igdedali
❤️FERİŞTAHLAR❤️ ❤TELLİOĞLU LÜTFÜ ❤
Eveeeeeeeeeeeet efenimmmm
Uzun zaman oldu zayıflayalı. Dedim ki yazayım belki birileri de benim yazımdan feyz alır... Çünkü bilirim buraları okuyup gaza gelmeye çalıştığım günleri...
Her neyse acıklı bir hikaye değil bu. 5 ayda 27 kg verişimin, bir iğde dalına dönüşümümün öyküsünü yazıyorum
Herkes gibi başlıyor öykümüz. 2 yıl önce, ılık bir bahar akşamı...
Sıkmaya başlayan elbiseler, patlayan pantolon, gömlek düğmeleri vs... Ne zaman kilo aldım desem "yoo gayet iyisin, e senin yüzün güzel, senin boyun var kaldırıyor" kandırmacaları...
Bazı sağlık problemlerim dolayısıyla doktorun yolunu tutmuştum o ara. Evet hormon bozukluğum vardı. Şu pco dedikleri. Regl olamama, insülin dirençleri falan filan derken her gittiğim doktorun zayıflaman lazım nasihatleriyle çıktım hastane odalarından
Kapının önüne çöktük manituyla. Hem ağlıyorum hem konuşuyorum. Çok mu kilo aldım ki bana hep zayıfla diyor doktorlar deyu. Ne desin çocuk. "Yooo çok almadın da sağlığın için vermen gerekiyormuş biraz. Yoksa kilolu değilsin" diyip avuttu
İnandım hemen oracıkta
Eve geldim. Odamdaki abur cubur stoğumu arkadaşlarımla paylaştım. Ayrılmak çok zordu, hepsi benim bebeklerimdi
Buzdolabını sağlıklı bir takım besinlerle doldurdum
Veee tartı aldım. Evet en son 61 kiloydum. Bakalım 70 olmuş muyum derken. 82 kilo dedi zalım tartı
Sen kimsin ya? Ne demek 82 kilo.... gibi tartıyla bir takım tartışmalarımız olsa da sonuçta o haklıydı
1 ay tam 1 ay aç gezdim. Tam bahar ayları. Güzel havayı fırsat bilip yürüdüm. Ama tartıya çıkmıyorum. İğde kızım sürpriz olsun tartıya çıkıp bi 6 kilo filan gittiğini görsen ohoooo diyorum kendime
Çünkü öyle biliyorum kendimi. Canavar gibi çalışan bir metabolizmam var...
Neyse efem çıktım tartıya: 81.7 dedi zalımus tartı
300 gram. 1 ay boyunca çektiğim eziyet 300 gram sonuç vermişmiş
Ehhh dedim attım tartıyı kenara. Sonra aklıma bi forumdaki arkadaşlarım geldi. Ara ara okuyordum zaten. Bi gidip yazayım daha önce onlarla zayıflamıştım biraz moral olur dedim. Ama hiç ümidim yok. Kabullen bu kilolar kaderin diyorum kendi kendime...
Her neyse yazdım bir akşam kızlara.. Orada sevgili @Ausencia kaptanım sardı sarmaladı...
Bir sürü güzel arkadaş edindim... Aldı listeye Ausum... harala gürele spor yapıyorum. Her hafta eksiyle gelmeye yeminim var uleyyn diyee diyeee. Son kilolarımda sevgili kaptanım @Miu destek attı. Verdi gazı verdi gazı....
Derkeeen Mayıs sonu başlayan maceram güzel bir sonbahar akşamı bitti
Neler mi yaptım? Klasik şeyler tekrara düşmek istemezdim ama belki merak eden olur yazayım
1- Bol bol su içtim. 3-4 lt altına düşmedim.
2- Sürekli hareket ettim. Durduğum yerde bacaklarımı hareket ettirdim o kadar kafayı bozdum
3- Günlük 1-2 saat yürüyüşlerim mutlaka olurdu...
4- 18:00'dan sonra ağzıma lokma koymadım.
