maviboncuk
Daimi Üye
Deniz Hıyarı
Deniz hıyarları, derisidikenlilerden Holothuroidea familyasından omurgasız hayvanlarıdır. Ülkemizde 15, dünya denizlerinde 1200' e yakın deniz hıyarı türü olmasına rağmen sadece 20 türün ticari değeri bulunmaktadır. Holothuria tubulosa ve Stichopus regalis türü 20-45 cm boyuna ve 8 cm çap büyüklüğüne ulaşabilirler. Ülkemizde besin maddesi olarak tüketilmeyip, olta balıkçılığında yem olarak değerlendirilen bu türlerin tamamı ihraç malıdır.
Denizlerin kıyılara yakın sığ yerlerinde rastlanır. Kayalık yerlerde, yumuşak zeminlerde ve deniz çayırı yatakları içerisinde 5 ile 100 m derinlikleri arasında yaşarlar. Yumurtlayarak ürerler, erkek ve dişilerinin şekli birbirine çok benzer. Tentakülleriyle yakaladıkları plankton ve çamurlardaki organik maddelerle beslenirler.
Deniz hıyarları içerisinde Holothuria tubulosa Marmara ve Ege' de, Stichopus regalis ise Marmara Ege ve Batı Akdeniz' de yayılım gösterirler. Yaz aylarında (temmuz- ağustos ve eylül) sığ sularda üreme gerçekleşir.
Hindistan, Fiji, Papua Yeni Gine, Çin ve Japonya gibi ülkelerde avcılık yoluyla yoğun olarak üretilmektedir. Afrodizyak etkisinin olduğuna inanılmaktadır.
Deniz hıyarları şekilsiz hayvanlardır ama diğer canlılar için değerli bir yiyecektirler. Deniz hıyarlarının bazı türleri planktonları yakalayabilmek için yapışkan bir uzantı ve çok yönlü dokungaçlar kullanırlar. Alt katmandaki dokungaçlar gezindiği yerdeki yiyecekleri yoklamaya yarar.
Ayrıca çok şaşırtıcı bir savunma yöntemine sahiptirler. Deniz hıyarı elle tutulmak istendiğinde bir basınç uygulayarak ic organlarinin tümünü, ya da bir bölümünü anüsten disari firlatirlar. Daha sonra bu organlar tekrar yerine döner. Vücudunun açık yerlerinden yapışkan maddeler akar ve insan elinin parmaklarının birbirine yapıştırır. Bir balık ya da yengeç, deniz hıyarına saldırırsa, saldırgan bir anda kendisini ipliğe benzer yapışkan organların içinde bulur. Oradan kurtulmaya çalışırken, deniz hıyarı yavaşça uzaklaşır ve daha sonraki birkaç hafta içinde, iç organlarını tümüyle yeniden oluşturur.
Temas edildiğinde bazı kişilerde cilt alerjisi yapar, bunları elleyen dalıcı unutarak elini gözüne sürmemelidir. Deri reaksiyonlarında alkol tatbik edebilirsiniz, gözler için Deksamisin veya visine damlalar kullanilabilir.
Ege’de özellikle Paraketa ile avcılıkta kullanılır.
Çupra, Mercan ve Fangi için bir numaralı yem diyenler çoktur.
Yem olarak kullanılan kısım canlının içerisinde kazınarak çıkartılan ufak bir deri parçasıdır. (aşağıdaki resimde kırmızıyla daire içine alınmış dorsal mesenter denilen bölüm). Vakit varken bu parça bolca çıkartılır, tuzlanır ve saklanır. Daha sonra kullanılabilir.
Bu parçanın çıkartılmasında yemek kaşığından yararlanılır. Kaşıkla diğer yerler kazınır beyazımsı bu parça ayrılır. Hayvanın dışındaki kabuğu ve barsakları dışında kalan bir deri parçası gibi olan bu eti çıkartmak oldukça zahmetlidir.
