Öyle ikilemde kaldımki anlatamam
Çalışıyorum ama iyimi yapıyorum kötümü bilmiyorum.Çocuk yokken kesinlikle çalışmalı ama çocuk varken hayat okadar zorlaşıyorki ...
Geceleri deliksiz uyuyamıyorum,dinlenemiyorum.Sabah erkenden kalkıp işe geliyorum.Bütün gün kafam şişiyor,eve gidiyorum bıcırıma yemek yapılcak,bize yapılcak.ye iç kaldır topla hadi bakalım bıcırın mama saati,yatma saati geliyor.pijamalarını giydir,bezini değiştir,yatır uyut ... Başka hiçbir hayatım yok şuanda.Arada çamaşır yıka,ütü yap,bıcırı yıka,kendin yıkan derken hafta içim bitiyor.Hafta sonu iki gün boyunca popom yer yüzü görmüyor.Hafta içinde biriken işlerim.temizlik,çamaşır,yemek,bıcırın ihtiyaçları derken 2 dk oturup dinlenemiyorum.
Hayatımda ben diye bişey yok.Beni zaten geçmişim ne oğlumla doyasıya zaman geçirebiliyorum ne eşimle doyasıya sohbet edip bişeyler yaşayabiliyorum.Okadar yoruluyorumki gün içinde akşama dermanın kalmıyor.Önceden 1-1buçuk saatte hazırlanıp dışarıya çıkan ben artık 10 hazırlanıp çıkabiliyorum.
Bütün bu işlerin yanında çocuğa bakacak birilerininde olması gerekiyor.Bi yanda kafamda bu sorunlar var.
Buara kendimi gerçekten yorgun hissediyorum.Şuanda sorsan bu soruyu ... Çocuk olduktan sonra kadın mutlaka evinde oturmalı derim.Hem eşinin gönlünü hem çocuğunun gönlünü yapmalı ve kendine zaman ayırlamalı derim.
bazen diyorum boşuna mı okudum.madem çalışmayacaktın neden üniversite okudun?
İşte böle karman çormanım bu konuda yani