Zayıflamaya başladıktan kısa bir süre sonra Karatay teyzeye kulak verdim. Ben yaptım siz de yapın demiyorum fakat çok faydasını gördüm. 2 öğün beslendim. Bol protein yedim. Akşamlarım tavuklu, lorlu ton balıklı salatalar ve yanlarına yoğurtlarla geçti... Ve hatta kelle vs de yedim hiç öyle kalorisine filan bakmadan...
5- Ekmek yerine cevizler vs harfiyen uydum. Bu süreçte hiç ekmek hamur işi, pilav vs yemedim. Meyveyi ölçülü yedim. Ve yemeklerimde porsiyon hesabı yapmadım. Ölçüm beynimdi ve midemdi. Doyana kadar yedim. Sonra lokma almadım ağzıma...
6- Bitki çaylarım, kahvelerim eksik olmadı. Özellikle kahve acıktığımda kurtarıcım oldu. Belki tek handikapı da bu oldu diyet serüvenimin. Evet bir kahve bağımlısı olarak yazıyorum bu satırları
7- İnandım. Asla bırakmadım. Şimdi alt tarafı kilo vermiş ne bu kararlılıklar filan diyen arkadaşlar olacaktır. Demesinler. Zor mesele. Harbiden zor. Ben gibi bir oturuşta 1 kilo baklavayı gömüp sonra daha ne yesem diye gezinen bir tatlı bağımlısı için çok zor bir mesele....
Sonraaaa zayıfladım be dostlar. Yaptım oldu. Tartım arada yukarı doğru hareketlenince 2-3 gün dikkat edip istediğim sayıyı görüyorum artık...
Bir kadın için istediği kıyafeti giyiyor olmak da önemliymiş... kadının kendini aynada beğenmesi kadar güzel hissettiren çok az şey varmış
Kilo verdikçe ruhumun da hafiflediğini fark ettim. Sadece bedenime değil ruhuma da yükmüş, meğer yıpratırmış hep beni... Hayatta yemek yemekten de zevkli şeyler varmış. Yemek sadece bir ihtiyaçmış. Yaşamak için araçmış
Selvi Boylum Al Yazmalım film sonu tiradı gibi bitirmiş olmak istemezdim tabi
Sevgi neydi? Sevgi emekti
Yeri gelmişken ben olsam Kadir İnanır'ı tercih ederdim
Son olarak istediğim bedene kavuşmama yardımcı olan, ilgisini emeğini eksik etmeyen başta @Ausencia ve @Miu olmak üzere tüm arkadaşlarıma, sistalarcıma teşekkürü bir borç bilirim efenim...
Uzun zaman oldu zayıflayalı. Dedim ki yazayım belki birileri de benim yazımdan feyz alır... Çünkü bilirim buraları okuyup gaza gelmeye çalıştığım günleri...
Her neyse acıklı bir hikaye değil bu. 5 ayda 27 kg verişimin, bir iğde dalına dönüşümümün öyküsünü yazıyorum
Herkes gibi başlıyor öykümüz. 2 yıl önce, ılık bir bahar akşamı...
Sıkmaya başlayan elbiseler, patlayan pantolon, gömlek düğmeleri vs... Ne zaman kilo aldım desem "yoo gayet iyisin, e senin yüzün güzel, senin boyun var kaldırıyor" kandırmacaları...
Bazı sağlık problemlerim dolayısıyla doktorun yolunu tutmuştum o ara. Evet hormon bozukluğum vardı. Şu pco dedikleri. Regl olamama, insülin dirençleri falan filan derken her gittiğim doktorun zayıflaman lazım nasihatleriyle çıktım hastane odalarından
Kapının önüne çöktük manituyla. Hem ağlıyorum hem konuşuyorum. Çok mu kilo aldım ki bana hep zayıfla diyor doktorlar deyu. Ne desin çocuk. "Yooo çok almadın da sağlığın için vermen gerekiyormuş biraz. Yoksa kilolu değilsin" diyip avuttu
Eve geldim. Odamdaki abur cubur stoğumu arkadaşlarımla paylaştım. Ayrılmak çok zordu, hepsi benim bebeklerimdi
1 ay tam 1 ay aç gezdim. Tam bahar ayları. Güzel havayı fırsat bilip yürüdüm. Ama tartıya çıkmıyorum. İğde kızım sürpriz olsun tartıya çıkıp bi 6 kilo filan gittiğini görsen ohoooo diyorum kendime
Çünkü öyle biliyorum kendimi. Canavar gibi çalışan bir metabolizmam var...