Deniz hıyarları, derisidikenlilerden Holothuroidea familyasından omurgasız hayvanlarıdır. Ülkemizde 15, dünya denizlerinde 1200' e yakın deniz hıyarı türü olmasına rağmen sadece 20 türün ticari değeri bulunmaktadır. Holothuria tubulosa ve Stichopus regalis türü 20-45 cm boyuna ve 8 cm çap büyüklüğüne ulaşabilirler. Ülkemizde besin maddesi olarak tüketilmeyip, olta balıkçılığında yem olarak değerlendirilen bu türlerin tamamı ihraç malıdır.
Denizlerin kıyılara yakın sığ yerlerinde rastlanır. Kayalık yerlerde, yumuşak zeminlerde ve deniz çayırı yatakları içerisinde 5 ile 100 m derinlikleri arasında yaşarlar. Yumurtlayarak ürerler, erkek ve dişilerinin şekli birbirine çok benzer. Tentakülleriyle yakaladıkları plankton ve çamurlardaki organik maddelerle beslenirler.
Deniz hıyarları içerisinde Holothuria tubulosa Marmara ve Ege' de, Stichopus regalis ise Marmara Ege ve Batı Akdeniz' de yayılım gösterirler. Yaz aylarında (temmuz- ağustos ve eylül) sığ sularda üreme gerçekleşir.
Hindistan, Fiji, Papua Yeni Gine, Çin ve Japonya gibi ülkelerde avcılık yoluyla yoğun olarak üretilmektedir. Afrodizyak etkisinin olduğuna inanılmaktadır.
Deniz hıyarları şekilsiz hayvanlardır ama diğer canlılar için değerli bir yiyecektirler. Deniz hıyarlarının bazı türleri planktonları yakalayabilmek için yapışkan bir uzantı ve çok yönlü dokungaçlar kullanırlar. Alt katmandaki dokungaçlar gezindiği yerdeki yiyecekleri yoklamaya yarar.
Ayrıca çok şaşırtıcı bir savunma yöntemine sahiptirler. Deniz hıyarı elle tutulmak istendiğinde bir basınç uygulayarak ic organlarinin tümünü, ya da bir bölümünü anüsten disari firlatirlar. Daha sonra bu organlar tekrar yerine döner. Vücudunun açık yerlerinden yapışkan maddeler akar ve insan elinin parmaklarının birbirine yapıştırır. Bir balık ya da yengeç, deniz hıyarına saldırırsa, saldırgan bir anda kendisini ipliğe benzer yapışkan organların içinde bulur. Oradan kurtulmaya çalışırken, deniz hıyarı yavaşça uzaklaşır ve daha sonraki birkaç hafta içinde, iç organlarını tümüyle yeniden oluşturur.
Temas edildiğinde bazı kişilerde cilt alerjisi yapar, bunları elleyen dalıcı unutarak elini gözüne sürmemelidir. Deri reaksiyonlarında alkol tatbik edebilirsiniz, gözler için Deksamisin veya visine damlalar kullanilabilir.
Ege’de özellikle Paraketa ile avcılıkta kullanılır.
Çupra, Mercan ve Fangi için bir numaralı yem diyenler çoktur.
Yem olarak kullanılan kısım canlının içerisinde kazınarak çıkartılan ufak bir deri parçasıdır. (aşağıdaki resimde kırmızıyla daire içine alınmış dorsal mesenter denilen bölüm). Vakit varken bu parça bolca çıkartılır, tuzlanır ve saklanır. Daha sonra kullanılabilir.
Bu parçanın çıkartılmasında yemek kaşığından yararlanılır. Kaşıkla diğer yerler kazınır beyazımsı bu parça ayrılır. Hayvanın dışındaki kabuğu ve barsakları dışında kalan bir deri parçası gibi olan bu eti çıkartmak oldukça zahmetlidir.
ys:
