R
Rosie
Misafir
kesinlikle çalışmalı ekonomik özgürlüğü elinde olmalı.Ben istemem alışveriş için filan eşimden harçlık alır gibi para almak.
Kadınlar çalışmalı mı yoksa ev hanımlığı mı yapmalı?
- Konbuyu başlataniReM
- Başlangıç tarihi
- Konunun Bağlantısını Kopyala Konunun Bağlantısını Kopyala
N
NilayG
Misafir
bu da sorumu, kadın erkek ayrımı yapmak bile bence saçma.Kesinlikle uygunsa çalışmalıdır.
Şekerpare
Daimi Üye
2 hafta öncesine kadar çalışıyordum kendi isteğimle bıraktım şuan ev hanımıyım.
Kesinlikle ne istiyorsa onu yapmalı -ciko
Kesinlikle ne istiyorsa onu yapmalı -ciko
bence ne istiyorsa onu yapmalidir, nasil mutlu ise ...
hem calisip hem anne olmak kolay degil sonuçta ben de calismiyorum evdeyim cocuguma bakiyorum, mutluyum tabiki calismak isterim ama kime birakicam nereye birakicam sorunlariyla bas edemedigim için calisamiyorum...
annelik de dunyanin en guzel ve en ZOR meslegi...maddi bir karsiligi yok ama bir insan yetistiriyoruz bundan ote ne olabilirki?
hem calisip hem anne olmak kolay degil sonuçta ben de calismiyorum evdeyim cocuguma bakiyorum, mutluyum tabiki calismak isterim ama kime birakicam nereye birakicam sorunlariyla bas edemedigim için calisamiyorum...
annelik de dunyanin en guzel ve en ZOR meslegi...maddi bir karsiligi yok ama bir insan yetistiriyoruz bundan ote ne olabilirki?
Aslı Oktay
Daimi Üye
Bir kadin ne isstiyosa onu yapmali arkadas ev hanimligini kucuk gormek de baana sacma geliyo sahsen
sanki ev hanimlari evde calismiyo mu cocuk buyut ev islerini yap bunlarda var yani hele ki cocuk buyutmek en zor meslek
kocanin eline bakmak diye siniflandirmamak lazim koca dedigimiz insan ve bakmakla ve bizim ihtiyaclarimizi karsilamakla yukumlu zaten diye dusunmekteyim ben
sanki ev hanimlari evde calismiyo mu cocuk buyut ev islerini yap bunlarda var yani hele ki cocuk buyutmek en zor meslek
kocanin eline bakmak diye siniflandirmamak lazim koca dedigimiz insan ve bakmakla ve bizim ihtiyaclarimizi karsilamakla yukumlu zaten diye dusunmekteyim ben
ev hanimligini bu kadar kucumseme bence, ben de evdeyim evli misin, cocuklarin var mi yok mu bilmiyorum ama cocuk yetistirmek bir insan yetistirmek kolay degil...yukarida dedigim gibi maddi bir karsiligi olmasa da bu da bir meslek ve cok zor!
ayrica evlilikte senin paran benim param yok, bizim paramiz bizim gelecegimiz var...cok yanlis dusunuyorsun bence
küçümsediğim için söylemedim.evlilikte senin paran benim param olmaz bizim paramız bizim geleceğimiz evet ama her ihtiyaç duyduğumuz şeyi hemen alabiliyor muyuz.annelik çok zor bir meslek ben küçümseyerek konuşmadım çocuk yetiştirmek,ev işleri vs.zorluklarını yaşarken ihtiyaç duyduğunuz bişey için para istediğinizde bu sizin için önemli eşiniz için gereksizdir ve gereksiz gördüğü için alamazsınız bir de karşılığında 'bu para nasıl kazanılıyor haberin yok' cevabı alıyorsanız para istemenin ne kadar zor olduğunu belki anlarsınız. sıkıntısını ancak yaşayan bilir.çocuk yetiştirirken evin iş yükü yanında çalışmak da çok zor oluyor ama en azından ihtiyaç duyduğunuz birşeyi alabilmenin ekonomik yönden de ayakta durabildiğinizi kendinize kanıtlamış olmanın mutluluğunu yaşıyorsunuz.zor olanı yapıyorsunuz ama elebakıcı olmuyorsunuz en azından.herkes kendi yaşadıkları doğrultusunda düşüncesini söyler.ben de öyle yaptım.kimseyi küçümsediğimi sanmıyorum.belki siz hiç böyle bir durum yaşamamışsınızdır birçok kişi yaşamamıştır belki ama yaşayanlar da vardır mutlaka...
