Öz kızı tarafından sokağa atılan annenin dramı
Bursa'da Bulgaristan göçmeni bir aile, yasaların mülk edinme hakkı vermemesi yüzünden evlerini eniştelerinin üzerine yaptırmanın bedelini ağır ödedi. Aile, kızlarının da enişteleri ile birlikte hareket etmesi yüzünden 12 yıl önce kendi elleri ile yaptırdıkları evlerinden icra takibi ile atıldı.
Huriye Barış, 76 yaşında öz kızı tarafından evi elinden alınarak sokağa atılmanın şokunu yaşarken, "Benim artık öyle kızım yok" diyor. Komşuları da ailenin uğradığı ihanetin kabul edilebilecek bir tarafının olmadığını söylüyor. Barış ailesi sokakta kalırken, suçlanan enişte Vasfi Özkan (45) ile eşi Gülnar Özkan(44) ise 2 gündür evlerinin kapılarını kimseye açmıyor. Komşuları, annesi ile ağabeyi ve ailesini evden atan Özkan çiftinin artık kimsenin yüzüne bakamayacaklarını söylüyor.
Kız kardeşi tarafından kendi elleriyle yaptığı evinden atıldığını anlatan sara hastası Cemil Barış, günübirlik işlerde çalıştığını, eşi Şengül Barış'ın ise asgari ücretle bir işte çalışarak evin geçimini sağladıklarını belirtiyor. Karşılaştıkları haksızlık yüzünden annesi, eşi ve iki çocuğu ile sokakta kaldıklarını belirten Cemil Barış'ın verdiği bilgiye göre oğullarından Cüneyt Barış ilköğretim 7. sınıfta, Caner ise 4. sınıfta okuyor. Çocuklarının da yaşadıkları olaylardan olumsuz etkilendiklerini anlatan Cemil Barış, sorunu nasıl aşacaklarını bilmiyor.
Barış ailesinin oldukça dramatik bir hikayesi var. Kendilerinden ve komşularından aldığımız bilgilere göre Huriye Barış, eşi, oğlu ve gelini ile birlikte 17 yıl önce 1991 yılında Bulgaristan'dan Türkiye'ye göç ederek Bursa'ya yerleşmiş. Burada kendilerinden önce yine Bulgaristan'dan gelen enişteleri Vasfi Özkan'ın yakınında yeni bir hayat kurmuşlar. Ancak yasaların engel olması yüzünden bir mülk edinememişler. Bu sırada alacakları arsayı eniştelerine güvenerek onun üzerine kaydetmişler.
Olayı anne Huriye Barış (76) gözyaşları içinde şöyle anlatıyor: "Damadımız Vasfi, bizden önce Bursa'ya gelmişti ve kendisine bir arsa almıştı. Daha sonra bu arsanın başkasına satılı olduğunu öğrendik ve damadım işsiz kaldığı gibi kızım da hastalandı. Ben de o zaman arsa alıyordum, ama kimliklerimiz olmadığı için tapuyu üzerime yaptıramadım. Damadım ise arsayı kendisi üzerine almamızı isteyince ben de kızıma güvenerek ve zor durumdan kurtulmaları için arsayı onun üzerine alıp ev yaptık."
"BANA BIÇAK ÇEKİYOR, GELİNİME KÜFREDİYORDU"
Aile içindeki huzursuzluk ev yapıldıktan sonra baş göstermiş. "200 metrekarelik arsayı alıp evi yaptıktan sonra damadın bize karşı tutumu çok değiştiği" diyen anne Huriye Barış, Vasfi Özkan'ın kendisini her fırsatta dövdüğünü, oğlu, gelini ve torunlarına da sürekli baskı yaptığını iddia ediyor. Huriye Barış, "O tarihten beri bana büyük şiddet uyguluyorlar. Benim ve oğlumun yanında gelinime küfrediyor. Bana bıçak çektiği oluyordu. Torunlarımı kedi yavrusu gibi boğazını sıkıp dışarı atıyordu. En son ise dün akşam gelip bizi gece vakti dışarı attılar. Mahkemeye vermemize rağmen güç onda olduğu için elimiz kolumuz bağlı. Allah onların hakkından gelsin." diyerek yıllardır yaşadığı acıyı anlatıyor. Asıl kızından şikayetçi olduğunun altını çizen Huriye Barış, "Asıl kızım beni reddetti. Benim annem yok dedi. Ben de gidip dilekçe verip ahirette ve dünyada reddedeceğim onu. Benim öyle kızım yok artık." şeklinde konuşuyor.
Önceki gece polis ve icra memurları ile gelerek evlerinden dışarı atıldıklarına dikkat çeken komşuları, Huriye Barış ve çocuklarının yardımına koşmuş. "Komşularım olmazsa bizim işimiz ne olur? Allah onlardan razı olsun." diyen Huriye Barış, "Onlar bize sahip çıkıyor. Kaç kez beni damadımın elinden döverken aldılar." diye de ekliyor.
