Bu bayram da özleyeceğim seni Yokluğunun yüreğimi kaplayışından canım yanacak. Hiç kimse sessizliğine çare olmayacak ama bayram geldi ya, en çok şimdi canım yanacak.
Ses vermeyecek ne kadar bağırsam duvarlar ve sen ilk hüzünlü şarkıda gözlerimden akacaksın. Bu bayram da, herkes el ele gezerken, ben onları seyredip gülümseyeceğim.
Neden birlikte olamadığımızı hala almıyor aklım, neden bir türlü sevemediğimizi Ben sana yazılmıştım oysa; sen vazgeçince aslında kadere karşı geldin.
Dilim varmasa da, yokluğunu kabul etmek gerekiyor sanırım. Öyle ya, kaç bayram geçti, hep bekleyerek ömür tükendi ama sonuç aynı; sen yoksun!
Gözlerin geliyor aklıma, bana nasıl baktığın Anlamıyorum işte, aklım bir türlü bunu almıyor. İki gün önce kadınındım, şimdi nasıl el oldum?
Ah göğsümün tam orta yerinde dolaşan şu ağrı olmasa ve ölümü hatırlatmasa sensizlik, esamen okunmaz gönlümde ama gel gör ki, bağlanmış prangalarla ayaklarım ve aşkının uçsuz bucaksız denizinde kalmışım. Ne yüzebiliyorum, ne çıkabiliyorum, ne kaçabiliyorum, sadece her gün biraz daha batıyorum
Ellerimi ellerine alışının yalan olduğuna nasıl inanayım? Nasıl inanayım seni artık sevmiyorum diyişine? Ne oldu ki? Ne oldu seni sevdadan böylesine soğutacak? Hangi günahkar dile, göze takılıp kaldın?
Bir daha anlatsan, bin daha anlatsan, almıyor işte aklım! Ben senin eşindim, karındım, kadınındım.. Sen benim erimdin, yuvamdın, adamımdın Hangi yüzsüz sevdanın kanadına takıldın? Bayram geldi yine, aklına gelmez mi birlikte uyandığımız bayram sabahların?
