Donor Spermle Hamilelik

[complicated]

Kafami cok karistiran bir konu hakkinda sizlerin fikirlerini almak icin bu forumu aciyorum. Sorunuma ya da soruma gecmeden once kendim ve yasantim hakkinda biraz bilgi verirsem saniyorum daha faydali olacaktir.
34 yasindayim ve Amerika'da yasiyorum. 3 sene once geldigim bu ulkede hayatimi devam ettirecegim gibi gorunuyor. Buyuk bir aksilik cikmazsa Turkiye'ye geri donmek gibi bir niyetim de yok. Hayat normal seyrinde, cok buyuk zorluklari olmadan devam ediyor kisacasi. Hayatimda biri de var, ne kadar ciddi oldugu konusunda ise emin degilim acikcasi. Bu aralar ciddi dusundugum tek sey bir bebek sahibi olmak. Cok uzun zamandir bir bebek istedigimi dusunuyordum ama bu konu uzerinde ciddiyetle dusunmeyi ertelemistim. Ama 35 yasinda olmama 3-4 ay kala bunu artik daha fazla erteleyemeyecegimi biliyorum. Ailem kadinlarinin menopoza girme yaslarinin 38 oldugunu dusunursek 3 sene gibi bir vaktim kaldi. Ilaclar, tip vs bu sureyi uzatmaya yardimci olabiliyor belki ama benim de riskim artiyor. Bu yuzden de Bay Dogru'yu bekleyip, onunla bir bebek yapma beklentilerini de bir kenara birakmanin zamani geldi de geciyor.
Evlat edinmek seceneklerden biri oldugu halde acikcasi ben kendi bebegim olsun istiyorum. Evet dunyada bir suru ailesiz zavalli cocuk var, ilgiye ve aileye muhtaclar, bunlarinin hepsinin farkindayim ama en azindan ilk cocugumun kendi kanimdan canimdan olmasini istiyorum. Belki ileride ikinci cocuk olarak evlatlik dusunebilirim ama su an itibari ile benim icin asil onemli secenek Donor Sperm ile hamilelik. Amerika'da bu konuda ciddi hizmetler veren kuruluslar var. Donorlerin ve ailelerinin medikal gecmisleri incelenip kayitlari aliniyor. Kisacasi genetik olarak saglam, saglikli kisilerle gorusmeler yapip, karakteristik ozellikleri de incelenip buna gore seciliyorlar. Kimliklerini aciklayip aciklamamak donorlere kalmis. Hangisini sececeginiz de size. Ama genel itibari ile cocuk 18 yasina geldiginde eger isterse, Donor'un kimligini ogrenmek icin basvurabiliyor ve ogreniyor da.
Turkiye'de yasamadigim icin Bekar Anneler uzerindeki toplum baskisini o kadar hissedecegimi sanmiyorum. Benim asil endise duydugum konularin basinda bunun altindan kalkip kalkamayacak olmak. Bu konuda yayinlanmis kitaplari okumaya devam ediyorum. Bunlari okurken kendi ailesine kurmus, mutlu kadinlarin hikayelerini okudukca cesaretleniyorum. Kitaplarda kotu hikaye yok. Ama gercekten de boyle mi? Turkiye'de bekar anneler rastlanamayacak kadar az sayida olduklarindan, burada da bir bekar anneye denk gelecegimi sanmiyorum acikcasi. Ama anne olan kadinlar vardir iclerinizde muhakkak. Babalar gercekten cocuk bakiminda uzerinizden yuk aliyor mu? Yoksa bekar da olsaniz, evli de olsaniz sorumlulugu hep kendi omuzlarinizda mi hisseiyorsunuz? Ya da calisan anneler varsa, (ki ben calismaya devam etmek zorundayim) bebegi bakiciya birakmanin ne gibi zorluklari oluyor. Insan elbette uzluyordur ama anne olmanin otesinde mi bu uzuntu? Aman bu kadar uzulecegime, bebegimi bakicilara birakacagima, babasi da bana yardimci olmuyor zaten keske dogurmasaydim dediginiz oluyor mu? Yoksa ne olursa olsun iyi ki dogurmusum mu diyorsunuz?

 

[arzum]

en ince ayrıntısına kadar yazmışsın ..iyi güzel...ama..dinimizin esalarına inanıyorsan ve müslümanım diyorsan ki dinini bilemiyorum.....
bence islam,ın bu konuya nasıl yaklaştığını araştır arkadaşım...
ayrıca çocuk biytmek evcilik oyunu değildir.dünyadaki en zor şey insan yetiştirmektir..gerçek bir insan..bunun için illakide anne ve babasıyla büyümesi gerekmiyor..ölüm ve boşanmalar sonucunda da yıkılmış aileye sahip çocuklar elbetteki çok fazla ama sen bunu bile bile babasız büyütürüm, sadece benim olsun dersen egoistçe bir yaklaşımda bulunursun..
demişsinki ailesi olmayan zavallı çok çocuk var..evet doğru var...ama bunu onlar seçmediki..tıpkı senin dünyaya getirme hakkını kendinde bulduğun o zavallı çocuk gibi..:daha fazala şeylerde yazıcam ama haddimi aşarım diye çekiniyorum...yorum ve fikir istiyorsan...benim yorumum bu fikrimde..asal ama asala yapma böyle bişi....
gerisi sana kalmış!!!!!!!!