kadinlar calismasin demiyorum tabiki calissinlar, .ben boyle mutluyum,benim gibi bir çok insan vardir
ustelik normal bir evlilikte , hiç bir es ''nasil kazaniliyor bu para haberin var mi '' demez, dememesi lazim...
benim demek istedigim evde cocuklarimiza bakiyoruz, para kazanamiyoruz diye, tembel-ise yaramaz degiliz...annelik cok kutsal bir ''meslek''
anneliğin kutsallığı ile ilgili bir sıkıntı yok bunu bütün insanlık biliyor hepimizin annesi var sonuçta ayrıca küçümsenecek bir meslek de değil.zordur annelik ve evin yükünü üstlenmek.söylediğim gibi ben kimseyi küçümsemedim küçümsemiyorum da.sadece soruyu kendi hayatıma göre cevaplandırdım.küçümseme tabiri yok cümlemde dikkat ederseniz.para istemenin zor bişey olduğunu söyledim.hepimiz kendimize göre değerlendiriyoruz soruyu ona göre cevap veriyoruz.siz her istediğiniz şeyi alabiliyorsunuzdur sıkıntı olmadan ama herkes aynı hayatı yaşamıyor sonuç olarak.
anormal-normal
birçok evlilikde zaman zaman olabiliyor böyle diyaloglar.
bana göre de çalışmak gerekiyor böyle diyalogları bidaha yaşamamak için.
bir ihtiyacı alırken niye aldığının sorgusu eleştiri dahi yapılmıyor böylece.söyledğim gibi zor olanı yapıyorsunuz daha çok çalışıp daha çok yoruluyorsunuz(çünkü işten sonra da evde çalışmanıza devam ediyorsunuz).ama ekonomik olarak da kendi ayaklarınız üzerinde duruyorsunuz.hem de evin geçimine katkıda bulunmuş oluyorsunuz.birlikten kuvvet doğar sonuçta.
ben de böyle mutluyum.Allah mutluluğunuzu her daim etsin.hepimizin,tüm kadınların,tüm annelerin de öyle.....
anormal-normal
birçok evlilikde zaman zaman olabiliyor böyle diyaloglar.bana göre de çalışmak gerekiyor böyle diyalogları bidaha yaşamamak için.
bir ihtiyacı alırken niye aldığının sorgusu eleştiri dahi yapılmıyor böylece.söyledğim gibi zor olanı yapıyorsunuz daha çok çalışıp daha çok yoruluyorsunuz(çünkü işten sonra da evde çalışmanıza devam ediyorsunuz).ama ekonomik olarak da kendi ayaklarınız üzerinde duruyorsunuz.hem de evin geçimine katkıda bulunmuş oluyorsunuz.birlikten kuvvet doğar sonuçta.
ben de böyle mutluyum.Allah mutluluğunuzu her daim etsin.hepimizin,tüm kadınların,tüm annelerin de öyle.....
office
Daimi Üye
anneliğin kutsallığı ile ilgili bir sıkıntı yok bunu bütün insanlık biliyor hepimizin annesi var sonuçta ayrıca küçümsenecek bir meslek de değil.zordur annelik ve evin yükünü üstlenmek.söylediğim gibi ben kimseyi küçümsemedim küçümsemiyorum da.sadece soruyu kendi hayatıma göre cevaplandırdım.küçümseme tabiri yok cümlemde dikkat ederseniz.para istemenin zor bişey olduğunu söyledim.hepimiz kendimize göre değerlendiriyoruz soruyu ona göre cevap veriyoruz.siz her istediğiniz şeyi alabiliyorsunuzdur sıkıntı olmadan ama herkes aynı hayatı yaşamıyor sonuç olarak.
anormal-normal
bana göre de çalışmak gerekiyor böyle diyalogları bidaha yaşamamak için.
bir ihtiyacı alırken niye aldığının sorgusu eleştiri dahi yapılmıyor böylece.söyledğim gibi zor olanı yapıyorsunuz daha çok çalışıp daha çok yoruluyorsunuz(çünkü işten sonra da evde çalışmanıza devam ediyorsunuz).ama ekonomik olarak da kendi ayaklarınız üzerinde duruyorsunuz.hem de evin geçimine katkıda bulunmuş oluyorsunuz.birlikten kuvvet doğar sonuçta.
ben de böyle mutluyum.Allah mutluluğunuzu her daim etsin.hepimizin,tüm kadınların,tüm annelerin de öyle.....
bu mesaja sonuna kadar katılmakla birlikte ekleme yapmak istiyorum..
