Evlilik, yetişkinler ve onların çocukları arasında değil, iki yetişkin arasında yapılan bir sözleşmedir, ancak ortadaki çocuklara ebeveynlik yapmak söz konusu olunca bu, yeni ebeveyn için hayal kırıklığı ve reddedilmeyle sonuçlanabilecek bir durum olabilir. Çocuklar ve üvey ebeveyn arasındaki ilişki ne kadar iyi olursa olsun, bu kişi, onların kalplerinde ve hayatlarında, öz ebeveynlerinin yerini alamaz veya onun yerini dolduramaz. Eğer yetişkinler, çocuklarının tepkilerine hazırlıklı olurlarsa ve üvey ebeveynin rolü açıkça belirtilirse, geçiş daha sorunsuz ve sonuçlar, istenilen şekilde olabilir.
İkinci evliliğinizi yapmadan önce, çocuğunuza durumu anlatılıp onun fikrini de almalısınız. Çocuğunuzdan, üvey anne ya da babasını, öz anne veya babasının yerine koymasını beklemediğinizi, çocuğunuzla sizin aranıza kimsenin giremeyeceğini, üvey anne ya da babasını, kendisini sevecek ve yardım edecek bir kişi gibi kabul edebileceğini, bu birlikteliğin herkesin yaşamını kolaylaştıracağını ona anlatmanız, çocuğunuzun durumu kabullenmesini kolaylaştırır. Bu evlilikle birlikte çocuğunuzun ruhsal sorumluluğunu da üstlenen üvey anne veya baba, kendi öz çocuğuna davrandığı gibi davranamayacaktır. Böyle bir durumda, üveyliği hissettirmemek gibi özel bir çaba harcayarak çocuğunuza, “Anne” veya “Baba” dedirtmeye çalışmayın. Bu duygusal alışverişi zamana bırakmanız en doğrusudur. Sevgi ve saygı dolu bir yaklaşım ve sabırla ona zaman tanımanız, onun size saygı duymasını ve durumu kabul etmesini kolaylaştıracaktır. Çocuğunuza değer vermeniz, büyük bir insanla konuşuyormuş gibi onunla konuşmanız, çocukça tepkilerine izin vermeniz gerekir.
Çocuğunuzla aranızdaki bağı kuvvetlendirmek için;
• Onu takdir edin.
• Olumlu özelliklerini övün.
• Sevdiğinizi söyleyin.
• Eleştirmeyin.
• Yargılamayın.
• Küçümsemeyin.
• Alay etmeyin.
• İnatlaşmayın.
• Saçını okşayın.
• Gece üzerini örtün…
Disiplin konusunda, çocuğunuzun disiplininden, birinci derecede yine siz sorumlu olmayı sürdürmelisiniz, ancak üvey babanın da sözünü dinlenmesi gerektiğini çocuğunuza belirtin. Yaşadığınız görüş ayrılıklarını çocuğunuzun önünde tartışmayın.
Çocuk tarafından üvey anneye bakış
Çocuk üvey anneyi; birdenbire ortaya çıkan ve çok sevdiği annesinin yerine geçmeye çalışan bir insan olarak algılayabilir. Gerçeklik duygusu henüz gelişmemiş, beş yaşındaki bir çocuk, tanımadığı bir kadını sevmek zorunda bırakıldığını hisseder. Üvey anneyle ilişkiye girmeyi de, öz annesine ihanet olarak algılayabilir. Çocuğunuzun bu tepkilerini, bu yaşta doğal karşılamanız gerekir.
Çocukların hayatlarında, üvey ebeveyne yer açma istekleri de vardır. Babaları ile yaşayan kızlar, birlikte sohbet edebilecekleri, alışverişe gidebilecekleri bir kadına ihtiyaç duyarlar.
Çocuk tarafından üvey babaya bakış
Çocuğunuzun, evin erkeği olma sorumluluğunu üvey babaya devretme zorunluluğu; sizin ona eskisi kadar önem vermediğinizi düşünmesi, üvey babayı sizin yanınızda gördükçe, öz babasına duyduğu özlemin artması ve bu evlilikle kafasında oluşturduğu maddi beklentilere kavuşma durumu, yani siz evlenince istediği koşullara, oyuncağa sahip olma beklentisi ile üvey babaya bakışı şekillenir.
