Şuan ne yaşadığımı hiç bilmiyorsun...içimin nasıl acıdığını hiç bilmiyorsun...Canımın nasıl yandığını hiiç hiç bilmiyorsun...
Çünkü umursamıyosun...Hep ben haklıyım diyosun her şeye bi cevabın her zaman hazır.Alakasız da olsa sölüosun ne de olsa o da benim zaafım... yeter ki ben de suçlu görüneyim...
Salak gibi oturmuş şurda 2 saattir ağlıyorum.yolda düşen yaşlar cabası onları gectim...Peki ben ne için üzülüorum kimin için bu kadar kendimi heder ediorum..Sanki bu gözyaşlarının nedeni bunun bilincindemi???Asla!!!
Artık katlanamıyoruz birbirimize bunun ikimiz de farkındayız...ikimize de tak!etti ama ne sen ne ben cesaret edip söliemioruz o tek kelimeyi...Biz nasıl bu hale geldik ne oldu bize??Neden hep yedik birbirimizi??neden hala yıpratıyoruz seni,beni:bizi!!
Artık düşünmüyoruz hiç ‘ya ben bu lafı söledim ama gercekten agır mı kaçtı?Gercekten kırdım mı?gercekten üzdüğüme değdi mi???’diye. Mi mi mi mu mu mu??!!!
Bu sefer seni suçlamayacağım...şunu bunu yaptın şunu bunu dedin demeyeceğim.Artık ne sende beni anlayacak sabır ve yürek kaldı ne de bende...2mizde farkındayız tükenioruz!!Tüketioruz!!!Yok oluyor!!Bitiyor!!!Ama 2 miz de bekliyoruz karşıdaki bi adım atsın ii veya kötü diye.En azından ben çekmem zevalini diyoruz,nasılsa ben değil ‘o’yaptı!!!çünkü hayaller var kurulmuş,planlar var yapılmış,ailelerimiz var,arkadaşlarımız var cevreye sorumluluklarımız var!!!Sorular var sonunda hem kendine hem cevrene.Ne oldu neden bu duruma geldiniz..Neden bitti!!?? Bunları ben bile çözümleyemezken sana nasıl anlatayım demek istemek bunu düşünüp söyleyememek sonunda...çevrenden önce,kendine yaptıgın baskı.Bunu böyle şunu şöyle yapmayabilirdim aslında demeler...Zaman zaman hatta çogu zaman ama o da bunu bunu yaptılar!!!Gün gelip en baştan kendini bambaşka kokusunu bile bilmediğin tenine değmediğin nefesinin sıcaklıgını hissedemediğin birine kendini anlatmaya çalışmak çabalamak ama yapamamak....!!Yıllar sonra yolda yanından geçen birinde onun parfümün kokusunu duyup bin kere ölüp dirilmek...Bunlar değil mi bizi korkutan???
Ne sen ne ben konuşamıyoruz.Evette diyemiyoruz hayır da..Tamam da diyemiyoruz devam da.Aşkım da diyemiyoruz arkadaşım da...benim de diyemiyoruz elin de......!!
Seviyoruz evet sevmiyor değiliz..Hem de çokk..Delicesine...Belki de bu yüzden bunları yaşıyoruz....Ama dur diyemiyoruz tüm bu mutsuzluğa kırgınlığa...Dursun diyemiyoruz kendimize.Bitsin diyemiyoruz birbirimize.Ne de olsa ‘sen ipliksin ben iğne,sen iliksin ben düğme..
Çünkü umursamıyosun...Hep ben haklıyım diyosun her şeye bi cevabın her zaman hazır.Alakasız da olsa sölüosun ne de olsa o da benim zaafım... yeter ki ben de suçlu görüneyim...
Salak gibi oturmuş şurda 2 saattir ağlıyorum.yolda düşen yaşlar cabası onları gectim...Peki ben ne için üzülüorum kimin için bu kadar kendimi heder ediorum..Sanki bu gözyaşlarının nedeni bunun bilincindemi???Asla!!!
Artık katlanamıyoruz birbirimize bunun ikimiz de farkındayız...ikimize de tak!etti ama ne sen ne ben cesaret edip söliemioruz o tek kelimeyi...Biz nasıl bu hale geldik ne oldu bize??Neden hep yedik birbirimizi??neden hala yıpratıyoruz seni,beni:bizi!!
Artık düşünmüyoruz hiç ‘ya ben bu lafı söledim ama gercekten agır mı kaçtı?Gercekten kırdım mı?gercekten üzdüğüme değdi mi???’diye. Mi mi mi mu mu mu??!!!
Bu sefer seni suçlamayacağım...şunu bunu yaptın şunu bunu dedin demeyeceğim.Artık ne sende beni anlayacak sabır ve yürek kaldı ne de bende...2mizde farkındayız tükenioruz!!Tüketioruz!!!Yok oluyor!!Bitiyor!!!Ama 2 miz de bekliyoruz karşıdaki bi adım atsın ii veya kötü diye.En azından ben çekmem zevalini diyoruz,nasılsa ben değil ‘o’yaptı!!!çünkü hayaller var kurulmuş,planlar var yapılmış,ailelerimiz var,arkadaşlarımız var cevreye sorumluluklarımız var!!!Sorular var sonunda hem kendine hem cevrene.Ne oldu neden bu duruma geldiniz..Neden bitti!!?? Bunları ben bile çözümleyemezken sana nasıl anlatayım demek istemek bunu düşünüp söyleyememek sonunda...çevrenden önce,kendine yaptıgın baskı.Bunu böyle şunu şöyle yapmayabilirdim aslında demeler...Zaman zaman hatta çogu zaman ama o da bunu bunu yaptılar!!!Gün gelip en baştan kendini bambaşka kokusunu bile bilmediğin tenine değmediğin nefesinin sıcaklıgını hissedemediğin birine kendini anlatmaya çalışmak çabalamak ama yapamamak....!!Yıllar sonra yolda yanından geçen birinde onun parfümün kokusunu duyup bin kere ölüp dirilmek...Bunlar değil mi bizi korkutan???
Ne sen ne ben konuşamıyoruz.Evette diyemiyoruz hayır da..Tamam da diyemiyoruz devam da.Aşkım da diyemiyoruz arkadaşım da...benim de diyemiyoruz elin de......!!
Seviyoruz evet sevmiyor değiliz..Hem de çokk..Delicesine...Belki de bu yüzden bunları yaşıyoruz....Ama dur diyemiyoruz tüm bu mutsuzluğa kırgınlığa...Dursun diyemiyoruz kendimize.Bitsin diyemiyoruz birbirimize.Ne de olsa ‘sen ipliksin ben iğne,sen iliksin ben düğme..
