Ey hayat ne yordun beni,bu gün daha iyi anladım.
Yitirdin tükettin cümlelerimi, sanki kayboldum yokluğunda, yüreğine akamıyorum sevgilim suçum neydi söyle neden ruhuna dokunamıyorum...
Oysa sana aşktan da üstün bir duyguyla bağlıyım,ama göremiyorsun yada görmek istemiyorsun. Sana öyle alıştım ki, sanki benden bir parçasın,inan çok mücadele veriyor kem vuruyorum duygularıma,çünkü alışmamalıyım sana sevgili.
Ben senle doyasıya aşkı yaşamak isterken,sen çok uzaklarda başka ellerde başka yüreklerde gezinmektesin, söyle sevgili nasıl alışayım sana ve biliyorum ki bir gün sevgim aşkımda çıkacak yüreğinden ve bir yokluk gibi anlamsızlaşacağım sende..
Ben sensizlikte kaybolup yitmekten korkuyorum işte budur derdim, söyle sevgili bir gün yüreğinde yitirir silermisin sevgimi ...
İşte beni kahreden bu sevgili,avuçlardan akıp giden kum taneleri gibi yok etme, yüreğinde sakla sevgimi,kimseler görmesin yüreğinde unut beni,unut ki silinmesin aşkım..Yüreğinde kalayım kum tanesi gibi zerre kadar yerim olsa da razıyım oraya,yüreğin olayım kendi yüreğim diyeyim sana ..
Biliyorsun büyüktür benim yüreğim, sevgin büyüttü o yüreği,her atışında bana yaşadığımı hissettiren o sevgi dolu yüreğim ürkek, narin, kırılgan ve öfkesi hiddetli, yüreği başka bedende atsada sevgisi derin.. İşte sevgili beni bu yüreğim kadar sev....
Ben sana aşık, ben sana deli, ben sana tutkun ve ben sensiz cümlelerim yitik, ruhum hiçliklerde, zamansızlıklarda... Bil ki yüreğim elimden kayıp gitmene izin vermeyecek ve seni hep bekleyecek....
Alıntıdır
