rüzgar gülü
Daimi Üye
Cenâb-ı Hak buyuruyor:
“İçinizden fuhuş yapan her iki tarafa ceza verin; eğer tevbe eder, uslanırlarsa artık onlara ceza verip eziyet etmekten vazgeçin; çünkü Allah tövbeleri çok kabul eden ve çok esirgeyendir.” (Nisâ, 16)
Rasûlullah (sav) buyurdular:
"Âdemoğluna zinâdan nasibi takdir olunmuştur. O buna mutlaka erişir. Gözlerin zinâsı bakmak, kulakların zinâsı dinlemek, dilin zinâsı konuşmak, elin zinâsı tutmak, ayakların zinâsı yürümektir. Kalbe gelince o, arzu eder, ister. Üreme organı ise, bunu ya gerçekleştirir, ya da boşa çıkarır."
Nikâhın zorlaştırılması, toplumda zinâ ve fuhşiyyâtın artmasına sebebiyet verir ki, bu da bütün bir cemiyetin intiharı olur. Böyle bir çöküşe yegâne alternatif, nikah müessesesine ehemmiyet verip imkânı olmayan gençlere imkân sağlamaktır. Târihimizde bu amel-i sâlihe çok ehemmiyet verilmiş, tahakkuku için birçok vakıf te’sîs edilmiştir. Hattâ Kösem Sultan’ın, dullara ve yetimlere yönelik evlendirme vakfı meşhurdur.
Muhyiddîn-i Arabî (ks) Hazretleri, nikâha teşvik edip evlenenlere yardımcı olmanın fazîleti hakkında şöyle buyurur:
“En üstün sadaka-yı câriye, evliliğe vesîle olmaktır. Zîrâ onların neslinden gelen kimselerin yaptıkları her iyilikten vesîle olana da bir ecir vardır.
Misafir Gider, Komşu Kalır.
Cenâb-ı Hak buyuruyor:
“…Anaya, babaya, akrabâya, yetimlere, yoksullara, yakın komşuya, uzak komşuya, yanınızdaki arkadaşa, yolcuya ve mâliki bulunduğunuz kimselere ihsân ile muâmele edin, iyi davranın…” (Nisâ, 36)
Rasûlullah (sav) buyurdular:
“Cebrâîl bana, dâimâ komşu hakkını tavsiye ederdi. Öyle ki ben, komşuları birbirine mîrasçı kılacak zannetmiştim!”
Müslim bin Sa’d’ın yeğeni Abdullah şöyle anlatır:
Hacca gitmeye niyetlenmiştim. Dayım Müslim bana on bin dirhem verdi ve:
“–Medîne’ye vardığında araştır ve bunları en fakir âileye ver!” dedi.
Medîne-i Münevvere’ye vardığımda en fakir âilenin hangisi olduğunu sordum, bana bir ev gösterdiler. Varıp kapılarını çaldım. İçerden bir hanım:
“–Kim o?” dedi.
“–Ben Bağdat’tan gelen bir kişiyim. Gelirken bana on bin dirhem verildi ve Medîne’nin en fakir âilesine vermem emredildi. Buraya gelip sorduğumda sizi gösterdiler, lütfen bu paraları kabul buyurunuz.” dedim. Kadın:
“–Sana paraları veren kimse -en fakir âileye vermeni- şart koşmuş. Şu bizim hizâmızdaki âile bizden daha muhtaç durumda.” dedi.
Oradan ayrılıp diğer eve gittim. Kapılarını çaldım. Bana cevap veren hanıma öncekine söylediklerimin aynısını söyledim. Kadın bana şöyle dedi:
“–Biz ve komşularımız ihtiyaç husûsunda aynı seviyedeyiz. O parayı aramızda taksim et!”
Güzel Davrananları Müjdele
Cenâb-ı Hak buyuruyor:
“Onların ne etleri ne de kanları Allah'a ulaşır; fakat O'na sadece sizin takvânız ulaşır. Sizi hidayete erdirdiğinden dolayı Allah'ı büyük tanıyasınız diye O, bu hayvanları böylece sizin istifadenize verdi. (Ey Muhammed!) Güzel davrananları müjdele!” (Hacc, 37)
Rasûlullah (sav) buyurdular:
“…Şunu iyi bilin ki, bu bayram günleri; yeme, içme ve Allah -azze ve celle-’yi zikretme günleridir.”
Bir gün Peygamber Efendimiz (sav) koyun kesen bir adam görmüştü. Adam, kesmek üzere koyunu yere yatırdıktan sonra bıçağını bilemeye çalışıyordu. Bu katı ve duygusuz davranış karşısında Rasûl-i Ekrem (sav) Efendimiz şöyle îkâz etti:
“Hayvanı defalarca mı öldürmek istiyorsun? Bıçağını, onu yere yatırmadan önce bilesen olmaz mıydı?“
İlim Öğretenlere Duâ
Cenâb-ı Hak buyuruyor:
"…De ki: Hiç bilenlerle bilmeyenler bir olur mu?" (Zümer, 9)
Rasûlullah (sav) buyurdular:
"Âlimin âbide üstünlüğü, benim sizin en aşağı derecede olanınıza üstünlüğüm gibidir. Şüphesiz ki Allah, melekleri, gök ve yer ehli, hatta yuvasındaki karınca ve balıklar bile insanlara hayrı öğretenlere dua ederler." (Tirmizî, İlim 19)
Rasûlullah (sav) şöyle buyurdu:
"Yalnız şu iki kimseye gıbta edilir:
Allah'ın kendisine ihsân ettiği malı hak yolunda harcayıp tüketen kimse;
Allah'ın kendisine verdiği ilimle yerli yerince hükmeden ve onu başkalarına da öğreten kimse."
