benim de unutamadigim cok anilar var tabiki, hem sevincli hem hüzünlü,esimle onca yil bekledikten sonra gelinlik giyip nikah tan sonra eglenmemiz yakin cevremizle vebeni kucaginda ikinci kata cikarmasi zavalli askimo merdivenleri bir cirpida cikmisti.oglum ve kizimin dogumu,bunlar unutamadigim anilarim .hüzünlü olanlarsa,esimle on sene ayri kalmam ve cok aci cekmem hic unutamiyorum.ve birde babamin ölümü,morgtan cikardilar biz görelim diye ona nasil sarildim öpmek istedim yüzüm yüzüne yapisti kardeslerim bayildi yerlerde cok aci ama hep aklima geldiginde icim aciyor.evet insan yasadikca her seyi görüyor arkadaslar.birde 13 yasinda ki yigenimin kan kanserinden ölmesi oda korkunc tu,biz iyilesiyor ümidiyle beklerken,enistemin bize söyleyememesi ve biz sevincle hastaneye ziyarete görmeye diye gidisimiz ve hastaneye degil de eve götürülüsümüz orda kalabaligi agit feryadi görüp soke olmak ve kendimi kaybetmisim kendime geldigimde heryerim su bastan asagi islatmislar yari felc gibi olmusum.ama hayat devam ediyor iste öyle yada böyle allah cümlemizi korusun,aci günler göstermesin.allah kimseyi sevdiklerinden ayirmasin arkadaslar.basinizi agrittimsa özür yine daldim.insanin unutamadigi anilari cok .saygilar