Bir düş ki masmavi olan,masmavi olan ki umudunu ulu orta herkese ilan etmek isteyen. Öyle bir düş ki gökyüzü misali,olmadı denizler gibi yetmedi mi okyanuslar kadar. Ama masmavi işte…
Mavi bir düşüm ben düşmemek için uğraşan…
Gökyüzünü yorgan yapar yüreğime sererim tüm maviliğiyle.kimi zaman güneşi misafir eder yüreğime ısıtır,sıcacık olurum ta içimde.Işıkları aydınlatır gülüşlerimi.Bir vakit gelir karanlığa bürünür o mavilik ama mavidir yine başka bir zamanda başka bir tonda ama yine mavidendir. Sessizlik çöker sonra bir durgunluk ki alır başını gider bilinmeyen diyarlara,”mavinin tonu değişmiş bu ton bana yakışmaz “derken göz kırpar bana önümü aydınlatan yıldızlar. Her biri dosttur yüreğime…
Ve bir de ay dede tabiî ki. Masallar anlatır bana o en kasvetli anlarımda o umudu en çok taşıyan mavili günlere dair.Her bir masal sonunda gökyüzünden yolculuk başlar denizlere,okyanuslara. Yakamoz olur düşerim o maviliklere.
Karanlıktır oysa yüreğim korkar bu kasvetten ama ay dede demiştir mavili günler gelecek diye.Gelecektir elbet vakti gelince,şimdi göstermese de mavisini bana.
Vakit ne zaman gelir bilinmez.Yüreğin bir misafiri ağırlamasından sonra mı ? Ya da uğurlamasından sonra mı ? Ama sanırım en doğru zaman mutlu olmak istediğin zamandır. Mutlu olmak istemedikten sonra umutlar gebe kalamaz ki güzelliklere.Ne yaparsan yap ne güldürebilir ki o zaman sana, gözün neyi görür ki görmek istemedikten sonra ?
Mavi bir işe yaramaz ki umudu sonsuz olsa da…
Mavi bir düşüm ben düşmemek için uğraşan…
Öyle bir düş ki zamanı geldiğinde düş olmaktan düşmeden kurtulup maviliğine, mutlulukta katacak olan…
Yakamoz oldum ve düştüm henüz maviliği belli olmayan zamana.
Biliyorum mavili günler var yarınlarda öyle günler ki, yıldızlar gözlerine ışıltı saçtıran ,güneş gülüşlerinde parlayan,sıcacık bir yürekte okyanus boyu sonsuzluğa yüzen…
Ne zaman gelecek o günler bilmiyorum ama geleceğine dair umutlarım var mavi bir düş olmamdan kalan…
Mavi bir düşüm ben düşmemek için uğraşan…
Ve gerçek olmadan düşmeye niyeti hiç ama hiç olmayan…
Alıntı
Mavi bir düşüm ben düşmemek için uğraşan…
Gökyüzünü yorgan yapar yüreğime sererim tüm maviliğiyle.kimi zaman güneşi misafir eder yüreğime ısıtır,sıcacık olurum ta içimde.Işıkları aydınlatır gülüşlerimi.Bir vakit gelir karanlığa bürünür o mavilik ama mavidir yine başka bir zamanda başka bir tonda ama yine mavidendir. Sessizlik çöker sonra bir durgunluk ki alır başını gider bilinmeyen diyarlara,”mavinin tonu değişmiş bu ton bana yakışmaz “derken göz kırpar bana önümü aydınlatan yıldızlar. Her biri dosttur yüreğime…
Ve bir de ay dede tabiî ki. Masallar anlatır bana o en kasvetli anlarımda o umudu en çok taşıyan mavili günlere dair.Her bir masal sonunda gökyüzünden yolculuk başlar denizlere,okyanuslara. Yakamoz olur düşerim o maviliklere.
Karanlıktır oysa yüreğim korkar bu kasvetten ama ay dede demiştir mavili günler gelecek diye.Gelecektir elbet vakti gelince,şimdi göstermese de mavisini bana.
Vakit ne zaman gelir bilinmez.Yüreğin bir misafiri ağırlamasından sonra mı ? Ya da uğurlamasından sonra mı ? Ama sanırım en doğru zaman mutlu olmak istediğin zamandır. Mutlu olmak istemedikten sonra umutlar gebe kalamaz ki güzelliklere.Ne yaparsan yap ne güldürebilir ki o zaman sana, gözün neyi görür ki görmek istemedikten sonra ?
Mavi bir işe yaramaz ki umudu sonsuz olsa da…
Mavi bir düşüm ben düşmemek için uğraşan…
Öyle bir düş ki zamanı geldiğinde düş olmaktan düşmeden kurtulup maviliğine, mutlulukta katacak olan…
Yakamoz oldum ve düştüm henüz maviliği belli olmayan zamana.
Biliyorum mavili günler var yarınlarda öyle günler ki, yıldızlar gözlerine ışıltı saçtıran ,güneş gülüşlerinde parlayan,sıcacık bir yürekte okyanus boyu sonsuzluğa yüzen…
Ne zaman gelecek o günler bilmiyorum ama geleceğine dair umutlarım var mavi bir düş olmamdan kalan…
Mavi bir düşüm ben düşmemek için uğraşan…
Ve gerçek olmadan düşmeye niyeti hiç ama hiç olmayan…
Alıntı
