Enkaz altındaki 32 saati böyle anlattı

KraLiçe

Daimi Üye
Katılım
30 Eylül 2011
Mesajlar
2.625
Tepki
3.576
Puan
113
Konum
Saray'dan Tatlım
fft9mm790934.jpg


Van'daki büyük depremde mucizeler yaşanmaya devam ediyor. Erciş kent merkezinde Mesut Ozan Yılmaz ve Abdullah Pinti depremden 32 saat sonra enkazdan sağ olarak çıkarıldı. Hastaneye kaldırılan Mesut Ozan Yılmaz, yaşadıklarını CNN TÜRK'ten Serhat Dal'a anlattı
Erciş'i vuran deprem sonrası ilçeye gelen polis, jandarma, kurtarma, sivil savunma ve Türkiye'nin değişik yörelerine ait arama kurtarma ekipleri 47 enkaz bölgesinde arama yaptı. Göçük altında kalanlara ulaşmak için büyük mücadeleler gösteren ekipler, bugün akşam saatlerinde Camii Kebir Mahallesindeki Kulüpler bölgesinde enkazda canlı bulunduğu ihbarı üzerine çalışmalarını yoğunlaştırdı. Üç ayrı noktada arama yapan ekipler, bölgeden iki kişinin cesedini çıkardı. Kurtarma ekipleri, yoğun bir şekilde dinleme faaliyeti yaparak dakikalarca uğraştıkları bölümde sağ olduğu belirlenen 22 yaşındaki Abdullah Pinti'ye ulaştı. Yoğun uğraşlar sonunda ekipler Abdullah'ı enkazdan alkışlar arasında çıkardı. Sedyeyle ambulansa konulan depremzede, sahra hastanesine götürüldü.

Enkaz bölgesinde ikinci bir kişinin daha sağ bulunduğu ihtimalini değerlendiren ekipler, meraklı vatandaşların izdihamı sebebiyle çalışmalarını güçlükle sürdürdü. Zaman zaman tamamen sessiz bir ortam isteyerek enkazda dinleme yapan ekipler, ikinci kez mutlu sona ulaştı. Enkazın altında yaralı olarak bekleyen Mesut Ozan Yılmaz (17) ekiplerin uğraşları sonucu enkaz altından çıkarılıp, sahra hastanesine gönderilerek tedaviye alındı.

İşte Mesut'un CNNTürk kameralarına anlattığı ve izleyenleri ekran başına kitlediği o sözler:

İlk defa öyle bir depremle karşılaşıyorum. Deprem olur olmaz masanın altına girdim. Çoğunluğu kolon üstüne düştü, taşıyamadılar. Okey oynuyordum, deprem olur olmaz masanın altına girip, başımı karnıma çektim.

İdrarımla ağzımı ıslatıyordum, onun dışında hiç zor değildi. Ses sürekli irtibatımız vardı ama kim olduğunu bilmiyorduk. Ben ikinci kattaydım, birinci kata inmişim.

Benle beraber bir kişi daha vardı. Tamamen bir şans. Dövüşüyorduk, konuşuyorduk. Herkes kende nefsi deniyor ya, o orda yaşanıyor. Yer dövüşü vardı. 17 yıllık arkadaşı o sırada samimi değil. 32 saat az bir süre değil. Çoğu zaman uyuyorduk.

Kafamı koyduğum şey bir kişinin cesedi idi. Sağda ceset, solda ceset. Ortalık mahşer yeri gibiydi.
 

sıladayım

Daimi Üye
Katılım
3 Aralık 2009
Mesajlar
15.208
Tepki
27.374
Puan
113
Konum
trabzon
Evet canım sağ kurtulanları duymak hele hele okadar saat geçtikden sonra kurtulanları duymak insana mutluluk veriyo hepsi allahın mucizesi demekdende insan alamıyor kendini özellikle o beşiğin çekmecesinden çıkan bebeğin haberi beni çok şaşırtmışdı allahım sen nelere kadirsin dedim kendi kendime:huhuu::huhuu:
 

Şu anda bu konu'yu okuyan kullanıcılar

    Üst