sesimi duyan var mı bilmiyorum ama genede yazıcam, ben 28 yaşında bir kızım? bugüne kadar hiç sevgilim olmadı, boyum 1,58 kilom 60 civarı, yanağımda ve dudağımda çocukken geçirdiğim ev kazasından dikiş izleri var.saçlarım kupkuru ve hiçbir zaman şekle girmiyor. yanlız gözlerimin güzzel olduğunu söylerler, neşesiz, somurtkan ve agresif bir karakterim. Çok istemem rağmen hem ruhsal sorumlarımdan hemde maddi durumlarımdan okuyamadım. girdiğim iş yerlerde çok becerikli ve arkadaş canlısı olmadığımdan çok sevilmedim. Agresifliğim nedeniyle hep eleştirildim. kendimi bildim bileli yanımdaki insanları kıskanıyorum, sevgilisi olan, iltifatlar alan evlenen insanlar, şimdi bu insanlar çocuk sahibi oluyor çoğalıyor. bense yapayanlızım. bir kaç arkadaşım vardı onlarada eroin gibi bağımlıydım onlarda sıkıldılar benden görüşmek istemiyorlar artık. birtek 63 yaşında bir annem ve karakteri bana benzeyen bir kardeşim var. onlar bile benden sıkıldı. geçen yıl çalıştığım yerdeki patronuma aşık olmuş onunda içten içe beni sevdiğine kendime inandırmıştır. Ancak işler bozuldu ... bir yönetici ile girdiğim anlaşmazlık nedeni ile bana tavır aldılar ve işten tazminatımı almadan çıkmam için uğraştılar benimle, biraz dayandım ama zaten az olan maaşıma zam yapmadıklarında sinirle istifa ettim. tam 7 ay önce... büyük bir borç ile yapayanlız meşgalesiz kaldım... çok derin bir bunalıma girdim... intihar ettim ama bileğimi iyi kesememişim 4 saat bekledikten sonra annem beni doktara götürdüğ.... daha sonra yalvararak eski çalıştığım yerlerden birinde bir iş buldum. aslında bana burda iyi davranıyorlar, uzak duruyorlar birazda, ne kadar saklamaya çalışsanda insanlar anlıyor tuhaf olduğunu... onlarla konuşmaya eğlenmeye çalışıyorum ama beceremiyorum.... kıskançlık sorunuma birde filkm asresleri mankenler girdi... akşama kadar onların resimlerine bakıp kıvranıyorum ben neden onlar kadar güzel değilim diye.... dine yöneldim namaz kılıp dua ediyorum allahım beni bu kıskanlık belasından kurtar diye ama dayanacak gücüm kalmadı... sürekli başkalarını düşünüp ne kadar mutlular, güzeller harikalar diye kıvranıyorum uykumda bile... tekrar kendimi öldürmeyi düşünüyorum.. günah olması beni durduruyor sadece... annemde ölünce yapayanlız ne yapacaımı bilmiyorum.... böyle bir insan olduğum için utanıyorum kendimden... bana yardımı olur mu bilmyorum ama ne olur bi şeyler yazın bana.. birilerine çok ihtiyacım var