çalışmadığım süre içerisinde eşimin ek kartlarından kullandım ve 1 gün bile "bunu neden aldın, ne gereği vardı" demedi.. ama ben asla içim huzurlu bir şekilde harcayamadım o kartları.. hep "eşim bunu ne zorluklar kazanıyor, bu ay almasam mı, ya ben kırılmayayım diye sesini çıkarmıyorsa ama üzülürse" diye içim içimi yiyordu..
şimdi çalışıyorum, giderlerin bir bölümünü üstlenmek benim için zevk halini aldı.. yine kartımı eşim ödüyor ama "sıkışırsak hallederiz tatlım" diye geçiştirebiliyorum
bu bir kişilik meselesi olabilir.. ancak hiçbir zaman "kadının yeri evi, erkek parayı kazanır"cılardan olamadım.. elbette ev kadınlığı önemli ama kutsal değil benim için.. her kadın potansiyel ev kadınıdır zaten.. çalışanların da yattığı yerleri kendilerinin temizlediği doğrudur
kaldı ki annelik çok kutsaldır, her kadın öyle değil mi? ben çalışıyorum ama çocuklarımla bir ev hanımından daha ilgili olduğumu iddia ediyorum mesela.. elbette çalışıp - çalışmamak opsiyonel bir durum.. ama işi "ben anneyim, kutsalım, çalışmıyorum" boyutuna taşımanın çok çok yanlış olduğunu düşünüyorum..
bu mesaja sonuna kadar katılmakla birlikte ekleme yapmak istiyorum..
çalışmadığım süre içerisinde eşimin ek kartlarından kullandım ve 1 gün bile "bunu neden aldın, ne gereği vardı" demedi.. ama ben asla içim huzurlu bir şekilde harcayamadım o kartları.. hep "eşim bunu ne zorluklar kazanıyor, bu ay almasam mı, ya ben kırılmayayım diye sesini çıkarmıyorsa ama üzülürse" diye içim içimi yiyordu..
şimdi çalışıyorum, giderlerin bir bölümünü üstlenmek benim için zevk halini aldı.. yine kartımı eşim ödüyor ama "sıkışırsak hallederiz tatlım" diye geçiştirebiliyorum
bu bir kişilik meselesi olabilir.. ancak hiçbir zaman "kadının yeri evi, erkek parayı kazanır"cılardan olamadım.. elbette ev kadınlığı önemli ama kutsal değil benim için.. her kadın potansiyel ev kadınıdır zaten.. çalışanların da yattığı yerleri kendilerinin temizlediği doğrudur
kaldı ki annelik çok kutsaldır, her kadın öyle değil mi? ben çalışıyorum ama çocuklarımla bir ev hanımından daha ilgili olduğumu iddia ediyorum mesela.. elbette çalışıp - çalışmamak opsiyonel bir durum.. ama işi "ben anneyim, kutsalım, çalışmıyorum" boyutuna taşımanın çok çok yanlış olduğunu düşünüyorum..
ben boyle mi dedim simdi, ben anneyim kutsalim bu yuzden calismiyorum mu dedim? ben cocuguma bakacak kimseyi bulamiyorum, ve cocuguma bakiyorum. ya ben bakicaktim calismayip , ya da bakiciya para verip maasimin yarisini ona vericektim...sence en mantiklisi hangisi? ustelik ben kendimi cok sansli bir insan olarak goruyorum, evdeyim ve cocugumla vakit harciyorum...onun her anina sahit oluyorum, ilk adimlarina, ilk kelimesine, herseyini goruyorum! benim yerimde olmak isteyen cok kadin vardir mutlaka...
evde cocuguna bakan annelere ise yaramaz, tembel gozuyle bakmayin lutfen ben kendimi asla boyle gormuyorum...ve oyle olduklarini da dusunmuyorum
calismayanlara neden TEMBEL gozuyle bakiyorsunuz? tabiki kutsal
sen calisiyor olabilirsin, ama cocugunla ne kadar vakit harcayabiliyorsun? butun gun kim ilgileniyor onunla? o da bir meslek degil mi sonucta, senin cocuguna da bi baskasi bakmiyor mu?
