Ellerimin arasından kayıp gidiyorum… Kendim bile tutamıyorum kendimi… Ama olsun ben sana elimi uzatıyorum… Kurtar diye değil… Sadece dokunmayı özlediğimden sana…
Senden başka bir nedenim yok…
Senden başka bir istediğim yok…
Senden başka hiçbir şeyim yok…
Seni Seviyorum…
Duy diye değil…
Sadece kendime hatırlatmak için söylüyorum…
Yine de bir Dilek diliyorum...
Şehrimin martıları kaçıyor sessizce bir gece vakti ve ben bakışlarına sığındığım sabahların hayaliyle yeniden tutunuyorum gözlerine, gizleyerek hala içimde taşıdığım ilk günkü heyecanlarımı. Seni sevmeye, sana bağlanmaya korkuyorum. Birbirimize yabancıyken, birbirimizi hiç ilgilendirmiyorken ve belki de ikimizde aşk bozgunlarımızdan kaçarak yaşamak zorundayken, hangi eş yüreğin tüm bunların üstüne sünger çekeceğine inanabilirdik ki. Seni bilmem ama, hayat hep ters köşeye yatırmıştı beni. Hayat yaşadıklarımı daha yaşayamadan bitirmişti hiç farkına varamadan.
Yine de bir Dilek diliyorum...
Yaşayamadığım aşklarımın üstüne bir kürek toprak atacak kişiyi aradığım sabahlardan birinde karşıma çıkışından sonra, içimde ki iblis'in yaşadığı depremle sarsılmaya başlamıştı, kafeslere alışık olmayan ruhum. Hiçbirşeyi önceden kestirmeden yaşamaya başlayan ben, yeniden acılarımın geri döneceğini hiç hissetmedim. Yaşanıla(maya)nların yanlış sonuçlarını kabullenmeyen ben, tekrar hüsran denizine açılmamak için kalbinin fenerini arıyorum zifiri gecelerde.
Yine de bir Dilek diliyorum...
Konacak bir çiçek arayan yorgun bir kelebek gibi, çaresiz arayışlarımın sonunda, yanlış seçimlerden biri olacağını hissederek. İçimde ki hiçliği açarak eksilerle dolu yaşamımın en büyük eksisini karalayacağım belki de.Okyanuslar gibi derin ve bir kardelen'in yaşamı kadar manalı bakışlarının sihiriyle unutup geçmişimi, görmemezlikten gelmeye başlayacağım.Kavga edeceğim kendimle,ta ki sen ayırana kadar.
Yine de bir Dilek diliyorum...
"Kader,beyaz kağıda sütle yazılmış yazı;Elindeyse beyazdan,gel de sıyır beyaz'ı" diyen Necip Fazıl'a inat,kırmak için kaderin bileğini,yazamasın.Yetsin artık çektirdikleri...
Yine de bir Dilek diliyorum...
Yaşanılacak onca şeyin arifesinde, gidenlerin ardında bıraktıkları acılar gün gibi aşikarken yalancıktan da olsa beni dinle ve gitme... Diliyorum her gece,ibadet eder gibi...İlk olarak sesimi duyman umuduyla, daha sonra ise Dileklerimi kabul etmen umuduyla üflüyorum kalbimde yanan ateşi,bir doğum günü pastasının mumlarını üfleyen küçük çocuk edasıyla...
Yine de bir Dilek diliyorum...
Sonunda hüzün olması uğruna...
Yine de bir Dilek diliyorum...
Sadece senin uğruna...
Seni senden diliyorum...
Şimdi gitmek zamanı.... Sen de tüm ürkekliğinle, tüm hatalarınla, tüm eksiklerinle, tüm haklı gördüğün yanlarınla başbaşasın şimdi... Çünkü sevgili seni sevmek, özgür bırakmaya razı olmaktı..
Yine de... Senden gelen herşeyi...
Acıyı.. ve kederi... ve hüznü... ve gözyaşını...
