Hep anlamaya çalıştım seni..Hep dedim ki " O da üzgün, oda çaresiz, oda yitik kendince" Ama artık yok bu işin anlaşılacak bi tarafı..Hani çaban olsa az biraz, sesindeki kifayetsizliğin ötesini bile duyardım..Lakin sen devam ettikce gaflete, anlamsız sana atılan her adımım, çareziliğime işaret dokunamadığım varlığın..
Artık yorgunum Baba!
Yaş değil kan dökülüyor gözümden her anıma..Eksiğim Baba derken, çokca kırgınlık bir yana dursun..Güvenim bile boşa çıkıyor, sana dairliğimi tüketen her çırpınışımda..
Artık yorgunum Baba!
Gidiyorum.. "Babam" dedikce acısını bu evin her duvarından yüreğime döndürüp, çarpmasına izin vermektense, gidiyorum işte bilinmezlere..
Yorgunum Baba, Çok yorgunum! Babamsın atamam satamam ya..Ama artık ötesinide bekleme benden ne olur! Gidiyorum artık bu acı nefesimi kesmeden gitmem en doğrusu olur...
Artık yorgunum Baba!
"Sabaha karşı geldim,uyankmıydın? Bir terbiyesizlik yaptım mı?" diye sorduğunda utanmadan.."İçki şişelerinden medet umarak zavallıyı oynaman evladına karşı en büyük terbiyesizliğin zaten! Ötesini yapsan ne olur?" dediğimde attığın tokadı bana değil çocukluğuma, gençliğime, yetişkinliğime attın Baba! Artık ne senli geçmişi yad ederim nede senli gelecek düşlerim! Bitmez içimde elbet sevgin lakin hep bir yara durur sol yanımda biri "Baba" dedikce kanar yaram, tükenir her bir zerrem, ezilir içim!
Artık yorgunum Baba!
O kadar yorgunum ki, Annemi bile düşünmeden gidiyorum başka imtihanlara..Bu bir isyan değil asla! Ama...
Artık yorgunum, Çok yorgunum Baba!
Artık yorgunum Baba!
Hep anlamaya çalıştım seni..Hep dedim ki " O da üzgün, oda çaresiz, oda yitik kendince" Ama artık yok bu işin anlaşılacak bi tarafı..Hani çaban olsa az biraz, sesindeki kifayetsizliğin ötesini bile duyardım..Lakin sen devam ettikce gaflete, anlamsız sana atılan her adımım, çareziliğime işaret dokunamadığım varlığın..
Artık yorgunum Baba!
Yaş değil kan dökülüyor gözümden her anıma..Eksiğim Baba derken, çokca kırgınlık bir yana dursun..Güvenim bile boşa çıkıyor, sana dairliğimi tüketen her çırpınışımda..
Artık yorgunum Baba!
Gidiyorum.. "Babam" dedikce acısını bu evin her duvarından yüreğime döndürüp, çarpmasına izin vermektense, gidiyorum işte bilinmezlere..
Yorgunum Baba, Çok yorgunum! Babamsın atamam satamam ya..Ama artık ötesinide bekleme benden ne olur! Gidiyorum artık bu acı nefesimi kesmeden gitmem en doğrusu olur...
Artık yorgunum Baba!
"Sabaha karşı geldim,uyankmıydın? Bir terbiyesizlik yaptım mı?" diye sorduğunda utanmadan.."İçki şişelerinden medet umarak zavallıyı oynaman evladına karşı en büyük terbiyesizliğin zaten! Ötesini yapsan ne olur?" dediğimde attığın tokadı bana değil çocukluğuma, gençliğime, yetişkinliğime attın Baba! Artık ne senli geçmişi yad ederim nede senli gelecek düşlerim! Bitmez içimde elbet sevgin lakin hep bir yara durur sol yanımda biri "Baba" dedikce kanar yaram, tükenir her bir zerrem, ezilir içim!
Artık yorgunum Baba!
O kadar yorgunum ki, Annemi bile düşünmeden gidiyorum başka imtihanlara..Bu bir isyan değil asla! Ama...
Artık yorgunum, Çok yorgunum Baba!