ve ayrica ben ''kadinin yeri evidir'' de demedim, herkes nasil mutlu ise onu yapmali diye soylemistim ilk mesajimda......
ve baska cevap yazmicam bu konuya
office
Daimi Üye
ben boyle mi dedim simdi, ben anneyim kutsalim bu yuzden calismiyorum mu dedim? ben cocuguma bakacak kimseyi bulamiyorum, ve cocuguma bakiyorum. ya ben bakicaktim calismayip , ya da bakiciya para verip maasimin yarisini ona vericektim...sence en mantiklisi hangisi? ustelik ben kendimi cok sansli bir insan olarak goruyorum, evdeyim ve cocugumla vakit harciyorum...onun her anina sahit oluyorum, ilk adimlarina, ilk kelimesine, herseyini goruyorum! benim yerimde olmak isteyen cok kadin vardir mutlaka...
evde cocuguna bakan annelere ise yaramaz, tembel gozuyle bakmayin lutfen ben kendimi asla boyle gormuyorum...ve oyle olduklarini da dusunmuyorum
calismayanlara neden TEMBEL gozuyle bakiyorsunuz? tabiki kutsal
sen calisiyor olabilirsin, ama cocugunla ne kadar vakit harcayabiliyorsun? butun gun kim ilgileniyor onunla? o da bir meslek degil mi sonucta, senin cocuguna da bi baskasi bakmiyor mu?
ve ayrica ben ''kadinin yeri evidir'' de demedim, herkes nasil mutlu ise onu yapmali diye soylemistim ilk mesajimda......
ve baska cevap yazmicam bu konuya
sizin mesajınızı alıntıladığımı hatırlamıyorum sevgili zele.. bu platform da herkes fikrini söylüyor, ben de söyledim hepsi bu..
ilklerini görmek benim için çok önemli olmadı hiçbirzaman.. kaldı ki geleneksel annelerden olmadığım için olsa gerek, çocuğumun alacağı kaliteli eğitimi, ilk adımına değişebildim diyelim
iyi bir okulda okuması için çalışmam gerektiğini biliyordum.. evet anneannesi baktı çocuklarıma bir kaç sene.. ama bu onlara vakit ayırmadığım anlamına gelmiyor tabi ki.. uykumdan, gezmemden, eğlenmemden (kısaca bir ev hanımının rutininden) ödün vererek yaptım birçok aktiviteyi.. çok şükür bu güne kadar da bir sorun görmedim gelişimlerinde.. hatta tam tersi, bir çok çocuk annesinin arkasına saklanırken, son derece sosyal yetiştiler diyebilirim
ayrıca burada ev hanımlarının aşşağılandığı tek bir cümle yok.. tam tersi siz hemen her mesajınızda (ben çocuğumla beraberim, ben gördüm-sen görmedin, sen ne kadar ilgilisin....) tarzı eleştiriler yapıyorsunuz.. kimse kimseyi aşşağılamıyor halbuki.. her kadının ev hali, kişiliği, eğitimi, kabiliyeti, yeteneği farklıdır.. her insan kendine özeldir.. rica edeceğim daha fazla kişileştirmeyin..
sevgiler..
Arkadaşlar...
3 yıl öncesine kadar çalışıyordum.Taki ikinci bebeğimi dünyaya getirmeme az bir zaman kala işimi bıraktım.Ev hanımlığına terfi ettim diyebilirim.
Evet çocuklarınızın büyürkenki o ilk anlarına şahit olmak kadar güzel bir şey yoktur.Aaaa bak bak ''anni''dedi,yada aaaa bak bak adım attı gb...bir çok anımız hafımıza kaydoldu.Ben ilk çocuğumda bunları yaşayamadım.Çünkü işimden direk doğumuma gittim.Çocuğum 40 günlüktü başkalarının eline bıraktım bakılsın diye.Artık hayatımda sadece ben yoktum ve bana bağımlı olan bir bebek vardı ve hayatımı ona göre düzenlemem gerekiyordu.
Ancak gel gelelim ikinci çocuktan sonra sorumluluklar daha da arttı.Büyük oğlumun okula başlayacak olması,küçük oğlumun daha ilgili olmam gerektiği bir zamana çakışması beni inanılmaz yoruyordu.İşe dönüş bir türlü yapamadım.
Şimdilerde büyük oğlum ikinci sınıfa geçti,küçük oğlum ise 3 yaşından gün aldı.
