Hani bazen savruluyorum ya oradan oraya...Düşe kalka ve çoğu zaman da umarsızca yaşıyorum ya bu hayatı...Her şey ne kadar güzel derken birden anlamsızlaşıp, renkleri soluyor ya her şeyin...Yediğim ekmeğin, içtiğim suyun tadı kaçıyor, aldığım nefes yetmiyor ya hani...Kıpır kıpırken içim, gülüyorken gözlerim, birden boşluğa düşüyorum , tutunacak bir dal bulamıyorum ..Ağlamak istiyorum , kendi hıçkırıklarımda boğuluyorum ya gecenin bir yarısı...Dağları aşacak, fırtınalara kafa tutacak, azgın dalgalarla boğuşacak kadar iyiyken hani , kırılıyor ya kolum kanadım...Birden yığılıveriyorum olduğum yere ...Ve hani kaybettim ya umudumu çoktan, gelmez bu karanlığın ardından aydınlık ....Doğmaz bu güneş boşuna bu beklemeler geceden sabaha diye...
Sebebi sensin !!!!!
Ne kadar öfkeyle dolsa da içim sana karşı, hala öyle istiyorum ki beni kollarına almanı....Saçlarımı okşamanı.....Yanağıma dokunmanı....Her karşılaştığımızda " acaba bu defa farklı olur mu" derken, aynı soğuk, monoton ritüelleri tekrarlamak acıtıyor canımı.....Yanındayken yokluğunu daha mı çok hissediyorum ne? ...Varlığın daha mı çekilmez oluyor? Yıllardır içimde biriktirdiğim bu öfke yoruyor artık beni. Taşıyamıyorum.. Sensizliğin yükü ruhumdayken, omuzlarıma çöken bu ağırlık çekilmez oluyor git gide...Ve her sabah isteksiz uyanışların, geceyi özlemelerin.....
Sebebi sensin !!!!!
Artık senin karşına her çıkışımda kapatacağım gözlerimi...Hayale dalacağım duymamak için sözlerini.. Ne sen bende var olacaksın ne de ben sende... Biz birbirimizin yokluğuna mahkum olacağız ömür boyu...Ve bu boşluk her geçen gün daha da büyüyecek içimde.. Büyürken de ruhum daha fazla acıyacak..Acım öfkemi besleyecek , vicdanımı susturacak, merhametimi yüreğimden söküp atacak ve ben seni öfkemde bitireceğim..Biz birbirimize hasret gideceğiz...
Sebebi sensin !!!!!
kahvemolasi.blogspot.com