Sırf senden diye... sırf sen diye...
Aldım kabul ettim sevgili...
Eyvallah...
Senden başka bir nedenim yok…
Senden başka bir istediğim yok…
Senden başka hiçbir şeyim yok…
Seni Seviyorum…
Duy diye değil…
Sadece kendime hatırlatmak için söylüyorum…
Yine de bir Dilek diliyorum...
Şehrimin martıları kaçıyor sessizce bir gece vakti ve ben bakışlarına sığındığım sabahların hayaliyle yeniden tutunuyorum gözlerine, gizleyerek hala içimde taşıdığım ilk günkü heyecanlarımı. Seni sevmeye, sana bağlanmaya korkuyorum. Birbirimize yabancıyken, birbirimizi hiç ilgilendirmiyorken ve belki de ikimizde aşk bozgunlarımızdan kaçarak yaşamak zorundayken, hangi eş yüreğin tüm bunların üstüne sünger çekeceğine inanabilirdik ki. Seni bilmem ama, hayat hep ters köşeye yatırmıştı beni. Hayat yaşadıklarımı daha yaşayamadan bitirmişti hiç farkına varamadan.
Yine de bir Dilek diliyorum...
Yaşayamadığım aşklarımın üstüne bir kürek toprak atacak kişiyi aradığım sabahlardan birinde karşıma çıkışından sonra, içimde ki iblis'in yaşadığı depremle sarsılmaya başlamıştı, kafeslere alışık olmayan ruhum. Hiçbirşeyi önceden kestirmeden yaşamaya başlayan ben, yeniden acılarımın geri döneceğini hiç hissetmedim. Yaşanıla(maya)nların yanlış sonuçlarını kabullenmeyen ben, tekrar hüsran denizine açılmamak için kalbinin fenerini arıyorum zifiri gecelerde.
Yine de bir Dilek diliyorum...
Konacak bir çiçek arayan yorgun bir kelebek gibi, çaresiz arayışlarımın sonunda, yanlış seçimlerden biri olacağını hissederek. İçimde ki hiçliği açarak eksilerle dolu yaşamımın en büyük eksisini karalayacağım belki de.Okyanuslar gibi derin ve bir kardelen'in yaşamı kadar manalı bakışlarının sihiriyle unutup geçmişimi, görmemezlikten gelmeye başlayacağım.Kavga edeceğim kendimle,ta ki sen ayırana kadar.
Yine de bir Dilek diliyorum...
"Kader,beyaz kağıda sütle yazılmış yazı;Elindeyse beyazdan,gel de sıyır beyaz'ı" diyen Necip Fazıl'a inat,kırmak için kaderin bileğini,yazamasın.Yetsin artık çektirdikleri...
Yine de bir Dilek diliyorum...
Yaşanılacak onca şeyin arifesinde, gidenlerin ardında bıraktıkları acılar gün gibi aşikarken yalancıktan da olsa beni dinle ve gitme... Diliyorum her gece,ibadet eder gibi...İlk olarak sesimi duyman umuduyla, daha sonra ise Dileklerimi kabul etmen umuduyla üflüyorum kalbimde yanan ateşi,bir doğum günü pastasının mumlarını üfleyen küçük çocuk edasıyla...
Yine de bir Dilek diliyorum...
Sonunda hüzün olması uğruna...
Yine de bir Dilek diliyorum...
Sadece senin uğruna...
Seni senden diliyorum...
Şimdi gitmek zamanı.... Sen de tüm ürkekliğinle, tüm hatalarınla, tüm eksiklerinle, tüm haklı gördüğün yanlarınla başbaşasın şimdi... Çünkü sevgili seni sevmek, özgür bırakmaya razı olmaktı..
Yine de... Senden gelen herşeyi...
Acıyı.. ve kederi... ve hüznü... ve gözyaşını...
Sırf senden diye... sırf sen diye...
Aldım kabul ettim sevgili...
Eyvallah...