Bu süre zarfı içinde neler öğrendim hemen sıralamak istiyorum.En basit bir örnek öncesinde evimde ekmeğim,sigaram,mıtfak ihtiyacımı işi dönüşü kendim karşılıyordum.Şimdi eşime bağımlıyım ve her defasında o eksik bu eksik demek inanılmaz benim kanıma dokunuyor.Evet asla gocunmaz asla bunu şu zaman aldın ne zaman bitti demez ama kendimi bildim bileli çalışan bir bayan olarak evimde eşime bağımlı olarak yaşamak beni etkelemeye başladı...
Öncesinde eksik bir şey olduğunda ona hiç duyurmadan haberi olmaksızın giderirken şimdilerde onsuz para bile harcayamaıyorum.
Bu geçici bir süre,en azından ben öyle düşünüyorum.Ama biliyorumki iş hayatı daha kolay,ev hanımlığından.Bütün gün evin içinde sadece iki fidan yetiştirebilmek için uğraşıyor,akşam saati gelincede eşimin yemek,bulaşık....yani rutin bir ev hanımlığı sendromu!!!!
Özetle çok uzattım farkındayım ama eğerki hayat standartlarınız gerçekten sizi yormayacak ise,yani ev ve iş arası mekik dokurken çok fazla yıpranmayacaksanız ekonomik özgürlüğünüzü elinize almak için bile çalışın,çalışan kadın her zaman daha iyidir kanaatindeyim.Heleki elinde bir mesleği olupta evinde oturan kadınlar tanıyorum ben..Üretinn üretici olun arkadaşlar!!!!
Amma çocuklar,iş güç..Evde yorul,işte yorul...Eşinin hayat müşterektir ibaresinden haberi olmaksızın kendinizi paralarsanız işte o zaman ben dur!!!derim..Bir tercih yaparsam ev hanımlığını tercih eder bende çatır çatır eşimin parasını yerim.
Gelelim bana,evet çalışacağım buna şimdiden hazırlıklıyım.Eşimin evin ihtiyaçlarını gideremediğinden dolayı değil.2 çocuğum var bunların geleceğini eşim kadar bende düşündüğüm için çalışmam gerekli diye düşünüyorum.Bu çocukların en iyi şekilde en iyi okullara gitmesi,en iyi eğitimi alması için çalışmalıyım.O çalışırken giderlerin bir kısmını da ben karşılamk için çalışmalıyım.O eksik,bu eksik ....dememek için çalışmalıyım.
Çünkü ben böyle alıştım ve alıştığımın dışına maalesef çıkamıyorum.3 yıl geçti halen alışamadım.....
Yani arkadaşlar herkes düşüncelerini gayet güzel belirtmiş,kimse kimseye çamur atmamış..Herkesin düşüncesine saygı göstererek sevgilerimi sunuyorum.
3 yıl öncesine kadar çalışıyordum.Taki ikinci bebeğimi dünyaya getirmeme az bir zaman kala işimi bıraktım.Ev hanımlığına terfi ettim diyebilirim.
Evet çocuklarınızın büyürkenki o ilk anlarına şahit olmak kadar güzel bir şey yoktur.Aaaa bak bak ''anni''dedi,yada aaaa bak bak adım attı gb...bir çok anımız hafımıza kaydoldu.Ben ilk çocuğumda bunları yaşayamadım.Çünkü işimden direk doğumuma gittim.Çocuğum 40 günlüktü başkalarının eline bıraktım bakılsın diye.Artık hayatımda sadece ben yoktum ve bana bağımlı olan bir bebek vardı ve hayatımı ona göre düzenlemem gerekiyordu.
Ancak gel gelelim ikinci çocuktan sonra sorumluluklar daha da arttı.Büyük oğlumun okula başlayacak olması,küçük oğlumun daha ilgili olmam gerektiği bir zamana çakışması beni inanılmaz yoruyordu.İşe dönüş bir türlü yapamadım.
Şimdilerde büyük oğlum ikinci sınıfa geçti,küçük oğlum ise 3 yaşından gün aldı.
Bu süre zarfı içinde neler öğrendim hemen sıralamak istiyorum.En basit bir örnek öncesinde evimde ekmeğim,sigaram,mıtfak ihtiyacımı işi dönüşü kendim karşılıyordum.Şimdi eşime bağımlıyım ve her defasında o eksik bu eksik demek inanılmaz benim kanıma dokunuyor.Evet asla gocunmaz asla bunu şu zaman aldın ne zaman bitti demez ama kendimi bildim bileli çalışan bir bayan olarak evimde eşime bağımlı olarak yaşamak beni etkelemeye başladı...
