Böyle bir dostunuz oldumu?
*Daima düşünceliydi.
*Susması konuşmasından uzun sürerdi...
*Lüzumsuz yere konuşmaz; konuştuğunda ne fazla, ne eksik söz kullanırdı... *Dünya işleri için kızmazdı. Kendi şahsı için asla öfkelenmez ve öç almazdı. Kötü söz söylemezdi...
*Affediciliği tabii idi. İntikam almazdı. Düşmanlarını sadece affetmekle kalmaz, onlara şeref ve değer de verirdi...
*Kendisini üç şeyden alıkoymuştu: Kimseyle çekişmezdi. Çok konuşmazdı. Boş şeylerle uğraşmazdı....
*Umanı umutsuzluğa düşürmezdi....
*Hoşlanmadığı birşey hakkında susardı.....
*Hiç kimseyi ne yüzüne karşı, ne de arkasından kınar ve ayıplardı. Kimsenin kusurunu araştırmazdı.....
*Kimseye hakkında hayırlı olmayan sözü söylemezdi..... *Yanında en son konuşanı ilk önce konuşan gibi dikkatle dinlerdi... .. Bir toplulukta bulunduğu zaman birşeye gülerlerse, o da güler; birşeye hayret ederlerse, o da onlara uyarak hayret ederdi.......
*Gerçeğe aykırı övgüyü kabul etmezdi. Her zaman ağırbaşlıydı.....
*Konuşurken çevresindekileri adeta kuşatırdı. Kelimeleri parıldayan inci dizileri gibi tatlı ve berraktı....... *Yürürken beraberindekilerin gerisinde yürürdü; ayaklarını yerden canlıca kaldırır, iki yanına salınmaz, adımlarını geniş atar, yüksek bir yerden iner gibi öne doğru eğilir, vakar ve sükunetle rahatça yürürdü.....
*Kapısına yardım için gelen kimseyi geri çevirmezdi. Bir gün kendisinden yaşça küçük bir dostunun omuzlarından tutarak şöyle demişti:
"Sen dünyada garip bir kimse yahut bir yolcu gibi ol!"
*Her zaman hüzünlü ve mütebessim bir haletle dururdu. Adet üzere sarfedilen hiçbir kötü sözü ağzına almamıştı.....
*Sıkıntılı hallerinde kabalaşmaz, bağırmazdı.....
*Fakirlerle birlikte yerdi; öyle ki onlardan ayırt edilemezdi. Önüne ne konulursa yerdi.....
*Sade kıyafetler giyer, gösterişten hoşlanmazdı.....
*Konuşurken yüzünü başka tarafa çevirmez, bulunduğu mecliste ayrıcalıklı bir yere oturmazdı.......
*Sabahları evinden çıkarken şöyle söylerdi:
"İlahî doğru yoldan sapmaktan ve saptırılmaktan, kanmaktan ve kandırılmaktan, haksızlık etmekten ve haksızlığa uğramaktan, saygısızlık etmekten ve saygısızlık edilmekten sana sığınırım......"
Sıradan değildi; ama sıradan insanlar gibi yaşardı........
O, Hz. Peygamberdi (aleyhissalâtü vesselâm)............
*Daima düşünceliydi.
*Susması konuşmasından uzun sürerdi...
*Lüzumsuz yere konuşmaz; konuştuğunda ne fazla, ne eksik söz kullanırdı... *Dünya işleri için kızmazdı. Kendi şahsı için asla öfkelenmez ve öç almazdı. Kötü söz söylemezdi...
*Affediciliği tabii idi. İntikam almazdı. Düşmanlarını sadece affetmekle kalmaz, onlara şeref ve değer de verirdi...
*Kendisini üç şeyden alıkoymuştu: Kimseyle çekişmezdi. Çok konuşmazdı. Boş şeylerle uğraşmazdı....
*Umanı umutsuzluğa düşürmezdi....
*Hoşlanmadığı birşey hakkında susardı.....
*Hiç kimseyi ne yüzüne karşı, ne de arkasından kınar ve ayıplardı. Kimsenin kusurunu araştırmazdı.....
*Kimseye hakkında hayırlı olmayan sözü söylemezdi..... *Yanında en son konuşanı ilk önce konuşan gibi dikkatle dinlerdi... .. Bir toplulukta bulunduğu zaman birşeye gülerlerse, o da güler; birşeye hayret ederlerse, o da onlara uyarak hayret ederdi.......
*Gerçeğe aykırı övgüyü kabul etmezdi. Her zaman ağırbaşlıydı.....
*Konuşurken çevresindekileri adeta kuşatırdı. Kelimeleri parıldayan inci dizileri gibi tatlı ve berraktı....... *Yürürken beraberindekilerin gerisinde yürürdü; ayaklarını yerden canlıca kaldırır, iki yanına salınmaz, adımlarını geniş atar, yüksek bir yerden iner gibi öne doğru eğilir, vakar ve sükunetle rahatça yürürdü.....
*Kapısına yardım için gelen kimseyi geri çevirmezdi. Bir gün kendisinden yaşça küçük bir dostunun omuzlarından tutarak şöyle demişti:
"Sen dünyada garip bir kimse yahut bir yolcu gibi ol!"
*Her zaman hüzünlü ve mütebessim bir haletle dururdu. Adet üzere sarfedilen hiçbir kötü sözü ağzına almamıştı.....
*Sıkıntılı hallerinde kabalaşmaz, bağırmazdı.....
*Fakirlerle birlikte yerdi; öyle ki onlardan ayırt edilemezdi. Önüne ne konulursa yerdi.....
*Sade kıyafetler giyer, gösterişten hoşlanmazdı.....
*Konuşurken yüzünü başka tarafa çevirmez, bulunduğu mecliste ayrıcalıklı bir yere oturmazdı.......
*Sabahları evinden çıkarken şöyle söylerdi:
"İlahî doğru yoldan sapmaktan ve saptırılmaktan, kanmaktan ve kandırılmaktan, haksızlık etmekten ve haksızlığa uğramaktan, saygısızlık etmekten ve saygısızlık edilmekten sana sığınırım......"
Sıradan değildi; ama sıradan insanlar gibi yaşardı........
O, Hz. Peygamberdi (aleyhissalâtü vesselâm)............