Neyse efem çıktım tartıya: 81.7 dedi zalımus tartı
Ehhh dedim attım tartıyı kenara. Sonra aklıma bi forumdaki arkadaşlarım geldi. Ara ara okuyordum zaten. Bi gidip yazayım daha önce onlarla zayıflamıştım biraz moral olur dedim. Ama hiç ümidim yok. Kabullen bu kilolar kaderin diyorum kendi kendime...
Her neyse yazdım bir akşam kızlara.. Orada sevgili @Ausencia kaptanım sardı sarmaladı...
Bir sürü güzel arkadaş edindim... Aldı listeye Ausum... harala gürele spor yapıyorum. Her hafta eksiyle gelmeye yeminim var uleyyn diyee diyeee. Son kilolarımda sevgili kaptanım @Miu destek attı. Verdi gazı verdi gazı....Derkeeen Mayıs sonu başlayan maceram güzel bir sonbahar akşamı bitti
Neler mi yaptım? Klasik şeyler tekrara düşmek istemezdim ama belki merak eden olur yazayım
1- Bol bol su içtim. 3-4 lt altına düşmedim.
2- Sürekli hareket ettim. Durduğum yerde bacaklarımı hareket ettirdim o kadar kafayı bozdum
3- Günlük 1-2 saat yürüyüşlerim mutlaka olurdu...
4- 18:00'dan sonra ağzıma lokma koymadım.
Zayıflamaya başladıktan kısa bir süre sonra Karatay teyzeye kulak verdim. Ben yaptım siz de yapın demiyorum fakat çok faydasını gördüm. 2 öğün beslendim. Bol protein yedim. Akşamlarım tavuklu, lorlu ton balıklı salatalar ve yanlarına yoğurtlarla geçti... Ve hatta kelle vs de yedim hiç öyle kalorisine filan bakmadan...
5- Ekmek yerine cevizler vs harfiyen uydum. Bu süreçte hiç ekmek hamur işi, pilav vs yemedim. Meyveyi ölçülü yedim. Ve yemeklerimde porsiyon hesabı yapmadım. Ölçüm beynimdi ve midemdi. Doyana kadar yedim. Sonra lokma almadım ağzıma...
6- Bitki çaylarım, kahvelerim eksik olmadı. Özellikle kahve acıktığımda kurtarıcım oldu. Belki tek handikapı da bu oldu diyet serüvenimin. Evet bir kahve bağımlısı olarak yazıyorum bu satırları
7- İnandım. Asla bırakmadım. Şimdi alt tarafı kilo vermiş ne bu kararlılıklar filan diyen arkadaşlar olacaktır. Demesinler. Zor mesele. Harbiden zor. Ben gibi bir oturuşta 1 kilo baklavayı gömüp sonra daha ne yesem diye gezinen bir tatlı bağımlısı için çok zor bir mesele....
Sonraaaa zayıfladım be dostlar. Yaptım oldu. Tartım arada yukarı doğru hareketlenince 2-3 gün dikkat edip istediğim sayıyı görüyorum artık...
Bir kadın için istediği kıyafeti giyiyor olmak da önemliymiş... kadının kendini aynada beğenmesi kadar güzel hissettiren çok az şey varmış
Kilo verdikçe ruhumun da hafiflediğini fark ettim. Sadece bedenime değil ruhuma da yükmüş, meğer yıpratırmış hep beni... Hayatta yemek yemekten de zevkli şeyler varmış. Yemek sadece bir ihtiyaçmış. Yaşamak için araçmış
Selvi Boylum Al Yazmalım film sonu tiradı gibi bitirmiş olmak istemezdim tabi
Yeri gelmişken ben olsam Kadir İnanır'ı tercih ederdimSon olarak istediğim bedene kavuşmama yardımcı olan, ilgisini emeğini eksik etmeyen başta @Ausencia ve @Miu olmak üzere tüm arkadaşlarıma, sistalarcıma teşekkürü bir borç bilirim efenim...
inş bi daha kilo diye bir derdin olmaz...