Fetal ense kalınlığı (NT) (Nukhal geçirgenlik=Nuchal translucency)ultrasonografide bebeğin boynunun arka kısmında koyu renkli olarak görünen kısmın kalınlığını ifade eder. 11 hafta 1 gün ile 13 hafta 6 gün arasındaki gebelere uygulanır.
Fetal ense kalınlığının artması ile Down sendromu başta olmak üzere bazı kromozom anomalileri arasında ilişki vardır.
Ense kalınlığının 3 milimetreden fazla olması artmış fetal ense kalınlığı olarak kabul edilmektedir.
Fetal ense kalınlığının arttığı durumlar:
Kromozomal bozukluklar: Trizomi 13, trizomi 18, trizomi 21 (down sendromu), Turner sendromu (45, X0)
Fetal ense kalınlığı sadece kromozom anomalilerinde artmaz. Arttığı diğer durumlar:
Kalp anomalileri
Akciğer anomalileri (diyafram hernisi)
Böbrek anomalileri
Karın duvarı anomalileri (omfalosel, gastroşizis)
Bazı genetik hastalıklar (Arthrogryposis, Noonan sendromu, Smith-Lemli-Opitz sendromu, Stickler sendromu, Jarcho-Levin sendromu ve bazı iskelet anomalileri
Fetal ense kalınlığının arttığı durumlarda kalp anomalisi görülme riski artmıştır o yüzden ense kalınlığı artmış olan fetusların mutlaka ekokardiyografi ile değerlendirilmesi gerekir.
NT kalınlığı ne kadar artmışsa fetusta bir anomali olma riski de buna paralel olarak o kadar artar. NT'nin her gebelik haftasına göre normal değerleri belirlenmiştir. Bu değerlere göre yüzde kaçlık artış (persantil) olduğuna göre risk belirlenir. NT kalınlığı gebelik haftasına göre %90-95 persantil arasında olan fetusların %90'dan fazla olasılıkla anomalisiz olma şansı vardır. NT %99 persantil üzxerinde olan olgularda anomali riski çok fazladır. Bu olgularda CVS ile fetusta kromozomal anomali olup olmadığı değerlendirilebilir ve detaylı ultrason incelemesi ile fetustaki olasu anomaliler taranır. BU NT'si çok artmış olarak bulunan fetusların 14-16 hafta arası tekrar değerlendirilmesi önemlidir, bu haftalarda ense ödemi geriler ve normal sınırlara inerse bu iyi bir göstergedir ve bebekte anomali olma riskinin düşük olduğunu gösterir. Eğer 14-16 hafta arası yapılan tekrar değerlendirilmede ense kalınlığı azalmamışsa bu fetusta genetik bir anomali yada enfeksiyon olma oladılığı yüksektir.
Fetal ense kalınlığının artması ile Down sendromu başta olmak üzere bazı kromozom anomalileri arasında ilişki vardır.
Ense kalınlığının 3 milimetreden fazla olması artmış fetal ense kalınlığı olarak kabul edilmektedir.
Fetal ense kalınlığının arttığı durumlar:
Kromozomal bozukluklar: Trizomi 13, trizomi 18, trizomi 21 (down sendromu), Turner sendromu (45, X0)
Fetal ense kalınlığı sadece kromozom anomalilerinde artmaz. Arttığı diğer durumlar:
Kalp anomalileri
Akciğer anomalileri (diyafram hernisi)
Böbrek anomalileri
Karın duvarı anomalileri (omfalosel, gastroşizis)
Bazı genetik hastalıklar (Arthrogryposis, Noonan sendromu, Smith-Lemli-Opitz sendromu, Stickler sendromu, Jarcho-Levin sendromu ve bazı iskelet anomalileri
Fetal ense kalınlığının arttığı durumlarda kalp anomalisi görülme riski artmıştır o yüzden ense kalınlığı artmış olan fetusların mutlaka ekokardiyografi ile değerlendirilmesi gerekir.
NT kalınlığı ne kadar artmışsa fetusta bir anomali olma riski de buna paralel olarak o kadar artar. NT'nin her gebelik haftasına göre normal değerleri belirlenmiştir. Bu değerlere göre yüzde kaçlık artış (persantil) olduğuna göre risk belirlenir. NT kalınlığı gebelik haftasına göre %90-95 persantil arasında olan fetusların %90'dan fazla olasılıkla anomalisiz olma şansı vardır. NT %99 persantil üzxerinde olan olgularda anomali riski çok fazladır. Bu olgularda CVS ile fetusta kromozomal anomali olup olmadığı değerlendirilebilir ve detaylı ultrason incelemesi ile fetustaki olasu anomaliler taranır. BU NT'si çok artmış olarak bulunan fetusların 14-16 hafta arası tekrar değerlendirilmesi önemlidir, bu haftalarda ense ödemi geriler ve normal sınırlara inerse bu iyi bir göstergedir ve bebekte anomali olma riskinin düşük olduğunu gösterir. Eğer 14-16 hafta arası yapılan tekrar değerlendirilmede ense kalınlığı azalmamışsa bu fetusta genetik bir anomali yada enfeksiyon olma oladılığı yüksektir.
