Kardeşler Arası Rekabet
Bu gün çok çocuklu yada birden fazla çocuklu alilelerde sıkça yaşanan, ama yaşandığı kadar sık çözüm üretilemeyen bir konudan söz edeceğiz: Kardeşler Arası Rekabet Herkes bir yer edindiğini ve önemli olduğunu duyumsama ihtiyacı hisseder. Bu duyguya en çok ailemiz içinde önem veririz. Dışardaki insanların kabulü etkileyicidir, asıl önemli olan aile içinde kabul görmektir. Yakınları tarafından dışlandığını düşünmek veya hissetmek yaşanılması zor bir tecrübedir. Nasıl bir yere ait olduğumuzla ilgili kararlar aldığımız ilk yer ailemizdir. Çocuklar iyi gözlemci fakat zayıf yorumlayıcılardır. Yeni bir bebek doğduğunda, çocuk genellikle "Annem beni bebeği sevdiği kadar sevmiyor” şeklinde bir düşünceye kapılırlar. Çoğunlukla çocuklar doğuş sıralarına göre tipik kişilik özellikleri geliştirirler. Çocuk kardeşinin zaten atletik olma özelliğini elde etmiş olduğunu düşünürse, örneğin, çalışkan olmaya, müzikle ilgilenmeye sosyal dışa dönük olmaya karar verir. İlk çocuk genellikle ilk ve patron olmaya çalışır; ikinci çocuk haksızlıkları ortaya çıkarma arayışındadır veya ilk çocuğa yetişmek için çok çalışabilir; en küçük çocuk ekstra ilgiyi hak ettiğini düşünür; ve ailenin tek çocuğu özel olmak ister. Eğer yetişkinler çocuklarının eşsiz olmaya uğraştıkları durumları kontrol etmeye çalışıyorlarsa, bu boşa harcanan bir çabadır. Çocuklar yer edinme ve önemli hissetme yollarını kendileri bulacaklardır. Öneriler
l- Çocuklarınızın dünyasına girin. En büyük çocuk, eşiniz eve yeni bir eş getirdiğinde sizin hissedeceğiniz gibi,” kendini tahttan indirilmiş" hissedecektir. En küçük ise genellikle kendisini büyüğünün yetenekleriyle kıyasladığında yetersiz hissedecektir. Nasıl hissedebiliyor olduklarını anlamak onlarla sevecenlik içinde etkileşim kurmanıza yardımcı olacaktır. Asla "Böyle hissetmemelisin." demeyin. Çocukların hissettiklerini yaşamalarına verin.
2-Sevecenlik acıma anlamına gelmez. Çocuklarınızı aşırı koruma altına almak ve yaşamlarında tecrübe edecekleri hislerden onları kurtarmaya çalışmak işe yaramaz. Sevecenlik aşağıdaki önerilere başvururken şefkati katiyetle sürdürmenize yardımcı olacaktır.
3- Kurban ve zorba eğitiminden sakının. Bu, en büyük çocuğu (zorba) hep hatalı gördüğünüzde ve küçüğü (kurban) kurtardığınızda olur. Çoğunlukla en küçük çocuk sırf kendisini kurtarmanız için (sizin görmeyeceğiniz) bir didişme çıkarır. Onlara aynı şekilde davranın. Sorunları çözme yeteneklerine güveninizi dile getirin veya onları ayırın.
4-Çocuklarınızın her biriyle her gün eşit vakit geçirdiğinizden emin olun. Eğer bir çocuk diğerini kıskanıyorsa, ona her bir çocukla beraber olmak istediğinizi ve sırasının geleceğini bildirin. Kıskanmanın sorun olmadığını söyleyin.
