Bamyayı yapmak da, sevmek de ayrı bir maharet gerektirir. Çocukların pek hoşlanmadığı ama sevenlerin de ağzının suyunun aktığı bir sebzedir.
Ülkemizde bamya, soğuk ve yüksek şehirlerimiz hariç hemen her bölgede yetişir. Ebegümeciler ailesindendir. Ilık iklim sever. Sapı, ılık iklimlerde 70-90 cm, sıcak iklimlerde 1-2 metredir.
Bamya, meyvesi yuvarlak, oval ve yeşil; yaprakları asma şeklinde bir bitkidir. Kuraklığa uzun süre dayanabilir ancak dondan ve soğuktan etkilenir.
Ülkemizde özellikle Ege ve Marmara’da yoğun olarak yetiştirilir. Ülkemizde en bilinen çeşitleri:
Amasya: İç Anadolu’da yetişen bu çeşit bamya, çiçek bamyası olarak da bilinir. Genellikle kurutmalık olarak kullanılır.
Sultani: En yaygın olan türüdür. Koyu yeşil, düzgün ve beşgen köşeli meyveye sahip olan türüdür. Etli kısmı yumuşak ve lezzetlidir. Taze tüketildiği gibi, sanayi tarafından işlenen tür de budur.
Balıkesir: Altı köşeli ve çok kısa, şişkin, meyveli ve ucu küttür. Bu yüzden tombul bamya olarak da bilinir. Taze tüketime ve konserveye uygundur. Bu çeşidin meyveleri etli ancak çok çekirdeklidir.
Bamya pişirmek biraz hüner ister. Bamyaların tepesi, kalem ucu gibi temizlenmelidir. Bamyanın tepesini, bıçakla döndürerek, alttaki kısma çentik, kesik açmadan tek parça halinde ayıklamak gerekir. İyi ayıklanmış bamyanın içindeki sıvı dışarı akmaz ve sümüksü bir kıvam oluşmaz.
Bamya ayıklamak geniş bir zaman ve özen gerektirdiği için, stresten arındırır ve dingin bir ruh haline sahip hale getirir.
Yaş ve kuru olarak tüketilen bamya, kabızlığa iyi gelir.
Mide ve bağırsakların düzenli çalışmasını sağlar.
Demir açısından zengindir.
100 gram bamya, günlük magnezyum ihtiyacının yarısını karşılar.
Halsizliğe iyi gelir, canlılık verir.
Çiçekleri ezilip kaynatılırsa, göğsü yumuşatır.
Lif oranı yüksek olduğundan, idrar söktürücü özelliği vardır.
Kanı temizler.
Alıntıdır!
Ülkemizde bamya, soğuk ve yüksek şehirlerimiz hariç hemen her bölgede yetişir. Ebegümeciler ailesindendir. Ilık iklim sever. Sapı, ılık iklimlerde 70-90 cm, sıcak iklimlerde 1-2 metredir.
Bamya, meyvesi yuvarlak, oval ve yeşil; yaprakları asma şeklinde bir bitkidir. Kuraklığa uzun süre dayanabilir ancak dondan ve soğuktan etkilenir.
Ülkemizde özellikle Ege ve Marmara’da yoğun olarak yetiştirilir. Ülkemizde en bilinen çeşitleri:
Amasya: İç Anadolu’da yetişen bu çeşit bamya, çiçek bamyası olarak da bilinir. Genellikle kurutmalık olarak kullanılır.
Sultani: En yaygın olan türüdür. Koyu yeşil, düzgün ve beşgen köşeli meyveye sahip olan türüdür. Etli kısmı yumuşak ve lezzetlidir. Taze tüketildiği gibi, sanayi tarafından işlenen tür de budur.
Balıkesir: Altı köşeli ve çok kısa, şişkin, meyveli ve ucu küttür. Bu yüzden tombul bamya olarak da bilinir. Taze tüketime ve konserveye uygundur. Bu çeşidin meyveleri etli ancak çok çekirdeklidir.
Bamya pişirmek biraz hüner ister. Bamyaların tepesi, kalem ucu gibi temizlenmelidir. Bamyanın tepesini, bıçakla döndürerek, alttaki kısma çentik, kesik açmadan tek parça halinde ayıklamak gerekir. İyi ayıklanmış bamyanın içindeki sıvı dışarı akmaz ve sümüksü bir kıvam oluşmaz.
Bamya ayıklamak geniş bir zaman ve özen gerektirdiği için, stresten arındırır ve dingin bir ruh haline sahip hale getirir.
Yaş ve kuru olarak tüketilen bamya, kabızlığa iyi gelir.
Mide ve bağırsakların düzenli çalışmasını sağlar.
Demir açısından zengindir.
100 gram bamya, günlük magnezyum ihtiyacının yarısını karşılar.
Halsizliğe iyi gelir, canlılık verir.
Çiçekleri ezilip kaynatılırsa, göğsü yumuşatır.
Lif oranı yüksek olduğundan, idrar söktürücü özelliği vardır.
Kanı temizler.
Alıntıdır!
