Acelesi vardı.sağanak yağmura aldırmadan,bükülmüş beline rağman sağa sola koşuyordu.nurlu yüzü yağmur damlacıklarıyla islanmış,yanakları koşuşturmaktan pembe pembe olmuştu.
Yanına sokulup,"hayrola teyzeciğim"dedim,"bir derdiniz mi var?"sıcak bir tebessümle,"buraların yabancısıyım evladım,hastane tarafına gidecek bir araba arıyorum "diye yanıtladı beni.
"Ben de aynı tarafa gidiyorum" dedim,"eğer isterseniz birlikte dolmuş duraklarına kadar gidelim.Aynı dolmuşa bineriz".Teşekkür ederek yanıma yaklaştı ve küçük bir çocuk gibi şemsiyenin altına sığındı.
Neden hastaneye gittiğini sordum."Torunlarımdan biri menenjit geçirdi"dedi,ziyaret saati bitmeden onu görmek istiyorum".
Saate baktım"20 dakikanız var" dedim,"hastane çok uzak değil ama bu havada araba bulmak pek kolay olmayacak".Durağa geldiğimizde pek kimse olmadığından dolmuşa rahatça binebileceğimizi sanıyordum.
Ancak tam arabaya binecekken arkadan 4-5 kişi hücum edip içeriye doluştu.Arkadaş olduğu anlaşılan adamlara,"önce biz gelmiştik"dedim,"sırayı bozmaya hakkınız varmı?".Ön koltukta oturan,"hak istiyorsan Hakkari'ye gideceksin arkadaşım"dedi,"hem oradaki haklardan KDV de alınmıyormuş".
Diğerleri bu lafa kahkahalarla gülerken,benim sinirlerim allak bullak olmuştu.
Sakinleşmeye çalışarak,"ben bekleyebilirim de,yanımdaki teyzenin hastaneye yetişmesi gerekiyor" dedim.Bu defa şöför lafa karışıp"teyzenin arabaya falan ihtiyacı yok,okuyup üfledimi hastaneye yetişiverir"dedi.Tekrar kopan kahkahalarla birlikte araba uzaklaşıp gitti.Yaşlı kadına baktım,tevekkülle susuyordu.
5-10 dk sonra gelen başka bir dolmuşa bindik.Hastaneye yetişmesi neredeyse imkansızdı.Üstelik de trafik yarı yolda tıkanıp kalmıştı.Şöför"burada tıkanıklık normal değil,ben inip ne olduğuna bakayım" deyip gitti.
Biraz sonra döndüğünde."kısmete bak yahu"dedi."bizden önce kalkan dolmuşa kamyon çarpmış".Heyecenla "yaralı falan var mı?" atıldım.
"Evet yolcular da şöför de yaralanmış"diye cevap verdi.Onları teyzenin gideceği hastaneye kaldırmışlar".Göz ucuyla yaşlı kadına baktım,Solgun dudaklarıyla birşeyler mırıldanıyor,sanki onlar için dua ediyordu.
Şöför "kısmet işte"diyordu."sen kalk şehrin ortasında,koca bir kamyonla çarpış".Hem de Türkiye'nin öteki ucundan gelen Hakkari plakalı bir kamyonla...
(bir Mehmet Coşkundeniz yazısıdır...)
Yanına sokulup,"hayrola teyzeciğim"dedim,"bir derdiniz mi var?"sıcak bir tebessümle,"buraların yabancısıyım evladım,hastane tarafına gidecek bir araba arıyorum "diye yanıtladı beni.
"Ben de aynı tarafa gidiyorum" dedim,"eğer isterseniz birlikte dolmuş duraklarına kadar gidelim.Aynı dolmuşa bineriz".Teşekkür ederek yanıma yaklaştı ve küçük bir çocuk gibi şemsiyenin altına sığındı.
Neden hastaneye gittiğini sordum."Torunlarımdan biri menenjit geçirdi"dedi,ziyaret saati bitmeden onu görmek istiyorum".
Saate baktım"20 dakikanız var" dedim,"hastane çok uzak değil ama bu havada araba bulmak pek kolay olmayacak".Durağa geldiğimizde pek kimse olmadığından dolmuşa rahatça binebileceğimizi sanıyordum.
Ancak tam arabaya binecekken arkadan 4-5 kişi hücum edip içeriye doluştu.Arkadaş olduğu anlaşılan adamlara,"önce biz gelmiştik"dedim,"sırayı bozmaya hakkınız varmı?".Ön koltukta oturan,"hak istiyorsan Hakkari'ye gideceksin arkadaşım"dedi,"hem oradaki haklardan KDV de alınmıyormuş".
Diğerleri bu lafa kahkahalarla gülerken,benim sinirlerim allak bullak olmuştu.
Sakinleşmeye çalışarak,"ben bekleyebilirim de,yanımdaki teyzenin hastaneye yetişmesi gerekiyor" dedim.Bu defa şöför lafa karışıp"teyzenin arabaya falan ihtiyacı yok,okuyup üfledimi hastaneye yetişiverir"dedi.Tekrar kopan kahkahalarla birlikte araba uzaklaşıp gitti.Yaşlı kadına baktım,tevekkülle susuyordu.
5-10 dk sonra gelen başka bir dolmuşa bindik.Hastaneye yetişmesi neredeyse imkansızdı.Üstelik de trafik yarı yolda tıkanıp kalmıştı.Şöför"burada tıkanıklık normal değil,ben inip ne olduğuna bakayım" deyip gitti.
Biraz sonra döndüğünde."kısmete bak yahu"dedi."bizden önce kalkan dolmuşa kamyon çarpmış".Heyecenla "yaralı falan var mı?" atıldım.
"Evet yolcular da şöför de yaralanmış"diye cevap verdi.Onları teyzenin gideceği hastaneye kaldırmışlar".Göz ucuyla yaşlı kadına baktım,Solgun dudaklarıyla birşeyler mırıldanıyor,sanki onlar için dua ediyordu.
Şöför "kısmet işte"diyordu."sen kalk şehrin ortasında,koca bir kamyonla çarpış".Hem de Türkiye'nin öteki ucundan gelen Hakkari plakalı bir kamyonla...
(bir Mehmet Coşkundeniz yazısıdır...)