5-Eser çocukların arasında sorun çıkıyorsa, onları işbirliğinin rekabetten daha önemli olduğu yarışmalara, bayrak yarışı gibi etkinliklere yönlendirip yönlendiremeyeceğinize bakın.
alıntı
Bu gün çok çocuklu yada birden fazla çocuklu alilelerde sıkça yaşanan, ama yaşandığı kadar sık çözüm üretilemeyen bir konudan söz edeceğiz: Kardeşler Arası Rekabet Herkes bir yer edindiğini ve önemli olduğunu duyumsama ihtiyacı hisseder. Bu duyguya en çok ailemiz içinde önem veririz. Dışardaki insanların kabulü etkileyicidir, asıl önemli olan aile içinde kabul görmektir. Yakınları tarafından dışlandığını düşünmek veya hissetmek yaşanılması zor bir tecrübedir. Nasıl bir yere ait olduğumuzla ilgili kararlar aldığımız ilk yer ailemizdir. Çocuklar iyi gözlemci fakat zayıf yorumlayıcılardır. Yeni bir bebek doğduğunda, çocuk genellikle "Annem beni bebeği sevdiği kadar sevmiyor” şeklinde bir düşünceye kapılırlar. Çoğunlukla çocuklar doğuş sıralarına göre tipik kişilik özellikleri geliştirirler. Çocuk kardeşinin zaten atletik olma özelliğini elde etmiş olduğunu düşünürse, örneğin, çalışkan olmaya, müzikle ilgilenmeye sosyal dışa dönük olmaya karar verir. İlk çocuk genellikle ilk ve patron olmaya çalışır; ikinci çocuk haksızlıkları ortaya çıkarma arayışındadır veya ilk çocuğa yetişmek için çok çalışabilir; en küçük çocuk ekstra ilgiyi hak ettiğini düşünür; ve ailenin tek çocuğu özel olmak ister. Eğer yetişkinler çocuklarının eşsiz olmaya uğraştıkları durumları kontrol etmeye çalışıyorlarsa, bu boşa harcanan bir çabadır. Çocuklar yer edinme ve önemli hissetme yollarını kendileri bulacaklardır. Öneriler
l- Çocuklarınızın dünyasına girin. En büyük çocuk, eşiniz eve yeni bir eş getirdiğinde sizin hissedeceğiniz gibi,” kendini tahttan indirilmiş" hissedecektir. En küçük ise genellikle kendisini büyüğünün yetenekleriyle kıyasladığında yetersiz hissedecektir. Nasıl hissedebiliyor olduklarını anlamak onlarla sevecenlik içinde etkileşim kurmanıza yardımcı olacaktır. Asla "Böyle hissetmemelisin." demeyin. Çocukların hissettiklerini yaşamalarına verin.
2-Sevecenlik acıma anlamına gelmez. Çocuklarınızı aşırı koruma altına almak ve yaşamlarında tecrübe edecekleri hislerden onları kurtarmaya çalışmak işe yaramaz. Sevecenlik aşağıdaki önerilere başvururken şefkati katiyetle sürdürmenize yardımcı olacaktır.
3- Kurban ve zorba eğitiminden sakının. Bu, en büyük çocuğu (zorba) hep hatalı gördüğünüzde ve küçüğü (kurban) kurtardığınızda olur. Çoğunlukla en küçük çocuk sırf kendisini kurtarmanız için (sizin görmeyeceğiniz) bir didişme çıkarır. Onlara aynı şekilde davranın. Sorunları çözme yeteneklerine güveninizi dile getirin veya onları ayırın.
4-Çocuklarınızın her biriyle her gün eşit vakit geçirdiğinizden emin olun. Eğer bir çocuk diğerini kıskanıyorsa, ona her bir çocukla beraber olmak istediğinizi ve sırasının geleceğini bildirin. Kıskanmanın sorun olmadığını söyleyin.
5-Eser çocukların arasında sorun çıkıyorsa, onları işbirliğinin rekabetten daha önemli olduğu yarışmalara, bayrak yarışı gibi etkinliklere yönlendirip yönlendiremeyeceğinize bakın.
alıntı