Anneleri ile yaşayan erkek çocuklar da, hem ahbaplık edecekleri duygusal kaynak olarak hem de rol modeli olarak bir erkeğe ihtiyaç duyarlar. Normal bir aile yaşantısına kavuşmaktan da mutlu olabilirler. Kız çocukları ise, boşanma sonrası anneleri ile daha çok yakınlaştıkları için, üvey babayı, annenin şefkat ve dikkatini çalan bir rakip olarak görebilirler. Üvey baba ile büyümekte olan kız çocuğu arasındaki cinsel gerilim, çocuğa mesafeli davranmayı zorunlu kılabilir.
İkinci evliliğinizi yapmadan önce, çocuğunuza durumu anlatılıp onun fikrini de almalısınız. Çocuğunuzdan, üvey anne ya da babasını, öz anne veya babasının yerine koymasını beklemediğinizi, çocuğunuzla sizin aranıza kimsenin giremeyeceğini, üvey anne ya da babasını, kendisini sevecek ve yardım edecek bir kişi gibi kabul edebileceğini, bu birlikteliğin herkesin yaşamını kolaylaştıracağını ona anlatmanız, çocuğunuzun durumu kabullenmesini kolaylaştırır. Bu evlilikle birlikte çocuğunuzun ruhsal sorumluluğunu da üstlenen üvey anne veya baba, kendi öz çocuğuna davrandığı gibi davranamayacaktır. Böyle bir durumda, üveyliği hissettirmemek gibi özel bir çaba harcayarak çocuğunuza, “Anne” veya “Baba” dedirtmeye çalışmayın. Bu duygusal alışverişi zamana bırakmanız en doğrusudur. Sevgi ve saygı dolu bir yaklaşım ve sabırla ona zaman tanımanız, onun size saygı duymasını ve durumu kabul etmesini kolaylaştıracaktır. Çocuğunuza değer vermeniz, büyük bir insanla konuşuyormuş gibi onunla konuşmanız, çocukça tepkilerine izin vermeniz gerekir.
Çocuğunuzla aranızdaki bağı kuvvetlendirmek için;
• Onu takdir edin.
• Olumlu özelliklerini övün.
• Sevdiğinizi söyleyin.
• Eleştirmeyin.
• Yargılamayın.
• Küçümsemeyin.
• Alay etmeyin.
• İnatlaşmayın.
• Saçını okşayın.
• Gece üzerini örtün…
Disiplin konusunda, çocuğunuzun disiplininden, birinci derecede yine siz sorumlu olmayı sürdürmelisiniz, ancak üvey babanın da sözünü dinlenmesi gerektiğini çocuğunuza belirtin. Yaşadığınız görüş ayrılıklarını çocuğunuzun önünde tartışmayın.
Çocuk tarafından üvey anneye bakış
Çocuk üvey anneyi; birdenbire ortaya çıkan ve çok sevdiği annesinin yerine geçmeye çalışan bir insan olarak algılayabilir. Gerçeklik duygusu henüz gelişmemiş, beş yaşındaki bir çocuk, tanımadığı bir kadını sevmek zorunda bırakıldığını hisseder. Üvey anneyle ilişkiye girmeyi de, öz annesine ihanet olarak algılayabilir. Çocuğunuzun bu tepkilerini, bu yaşta doğal karşılamanız gerekir.
Çocukların hayatlarında, üvey ebeveyne yer açma istekleri de vardır. Babaları ile yaşayan kızlar, birlikte sohbet edebilecekleri, alışverişe gidebilecekleri bir kadına ihtiyaç duyarlar.
Çocuk tarafından üvey babaya bakış
Çocuğunuzun, evin erkeği olma sorumluluğunu üvey babaya devretme zorunluluğu; sizin ona eskisi kadar önem vermediğinizi düşünmesi, üvey babayı sizin yanınızda gördükçe, öz babasına duyduğu özlemin artması ve bu evlilikle kafasında oluşturduğu maddi beklentilere kavuşma durumu, yani siz evlenince istediği koşullara, oyuncağa sahip olma beklentisi ile üvey babaya bakışı şekillenir.
Anneleri ile yaşayan erkek çocuklar da, hem ahbaplık edecekleri duygusal kaynak olarak hem de rol modeli olarak bir erkeğe ihtiyaç duyarlar. Normal bir aile yaşantısına kavuşmaktan da mutlu olabilirler. Kız çocukları ise, boşanma sonrası anneleri ile daha çok yakınlaştıkları için, üvey babayı, annenin şefkat ve dikkatini çalan bir rakip olarak görebilirler. Üvey baba ile büyümekte olan kız çocuğu arasındaki cinsel gerilim, çocuğa mesafeli davranmayı zorunlu kılabilir.