Huriye Barış'ın oğlu Cemil Barış (48) da ailesinin sokağa atıldığını çarşıda oğlunun telefonu ile öğrenmiş. Cemil Barış, "Oğlum arayıp, baba yetiş polisler geldi bizi evden atıyorlar, dediğinde şaşırıp, ne yapacağımı bilemedim. Eve geldiğimde ise bütün eşyalarım ile ailemi sokakta buldum. Eşyalarımızı depo kiralayıp oraya atmışlar." diye konuşuyor.
Gelin Şengül Barış da eniştesinden şikayetçi. Kendisine büyük şiddet uyguladığını anlatan Barış, sokağa atıldıkları evi, eşi ile kayınpederinin yaptırdığını, eniştesinin cebinden hiç para çıkmadığını belirtiyor.
Dramatik olaya şahitlik eden komşuları da Barış ailesine yapılan haksızlık konusunda kesin konuşuyor. Bu haksızlığa son verilmesini isteyen Ömer Kurtuluş, bizzat kendisinin yıllardır yaşanan haksızlığın şahidi olduğuna vurgu yapıyor ve şunları söylüyor: "Yaptıkları haksızlıklara rağmen, aynı zamanda güya 12 yıldır evlerinde bu aileye kiracı muamelesi yapıp eşyalarını haczettirdiler. Bu çocuklar okula gidiyor, bunlar ne yapacaklar şimdi. Sokakta kaldılar. Bu olay insanlığa yakışmıyor. 15 senedir burada oturuyorum ben. Bu teyzenin kocasını da tanıyorum. Ben bu evin yapımında eniştelerini bir kez dahi görmedim, ama bunları gördüm. Ben Cemil'in kendisini de babasını da bu evin yapımında gördüm. O kişi şimdi nereden ev sahibi oldu da kimi kimin evinden atıyor. Böyle adalet olmaz."
Diğer komşusu Meseret Altıntaş ise kendilerinin de aynı şekilde ev yaptıklarını anlatarak, "Bu evde iki giriş yapılmış, bu bile bunun ispatı olur. Bu kadar adaletsizlik olmaz. Biz de dayımın üzerine evi yapmıştık kimliklerimizi olmadığı için. Çünkü hiç birimiz ilk geldiğimizde vatandaşlık ve kimlik hakkına sahip değildik. Bu komşularımızın yüzde 30'u bu şekilde ev yaptı." sözleriyle yaşanan durumu kabullenemediğini dile getiriyor.
Bursa'da Bulgaristan göçmeni bir aile, yasaların mülk edinme hakkı vermemesi yüzünden evlerini eniştelerinin üzerine yaptırmanın bedelini ağır ödedi. Aile, kızlarının da enişteleri ile birlikte hareket etmesi yüzünden 12 yıl önce kendi elleri ile yaptırdıkları evlerinden icra takibi ile atıldı.
Huriye Barış, 76 yaşında öz kızı tarafından evi elinden alınarak sokağa atılmanın şokunu yaşarken, "Benim artık öyle kızım yok" diyor. Komşuları da ailenin uğradığı ihanetin kabul edilebilecek bir tarafının olmadığını söylüyor. Barış ailesi sokakta kalırken, suçlanan enişte Vasfi Özkan (45) ile eşi Gülnar Özkan(44) ise 2 gündür evlerinin kapılarını kimseye açmıyor. Komşuları, annesi ile ağabeyi ve ailesini evden atan Özkan çiftinin artık kimsenin yüzüne bakamayacaklarını söylüyor.
Kız kardeşi tarafından kendi elleriyle yaptığı evinden atıldığını anlatan sara hastası Cemil Barış, günübirlik işlerde çalıştığını, eşi Şengül Barış'ın ise asgari ücretle bir işte çalışarak evin geçimini sağladıklarını belirtiyor. Karşılaştıkları haksızlık yüzünden annesi, eşi ve iki çocuğu ile sokakta kaldıklarını belirten Cemil Barış'ın verdiği bilgiye göre oğullarından Cüneyt Barış ilköğretim 7. sınıfta, Caner ise 4. sınıfta okuyor. Çocuklarının da yaşadıkları olaylardan olumsuz etkilendiklerini anlatan Cemil Barış, sorunu nasıl aşacaklarını bilmiyor.
Barış ailesinin oldukça dramatik bir hikayesi var. Kendilerinden ve komşularından aldığımız bilgilere göre Huriye Barış, eşi, oğlu ve gelini ile birlikte 17 yıl önce 1991 yılında Bulgaristan'dan Türkiye'ye göç ederek Bursa'ya yerleşmiş. Burada kendilerinden önce yine Bulgaristan'dan gelen enişteleri Vasfi Özkan'ın yakınında yeni bir hayat kurmuşlar. Ancak yasaların engel olması yüzünden bir mülk edinememişler. Bu sırada alacakları arsayı eniştelerine güvenerek onun üzerine kaydetmişler.
