Yaşayarak öğrenmek..

[anneyimben]

Bir gün Napolyon düşman askerlerinden kaçarken, bir bakkal dükkânına girmiş.
Bakkala hemen kendisini saklamasını emretmiş. Bakkal da Napolyonu müsait bir
yere saklayıp, biraz sonra gelen düşmanları da :

'*Az evvel biri koşarak şu tarafa kaçtı.*'

diye savuştur*muş. Nihayet biraz sonra Napolyon'un muhafızları yetişmişler.
Bakkal ömründe bir daha karşilaşamayacağı Napolyon'a sormuş:

'*Efendim, af buyurun ama merak ettim, ölümle bu denli burun buruna gelmek
nasıl bir duygu?*'
Napolyon birden öfkelenmis.

'*Sen kim oluyorsun da benimle böyle dalga geçercesine konuşabiliyorsun?*'

diye bağırmış. Hemen askerlerine, Adamcağızı kurşuna dizmelerini emretmiş.
Askerler bakkalın gözünü bağlayıp, karşisına dizilmişler. Mermiler namlulara
sürülmüş, artık 'ateş' emri verilecek... Adamcağız içinden:

'*Ah, ne yaptın sen? Şimdi ölüp gideceksin*'

diye düşünürken,arkadan bir çift el uzanmış, gözündeki bağı
açmış.KarşisındaNapolyon varmış. Tek cümleyle cevaplamış Napolyon:

'*İşte böyle bir duygu!*'


"yaşayarak öğrenmek, bedeli en yüksek öğrenme biçimidir..."


Alıntı

 

[huloss]

paylasım icin tesekkürler

 

[Şahmaran.]

-alkis Kesinlikle doğru-alkis
Bir başkası öğüt vermye kalktığında hayır sus deriz ama yaşayarak öğrenilince her acı gerçeği o zaman anlarsın ama iş işten geçmiş olur-hmm

 

[Arina]

Teşekkürler paylaşım için canım

 

[bitter_im]

Teşekkürler

 

[Aslı Oktay]

yazik adama ya
anlatilmaz yasanir gibi bir durum olmus

 

[Tılsım]

Teşekkürler.

 

[füreyya]

napolyon'da çok zekiymiş :dusun: