_emos_
Daimi Üye
Cenâb-ı Hak buyuruyor:
“Rabbinize yalvara yakara ve sessizce dua edin.” (A‘râf, 55)
Rasûlullah (sav) buyurdular:
“Allâhım! Sen’in gazâbından Sen’in rızâna sığınırım. İkâbından affına sığınırım! Allâhım başka değil, Sen’den yine Sana sığınırım. Sen’i senâ etmekten âcizim. Sen zâtını nasıl senâ ettinse öylesin.” (Müslim, Salât, 222)
Bir gün Peygamber Efendimiz, İbrâhîm (as)’ın:
“Rabbim, putlar insanlardan bir çoğunun sapmasına sebep oldular. Şimdi kim bana uyarsa o bendendir.” (İbrâhim 14/36) sözünü ve Îsâ (as)’ın:
“Eğer kendilerine azâb edersen, şüphesiz onlar Sen’in kullarındır. Eğer onları bağışlarsan, şüphesiz Sen izzet ve hikmet sâhibisin.” (el-Mâide 5/118) duâsını okudu. Akabinde ellerini kaldırdı ve:
“Allâhım, ümmetimi koru, ümmetime merhamet et!” diye yalvararak ağladı. Bunun üzerine Cenâb-ı Hak:
“– Ey Cebrâil! -Rabbin her şeyi daha iyi bilir ya- git, Muhammed’e niçin ağladığını sor.” buyurdu. Cebrâil (as) geldi. Rasûlullah Efendimiz ona, ümmeti için duyduğu endişeden dolayı ağladığını söyledi. (Cebrâil’in dönüp durumu haber vermesi üzerine) Allâh Teâlâ:
“– Ey Cebrâil! Muhammed’e git ve ona:
“Ümmetin konusunda seni râzı edeceğiz ve seni asla üzmeyeceğiz.” müjdemizi ulaştır.” buyurdu. (Müslim, Îmân, 346)
“Rabbinize yalvara yakara ve sessizce dua edin.” (A‘râf, 55)
Rasûlullah (sav) buyurdular:
“Allâhım! Sen’in gazâbından Sen’in rızâna sığınırım. İkâbından affına sığınırım! Allâhım başka değil, Sen’den yine Sana sığınırım. Sen’i senâ etmekten âcizim. Sen zâtını nasıl senâ ettinse öylesin.” (Müslim, Salât, 222)
Bir gün Peygamber Efendimiz, İbrâhîm (as)’ın:
“Rabbim, putlar insanlardan bir çoğunun sapmasına sebep oldular. Şimdi kim bana uyarsa o bendendir.” (İbrâhim 14/36) sözünü ve Îsâ (as)’ın:
“Eğer kendilerine azâb edersen, şüphesiz onlar Sen’in kullarındır. Eğer onları bağışlarsan, şüphesiz Sen izzet ve hikmet sâhibisin.” (el-Mâide 5/118) duâsını okudu. Akabinde ellerini kaldırdı ve:
“Allâhım, ümmetimi koru, ümmetime merhamet et!” diye yalvararak ağladı. Bunun üzerine Cenâb-ı Hak:
“– Ey Cebrâil! -Rabbin her şeyi daha iyi bilir ya- git, Muhammed’e niçin ağladığını sor.” buyurdu. Cebrâil (as) geldi. Rasûlullah Efendimiz ona, ümmeti için duyduğu endişeden dolayı ağladığını söyledi. (Cebrâil’in dönüp durumu haber vermesi üzerine) Allâh Teâlâ:
“– Ey Cebrâil! Muhammed’e git ve ona:
“Ümmetin konusunda seni râzı edeceğiz ve seni asla üzmeyeceğiz.” müjdemizi ulaştır.” buyurdu. (Müslim, Îmân, 346)
yüreğine yorumuna sağlık I love you