Olayı anne Huriye Barış (76) gözyaşları içinde şöyle anlatıyor: "Damadımız Vasfi, bizden önce Bursa'ya gelmişti ve kendisine bir arsa almıştı. Daha sonra bu arsanın başkasına satılı olduğunu öğrendik ve damadım işsiz kaldığı gibi kızım da hastalandı. Ben de o zaman arsa alıyordum, ama kimliklerimiz olmadığı için tapuyu üzerime yaptıramadım. Damadım ise arsayı kendisi üzerine almamızı isteyince ben de kızıma güvenerek ve zor durumdan kurtulmaları için arsayı onun üzerine alıp ev yaptık."
"BANA BIÇAK ÇEKİYOR, GELİNİME KÜFREDİYORDU"
Aile içindeki huzursuzluk ev yapıldıktan sonra baş göstermiş. "200 metrekarelik arsayı alıp evi yaptıktan sonra damadın bize karşı tutumu çok değiştiği" diyen anne Huriye Barış, Vasfi Özkan'ın kendisini her fırsatta dövdüğünü, oğlu, gelini ve torunlarına da sürekli baskı yaptığını iddia ediyor. Huriye Barış, "O tarihten beri bana büyük şiddet uyguluyorlar. Benim ve oğlumun yanında gelinime küfrediyor. Bana bıçak çektiği oluyordu. Torunlarımı kedi yavrusu gibi boğazını sıkıp dışarı atıyordu. En son ise dün akşam gelip bizi gece vakti dışarı attılar. Mahkemeye vermemize rağmen güç onda olduğu için elimiz kolumuz bağlı. Allah onların hakkından gelsin." diyerek yıllardır yaşadığı acıyı anlatıyor. Asıl kızından şikayetçi olduğunun altını çizen Huriye Barış, "Asıl kızım beni reddetti. Benim annem yok dedi. Ben de gidip dilekçe verip ahirette ve dünyada reddedeceğim onu. Benim öyle kızım yok artık." şeklinde konuşuyor.
Önceki gece polis ve icra memurları ile gelerek evlerinden dışarı atıldıklarına dikkat çeken komşuları, Huriye Barış ve çocuklarının yardımına koşmuş. "Komşularım olmazsa bizim işimiz ne olur? Allah onlardan razı olsun." diyen Huriye Barış, "Onlar bize sahip çıkıyor. Kaç kez beni damadımın elinden döverken aldılar." diye de ekliyor.
Huriye Barış'ın oğlu Cemil Barış (48) da ailesinin sokağa atıldığını çarşıda oğlunun telefonu ile öğrenmiş. Cemil Barış, "Oğlum arayıp, baba yetiş polisler geldi bizi evden atıyorlar, dediğinde şaşırıp, ne yapacağımı bilemedim. Eve geldiğimde ise bütün eşyalarım ile ailemi sokakta buldum. Eşyalarımızı depo kiralayıp oraya atmışlar." diye konuşuyor.
Gelin Şengül Barış da eniştesinden şikayetçi. Kendisine büyük şiddet uyguladığını anlatan Barış, sokağa atıldıkları evi, eşi ile kayınpederinin yaptırdığını, eniştesinin cebinden hiç para çıkmadığını belirtiyor.
Dramatik olaya şahitlik eden komşuları da Barış ailesine yapılan haksızlık konusunda kesin konuşuyor. Bu haksızlığa son verilmesini isteyen Ömer Kurtuluş, bizzat kendisinin yıllardır yaşanan haksızlığın şahidi olduğuna vurgu yapıyor ve şunları söylüyor: "Yaptıkları haksızlıklara rağmen, aynı zamanda güya 12 yıldır evlerinde bu aileye kiracı muamelesi yapıp eşyalarını haczettirdiler. Bu çocuklar okula gidiyor, bunlar ne yapacaklar şimdi. Sokakta kaldılar. Bu olay insanlığa yakışmıyor. 15 senedir burada oturuyorum ben. Bu teyzenin kocasını da tanıyorum. Ben bu evin yapımında eniştelerini bir kez dahi görmedim, ama bunları gördüm. Ben Cemil'in kendisini de babasını da bu evin yapımında gördüm. O kişi şimdi nereden ev sahibi oldu da kimi kimin evinden atıyor. Böyle adalet olmaz."
Diğer komşusu Meseret Altıntaş ise kendilerinin de aynı şekilde ev yaptıklarını anlatarak, "Bu evde iki giriş yapılmış, bu bile bunun ispatı olur. Bu kadar adaletsizlik olmaz. Biz de dayımın üzerine evi yapmıştık kimliklerimizi olmadığı için. Çünkü hiç birimiz ilk geldiğimizde vatandaşlık ve kimlik hakkına sahip değildik. Bu komşularımızın yüzde 30'u bu şekilde ev yaptı." sözleriyle yaşanan durumu kabullenemediğini dile getiriyor.