 

[complicated]

Cevabin icin tesekkur ederim arzum. Fikrine tabii saygiliyim. Bana dini referans gostererek basladigina gore, dini inanclarin geregi bunu normal karsilamani anlayabiliyorum. Ayni inanclari paylasmadigimizi soylemem yeterli olacaktir sanirim.
Fikrini aciklamanin haddini asmak oldugunu sanmiyorum, aksine bunda hicbir sakinca da gormuyorum.
Bu arada cocuk buyutmenin kolay olmayacagi konusundaki endiselerim yuzunden boyle bir forum acma ihtiyaci duydum aksi takdirde coktan yapardim bir cocuk ve iyi kotu herkes nasil buyutuyorsa ben de buyuturdum. Ben sadece etrafta gordugum pek cok anne gibi, "onundeki yemegini bitir" diyerek cocugun ensenine bir samar indirecek kadar kontrolunu kaybetmis annelerden birine donusur muyum endisesi ile bu forumu actim. Iyi kotu, olumlu olumsuz her fikre acigim. Yorumun icin tesekkurler.

 

[damlasu]

Canım annelik çok büyük bir sorumluluk.Hele bekar annelik bence daha fazla bir yük getirir sana.Yapmayı istediğin şeyi onaylıyor muyum?Hayır.Ama anne olma isteğine saygım sonsuz.Her kadının tatması gereken bir duygu bu, kesinlikle.....Bu yüzden isteğini anlıyorum yani.Ama baba çocuk hayatında çok önemli.Babasız çocuklar var tabi ki.Ama ben galiba biraz katıyım bu konuda.Baba tabi ki annenin üzerindeki yükü paylaşıyor.Her baba değil belki ama....En azından kendim adına konuşursam öyle, benim yorulduğum yerde o devralıyor çocuğumuzu.Hastalandığında biraz o , biraz ben bekliyoruz başında.Bebekken geceleri mamasını yapar getirirdi,yedirirdi.Ben yorgunsam o altını değiştirdi.Bunlara tek başına göğüs germek zor.Elbetteki yanlızda üstesinden gelebilirsin.Ama çalışan bir anne olarak yükün çok fazla olur.Birde o çocuk 3-5 yaşına gelip babasını sormaya başladığında onun hayatında asla varolmayacağını ona açıklamak, çevresinde ki arkadaşları babalarıyla birlikteyken onun acı dolu gözlerle onları izlediğini görmek bence çok kötü.....Ben bu olaya daha çok çocuk açısından bakıyorum yani.Onu buna mahkum etmek, daha en baştan hayata karşı 1-0 yenik başlatmak,hemde bile bile.....Bunu kabul edemiyorum açıkçası.Elbette sen ona çok iyi bakabilirsin, belki babasızlığını çok fazla hissettirmezsin.Ama yinede yanlış geliyor bana.Ben herzaman için iyi ki doğurmuşum dedim.Babasına aşık bir kızım var.Her dakika onu arayan ve isteyen bir çocuk.Anlatabildim mi?
Hakkında hayırlısı canım.

 

[complicated]

Yorumun icin tesekkurler damlasu. Benim de zaten asil endisem bu. Bir babanin yoklugunu telafi edebilme yolu. Ben de babasiz buyudum aslinda. Babam ben cok kucukken vefat etti. Annecigim sagolsun bana yoklugunu hissettirmemeye calistiysa da, babalar gunu, bayram vs gibi ozellikle belirli gunlerde yoklugunu hisseder, diger cocuklari kiskanirdim tabii. Kolay degildi. Ama asla neden dunyaya geldim sanki demedim. Keske babamla birlikte buyuyebilme sansim olsaydi tabii ki ama olmamasina ragmen genel itibari ile guzel bir cocuklugum oldu. Simdi ise diyorum ki, Allah'tan annem sag imis. Anneler bambaska. Anneme duydugum sevgi o kadar bambaska ki, bir insan evladi herhalde ancak annesini bu kadar cok sevebilir, bir baskasini degil diyorum. Annem evladin olsun da gor diyor. Ben de olsun da goreyim istiyorum acikcasi Ama soylediklerinizi cok iyi anliyorum. Zaten bu konuda ayni endiseleri tasimasam, coktan kararimi uygulamaya koyardim herhalde.
Su Bay Dogru da cikmadi ki karsima bir turlu Bakalim bakalim. Kararim ne yonde olur bilemiyorum acikcasi. Aslinda icgudusel buldugum anne olma istegim mi yoksa babasi konusunda cocuga ne cevap veririm endisesi mi bilemiyorum. Hayirlisi diyorum.
Umarim sizin cocuklariniz siz ve esiniz baslarindan eksik olmadan, mutlu mesut buyurler.