Kaçamak yaşıyoruz.
Herşeyden bazen kendimizden bile kaçıyoruz.
Duygularımızı paylaşmak nedense zor geliyor bize.Kendimiz bile yaşayamıyoruz
ki.
Hep içimize atıyoruz sevgilerihüzünlerimutlulukları. Bağırıp çağırıp hani
derler ya ''bardaktan boşanırcasına yağan yağmur gibi'' ağlayamıyoruz bile.
Utanıyoruz.
Kızgınlıklarımızı hep içimize atıyoruz.
Aslında kendimize kızıyoruz.
Karşımızdakinin hiç suçu yok ''sadece o O'nun düşüncesi''
diyemiyoruz.
Gördüğümüz her iyilik ve kötülüğün bizden kaynaklandığını
anlayamıyoruz.
Volkanlar patlıyor içimizde söndüremiyor gözyaşlarımızı içimize
akıtıyoruz.
Görmüyoruz.
kör değiliz sadece bakıyoruz.
Çevremizdekileri sadece hareket eden
birer obje olarak değerlendiriyoruz.
Doğan güneşin sıcaklığını rüzgarın getirdiği okşamayıkuş sesindeki
canlılığı ve hayatı hep kaçırıyoruz.
Ruhumuzu bi yerlerde bıraktık bulamıyoruz.
Çok hızlı gidiyordinlenemiyoruz.
Herkes ama herkes herşey üstümüze üstümüze geliyor.Korkup kaçıyoruz.
Sevemiyoruz.
Sevgilerimizin bile sebebi çıkar ilişkisine dayalı.Hep bir şeyler
bekliyoruz karşımızdakinden .
Peki. Ne veriyoruz?
Arkadaşlığı bile beceremiyoruz.
Bazen bir merhaba demek bile zor geliyor.
''O bana dün selam vermemişti ben neden vereyim'' bile diyebiliyoruz.
Aslında kendimizle inatlaşyoruz.
Egomuz daima üstün geliyor.Sebebini bilmiyoruz.
Düşünmüyoruz.geleceğimizi geçmişimizi içinde bulunduğumuz anı bile
düşünmüyoruz.
Hep gel geç ilişkilerde gözümüz.
Hep başkası olmakta.
Kendi benliğimizi kaybettik.Tanımıyoruz içimizdeki beni.Ne istediğimizi ne
beklediğimizi bile bilmiyoruz.Kendimizden bile kaçıyoruz.
Yüzleşemiyoruz kendimizle.
Eleştiride dozu kaçırmaktan korkmuyoruz ama kendimize yöneltilen
eleştirileri saldırı olarak algılıyoruz.Hayatın tüm yanlışları hep bizim
dışımızda.
Bir tebessümü bile çok görüyoruz karşımızdakine.
Bilmiyoruz aslında o çok gördüğümüz tebessümün kendimize verdiğimiz en
değerli hazine olduğunu.
Hayatta herşey size bağlı.
Sen istersen dünya daha güzel.
Sensin tüm güzellikleri yansıtan.
Diğer olan biten herşey sadece araç.
Yani sen varsan herşey var.
Kendini tanımaktan geçiyor herşey.
Bir tebessümle başlıyor güzellikler.
Sabah yataktan kalktığında aynada kendine tebessüm et ve Günaydın
dileklerini ilet kendine.
Gözlerini kapat hayatın seslerini dinle.
Yeni bir günher yeni gün seninle birlikte var.
Ruhun bir yerlerde seni bekliyor.
Bul Onu. Hisset tüm hissettiklerini.
Bak nasıl değişecek hayat.
Gülümseyin
Herşeyden bazen kendimizden bile kaçıyoruz.
Duygularımızı paylaşmak nedense zor geliyor bize.Kendimiz bile yaşayamıyoruz
ki.
Hep içimize atıyoruz sevgilerihüzünlerimutlulukları. Bağırıp çağırıp hani
derler ya ''bardaktan boşanırcasına yağan yağmur gibi'' ağlayamıyoruz bile.
Utanıyoruz.
Kızgınlıklarımızı hep içimize atıyoruz.
Aslında kendimize kızıyoruz.
Karşımızdakinin hiç suçu yok ''sadece o O'nun düşüncesi''
diyemiyoruz.
Gördüğümüz her iyilik ve kötülüğün bizden kaynaklandığını
anlayamıyoruz.
Volkanlar patlıyor içimizde söndüremiyor gözyaşlarımızı içimize
akıtıyoruz.
Görmüyoruz.
kör değiliz sadece bakıyoruz.
Çevremizdekileri sadece hareket eden
birer obje olarak değerlendiriyoruz.
Doğan güneşin sıcaklığını rüzgarın getirdiği okşamayıkuş sesindeki
canlılığı ve hayatı hep kaçırıyoruz.
Ruhumuzu bi yerlerde bıraktık bulamıyoruz.
Çok hızlı gidiyordinlenemiyoruz.
Herkes ama herkes herşey üstümüze üstümüze geliyor.Korkup kaçıyoruz.
Sevemiyoruz.
Sevgilerimizin bile sebebi çıkar ilişkisine dayalı.Hep bir şeyler
bekliyoruz karşımızdakinden .
Peki. Ne veriyoruz?
Arkadaşlığı bile beceremiyoruz.
Bazen bir merhaba demek bile zor geliyor.
''O bana dün selam vermemişti ben neden vereyim'' bile diyebiliyoruz.
Aslında kendimizle inatlaşyoruz.
Egomuz daima üstün geliyor.Sebebini bilmiyoruz.
Düşünmüyoruz.geleceğimizi geçmişimizi içinde bulunduğumuz anı bile
düşünmüyoruz.
Hep gel geç ilişkilerde gözümüz.
Hep başkası olmakta.
Kendi benliğimizi kaybettik.Tanımıyoruz içimizdeki beni.Ne istediğimizi ne
beklediğimizi bile bilmiyoruz.Kendimizden bile kaçıyoruz.
Yüzleşemiyoruz kendimizle.
Eleştiride dozu kaçırmaktan korkmuyoruz ama kendimize yöneltilen
eleştirileri saldırı olarak algılıyoruz.Hayatın tüm yanlışları hep bizim
dışımızda.
Bir tebessümü bile çok görüyoruz karşımızdakine.
Bilmiyoruz aslında o çok gördüğümüz tebessümün kendimize verdiğimiz en
değerli hazine olduğunu.
Hayatta herşey size bağlı.
Sen istersen dünya daha güzel.
Sensin tüm güzellikleri yansıtan.
Diğer olan biten herşey sadece araç.
Yani sen varsan herşey var.
Kendini tanımaktan geçiyor herşey.
Bir tebessümle başlıyor güzellikler.
Sabah yataktan kalktığında aynada kendine tebessüm et ve Günaydın
dileklerini ilet kendine.
Gözlerini kapat hayatın seslerini dinle.
Yeni bir günher yeni gün seninle birlikte var.
Ruhun bir yerlerde seni bekliyor.
Bul Onu. Hisset tüm hissettiklerini.
Bak nasıl değişecek hayat.
Gülümseyin
