Belli bir yaştan sonra algılarım
Değer yargılarım farklı bir boyut kazandı...
Paranın alamayacağı şeyler uğruna yaşıyorum ..
Huzuru bir şarkıda bir dost muhabbetinde bazen de bir kedi bir çocuk başını okşayarak bulabiliyorum...
Maddi materyaller önemini manevi olgulara bıraktı...
Yada ne bilim her şeye herkese değer verip üzmüyorum kendimi
Haddinden fazla...
Anlam yüklemiyorum kimseye taşıyamayacaksa ..
Sağlığım öncelik oldu sonra sevdiklerim ve sevenlerim...
Hayatımdan ebediyen ayrılan sevdiklerim geldikçe aklıma
Yada hastane odasında yaşamak uğruna mücadele edenleri düşününce
Her şey ne kadar boşmuş meğer diyorum kendime...
Yaşam ben istersem rüya
İstemezsem kabus olurmuş bana
Bunu öğrendim yaşadıkça...
Şimdi kendi rüyamı kendim yazdım yaşıyorum
Rüyama girecekleri özenle seçiyorum...
Çünkü artık huzur bozanlara değil
Huzur verenlere hayatımın kapısını açıyorum...!