“İçinizden fuhuş yapan her iki tarafa ceza verin; eğer tevbe eder, uslanırlarsa artık onlara ceza verip eziyet etmekten vazgeçin; çünkü Allah tövbeleri çok kabul eden ve çok esirgeyendir.” (Nisâ, 16)
Rasûlullah (sav) buyurdular:
"Âdemoğluna zinâdan nasibi takdir olunmuştur. O buna mutlaka erişir. Gözlerin zinâsı bakmak, kulakların zinâsı dinlemek, dilin zinâsı konuşmak, elin zinâsı tutmak, ayakların zinâsı yürümektir. Kalbe gelince o, arzu eder, ister. Üreme organı ise, bunu ya gerçekleştirir, ya da boşa çıkarır."
Nikâhın zorlaştırılması, toplumda zinâ ve fuhşiyyâtın artmasına sebebiyet verir ki, bu da bütün bir cemiyetin intiharı olur. Böyle bir çöküşe yegâne alternatif, nikah müessesesine ehemmiyet verip imkânı olmayan gençlere imkân sağlamaktır. Târihimizde bu amel-i sâlihe çok ehemmiyet verilmiş, tahakkuku için birçok vakıf te’sîs edilmiştir. Hattâ Kösem Sultan’ın, dullara ve yetimlere yönelik evlendirme vakfı meşhurdur.
Muhyiddîn-i Arabî (ks) Hazretleri, nikâha teşvik edip evlenenlere yardımcı olmanın fazîleti hakkında şöyle buyurur:
“En üstün sadaka-yı câriye, evliliğe vesîle olmaktır. Zîrâ onların neslinden gelen kimselerin yaptıkları her iyilikten vesîle olana da bir ecir vardır.
Misafir Gider, Komşu Kalır.
Cenâb-ı Hak buyuruyor:
“…Anaya, babaya, akrabâya, yetimlere, yoksullara, yakın komşuya, uzak komşuya, yanınızdaki arkadaşa, yolcuya ve mâliki bulunduğunuz kimselere ihsân ile muâmele edin, iyi davranın…” (Nisâ, 36)
Rasûlullah (sav) buyurdular:
“Cebrâîl bana, dâimâ komşu hakkını tavsiye ederdi. Öyle ki ben, komşuları birbirine mîrasçı kılacak zannetmiştim!”
Müslim bin Sa’d’ın yeğeni Abdullah şöyle anlatır:
Hacca gitmeye niyetlenmiştim. Dayım Müslim bana on bin dirhem verdi ve:
“–Medîne’ye vardığında araştır ve bunları en fakir âileye ver!” dedi.
Medîne-i Münevvere’ye vardığımda en fakir âilenin hangisi olduğunu sordum, bana bir ev gösterdiler. Varıp kapılarını çaldım. İçerden bir hanım:
“–Kim o?” dedi.
“–Ben Bağdat’tan gelen bir kişiyim. Gelirken bana on bin dirhem verildi ve Medîne’nin en fakir âilesine vermem emredildi. Buraya gelip sorduğumda sizi gösterdiler, lütfen bu paraları kabul buyurunuz.” dedim. Kadın:
“–Sana paraları veren kimse -en fakir âileye vermeni- şart koşmuş. Şu bizim hizâmızdaki âile bizden daha muhtaç durumda.” dedi.
Oradan ayrılıp diğer eve gittim. Kapılarını çaldım. Bana cevap veren hanıma öncekine söylediklerimin aynısını söyledim. Kadın bana şöyle dedi:
“–Biz ve komşularımız ihtiyaç husûsunda aynı seviyedeyiz. O parayı aramızda taksim et!”
Güzel Davrananları Müjdele
Cenâb-ı Hak buyuruyor:
“Onların ne etleri ne de kanları Allah'a ulaşır; fakat O'na sadece sizin takvânız ulaşır. Sizi hidayete erdirdiğinden dolayı Allah'ı büyük tanıyasınız diye O, bu hayvanları böylece sizin istifadenize verdi. (Ey Muhammed!) Güzel davrananları müjdele!” (Hacc, 37)
Rasûlullah (sav) buyurdular:
“…Şunu iyi bilin ki, bu bayram günleri; yeme, içme ve Allah -azze ve celle-’yi zikretme günleridir.”
Bir gün Peygamber Efendimiz (sav) koyun kesen bir adam görmüştü. Adam, kesmek üzere koyunu yere yatırdıktan sonra bıçağını bilemeye çalışıyordu. Bu katı ve duygusuz davranış karşısında Rasûl-i Ekrem (sav) Efendimiz şöyle îkâz etti:
“Hayvanı defalarca mı öldürmek istiyorsun? Bıçağını, onu yere yatırmadan önce bilesen olmaz mıydı?“
İlim Öğretenlere Duâ
Cenâb-ı Hak buyuruyor:
"…De ki: Hiç bilenlerle bilmeyenler bir olur mu?" (Zümer, 9)
Rasûlullah (sav) buyurdular:
"Âlimin âbide üstünlüğü, benim sizin en aşağı derecede olanınıza üstünlüğüm gibidir. Şüphesiz ki Allah, melekleri, gök ve yer ehli, hatta yuvasındaki karınca ve balıklar bile insanlara hayrı öğretenlere dua ederler." (Tirmizî, İlim 19)
Rasûlullah (sav) şöyle buyurdu:
"Yalnız şu iki kimseye gıbta edilir:
Allah'ın kendisine ihsân ettiği malı hak yolunda harcayıp tüketen kimse;
Allah'ın kendisine verdiği ilimle yerli yerince hükmeden ve onu başkalarına da öğreten kimse."