Tuhaf söz değil mi? Sözü kendi başına bırakmaya o kadar alıştık ki, böyle kaideli sözler bize tuhaf geliyor artık. Oysa sözün bir aslının, bir esasının, bir kaide ve temelinin olması şarttır.
Söz, konuşma balonları boş kalmasın diye icat edilmemiştir. Bir şey anlatmak, bir şeyi mânâlı kılmak gibi bir yükü vardır sözün. Bir refleks, bir seğirme, gayrı ihtiyari bir dil kaçağı da olamaz o halde. Aksine, akılla, fikirle, şuurla söylenmelidir söz.
Yoksa bir nârâ gürlüğünde de olsa, bir fısıltı ürkekliğinde de, biz söz değil ses deriz ona. Sözün sese ihtiyacı yoktur ille de, ama sesin söze vardır. Söz olamayan ses avaredir, divanedir, biganedir