Türk erkeği nasıl bir kadınla evlenir?
Şöyle başımı kaldırıp çevremdeki bekar erkeklere baktığımda gördüğüm manzara aynen şu: “Hepsi de akla yatkın bir kadınla evlenmek istiyor!”
Bu erkeklerin akla yatkın bir kadınla evlenmek istemeleri kadar doğal bir şey olamaz; ama bu isteklerinde doğal olmayan bir şey var ki, o da şu:
“Daha düne kadar önüne çıkan her kadınla gönlünce oynaş. Evlilik kararı aldıktan sonra da seninle oynaşan kadının durumuna gel de şaş!”
Üstelik bu bekar erkekler, bu kadınların haline sadece şaşsalar iyi. Bir de onların arkasından şu şekilde atıp tutarlar: “Kadın dediğin iyi aile kızı olmalı!”
Bu erkekler bir zamanlar kendisiyle flörtleşen kadınların arkasından atıp tuttuktan sonra şöyle de bir karar alırlar: “80 günde devr-i alem yap. Akla yatkın, iyi aile kızını kapıp eve at!”
Erkek ‘iyi aile kızı!’nı kapıp eve attıktan sonra mutlu ve mesut bir hayat yaşamaya başlar. Karısını yanağından ve gıdısından devamlı öper. Öptükçe de derin bir ‘Ooooh!’ çeker. Oh çekerken de karısının kulağına şöyle fısıldar: “Sen öncekilerden farklısın!” Erkeğin aklına yatıp sonra da evlendiği o kadın, bu sözü duyunca hemen kocasının kulağına kar suyunu şöyle kaçırır:
“Gidip o şırfıntılardan birisiyle evlenecektin ki, o zaman hayatın kaç bucak olduğunu görecektin! Vallahi sana taktıkları boynuzlarla İstanbul’a üçüncü köprüyü yapardın! Sen sen ol kıymetimi bil!”
Akla yatan kadının bu sözü erkeğin de aklına yatar. Hemen arkasından da çocuğu yapar.
Ama gelin görün ki, yeni hayat her ne hikmetse erkeğin aklına yatmaz. Akla yatan kadına annelik sıfatını yükleyip, kendisini dışarı atar. Kendisini dışarı atarken de evdeki kadını heyecansız olmakla suçlayıp, kendisine heyecan katacak kadını aramaya başlar.
Evlilik süresince düşen ‘libido adrenalini’ tekrar yükseltecek kadının peşinden koşar. Ondan sonra da çevresindekilere şöyle bir nara atar:
“Erkek dediğin, akla yatkın bir kadınla evlenecek, ondan sonra da heyecan katan bir kadınla oynaşıp gününü gün edecek.”
Kıssadan hisse; benim diyeceğim şudur: Bekarken her türlü haltı yiyip, daha sonra akıllarına yatkın bir kadınla evlenen erkeklerden bir cacık olmaz.
Onlar, akla yatan kadında heyecanı kaybettikten sonra, kendilerine heyecan katan kadında hayat bulurlar. Evdeki akla yatan kadını boşlayıp, evlenirken burun kıvırdıkları kadınla zamparalık yaşamaya çalışırlar. Zamparalık yaparken de derler ki, “Evli erkeğin ölümü oynaşan kadından olsun!”
Şöyle başımı kaldırıp çevremdeki bekar erkeklere baktığımda gördüğüm manzara aynen şu: “Hepsi de akla yatkın bir kadınla evlenmek istiyor!”
Bu erkeklerin akla yatkın bir kadınla evlenmek istemeleri kadar doğal bir şey olamaz; ama bu isteklerinde doğal olmayan bir şey var ki, o da şu:
“Daha düne kadar önüne çıkan her kadınla gönlünce oynaş. Evlilik kararı aldıktan sonra da seninle oynaşan kadının durumuna gel de şaş!”
Üstelik bu bekar erkekler, bu kadınların haline sadece şaşsalar iyi. Bir de onların arkasından şu şekilde atıp tutarlar: “Kadın dediğin iyi aile kızı olmalı!”
Bu erkekler bir zamanlar kendisiyle flörtleşen kadınların arkasından atıp tuttuktan sonra şöyle de bir karar alırlar: “80 günde devr-i alem yap. Akla yatkın, iyi aile kızını kapıp eve at!”
Erkek ‘iyi aile kızı!’nı kapıp eve attıktan sonra mutlu ve mesut bir hayat yaşamaya başlar. Karısını yanağından ve gıdısından devamlı öper. Öptükçe de derin bir ‘Ooooh!’ çeker. Oh çekerken de karısının kulağına şöyle fısıldar: “Sen öncekilerden farklısın!” Erkeğin aklına yatıp sonra da evlendiği o kadın, bu sözü duyunca hemen kocasının kulağına kar suyunu şöyle kaçırır:
“Gidip o şırfıntılardan birisiyle evlenecektin ki, o zaman hayatın kaç bucak olduğunu görecektin! Vallahi sana taktıkları boynuzlarla İstanbul’a üçüncü köprüyü yapardın! Sen sen ol kıymetimi bil!”
Akla yatan kadının bu sözü erkeğin de aklına yatar. Hemen arkasından da çocuğu yapar.
Ama gelin görün ki, yeni hayat her ne hikmetse erkeğin aklına yatmaz. Akla yatan kadına annelik sıfatını yükleyip, kendisini dışarı atar. Kendisini dışarı atarken de evdeki kadını heyecansız olmakla suçlayıp, kendisine heyecan katacak kadını aramaya başlar.
Evlilik süresince düşen ‘libido adrenalini’ tekrar yükseltecek kadının peşinden koşar. Ondan sonra da çevresindekilere şöyle bir nara atar:
“Erkek dediğin, akla yatkın bir kadınla evlenecek, ondan sonra da heyecan katan bir kadınla oynaşıp gününü gün edecek.”
Kıssadan hisse; benim diyeceğim şudur: Bekarken her türlü haltı yiyip, daha sonra akıllarına yatkın bir kadınla evlenen erkeklerden bir cacık olmaz.
Onlar, akla yatan kadında heyecanı kaybettikten sonra, kendilerine heyecan katan kadında hayat bulurlar. Evdeki akla yatan kadını boşlayıp, evlenirken burun kıvırdıkları kadınla zamparalık yaşamaya çalışırlar. Zamparalık yaparken de derler ki, “Evli erkeğin ölümü oynaşan kadından olsun!”