Öncesinde eksik bir şey olduğunda ona hiç duyurmadan haberi olmaksızın giderirken şimdilerde onsuz para bile harcayamaıyorum.
Bu geçici bir süre,en azından ben öyle düşünüyorum.Ama biliyorumki iş hayatı daha kolay,ev hanımlığından.Bütün gün evin içinde sadece iki fidan yetiştirebilmek için uğraşıyor,akşam saati gelincede eşimin yemek,bulaşık....yani rutin bir ev hanımlığı sendromu!!!!
Özetle çok uzattım farkındayım ama eğerki hayat standartlarınız gerçekten sizi yormayacak ise,yani ev ve iş arası mekik dokurken çok fazla yıpranmayacaksanız ekonomik özgürlüğünüzü elinize almak için bile çalışın,çalışan kadın her zaman daha iyidir kanaatindeyim.Heleki elinde bir mesleği olupta evinde oturan kadınlar tanıyorum ben..Üretinn üretici olun arkadaşlar!!!!
Amma çocuklar,iş güç..Evde yorul,işte yorul...Eşinin hayat müşterektir ibaresinden haberi olmaksızın kendinizi paralarsanız işte o zaman ben dur!!!derim..Bir tercih yaparsam ev hanımlığını tercih eder bende çatır çatır eşimin parasını yerim.
Gelelim bana,evet çalışacağım buna şimdiden hazırlıklıyım.Eşimin evin ihtiyaçlarını gideremediğinden dolayı değil.2 çocuğum var bunların geleceğini eşim kadar bende düşündüğüm için çalışmam gerekli diye düşünüyorum.Bu çocukların en iyi şekilde en iyi okullara gitmesi,en iyi eğitimi alması için çalışmalıyım.O çalışırken giderlerin bir kısmını da ben karşılamk için çalışmalıyım.O eksik,bu eksik ....dememek için çalışmalıyım.
Çünkü ben böyle alıştım ve alıştığımın dışına maalesef çıkamıyorum.3 yıl geçti halen alışamadım.....
Yani arkadaşlar herkes düşüncelerini gayet güzel belirtmiş,kimse kimseye çamur atmamış..Herkesin düşüncesine saygı göstererek sevgilerimi sunuyorum.
Tarihler: 02-04-2009, 11:06 gösterirken ben halen aradan geçen zaman içersinde aynı düşüncedeyim
Son noktamı koyar ve kaçarım
bu konuya 22 yıllık bir ev hanımı olarak yazmam gerekli diye düşündüm fakat yazacaklarımın hepsinin gözlemlerim ve kendi duygularım olduğunu söyleyim (gerçek kişiler ve kurumlarla alakası yok)
öncelikle şunu söyleyim kısa bir çalışma dönemim oldu va çeşitli sebeplerden dolayı sürekli olamadı
çalışmadım çok mu mutluyum ,çok mu eksikliğini çektim ,çok mu mükemmel bir anne oldum yada ev hanımı?
çalışmadığım için ekstra bir mutluluk yaşamadım ben , eksikliğini hissettim zaman zaman , valla ne mükemmel bir anne oldum nede ev hanımı bu süreçte
çok fazla böyle idealleri olan birisi değilim
yani herşeyi gerektiği kadar yapan biriyim....
gözlemlerime gelince...
sözüm sitemizden dışarı
ben böyle kutsal annelik ev henımlığı gibi şeylerin abartı kendini kandırma olarak görüyorum yada demek ki bu kadarı kadınlara yetiyor
kimsede evde oturup çok iyi örnek sorunsuz mükemmel evlilik başarılı çocuklar yetiştirdiğini iddia etmesin helede kendini yetiştirdim gibi şeyler hiç inandırıcı değil..
genellikle ev hanımları bu gün hangi güne gitsem ,bu gün ne giysem ,bugün kim ne dedi gibi düşüncelerle zamanlarının birçoğunu zaten heba etmekteler bence yaniii...
çalışma konusuna gelince gerçekten bir kadına da 24 saatinin bir kısmını parasal konu bir tarafa birşeyler üretmek adınada fazlasıyla yeteceğini düşünüyorum ,kimse unutmasın ki çocuklar sürekli bebek kalmıyor sürekli ilk adımlarını atmıyorlar yıllar boyunca ...
bu kadar uzmanlaştığımız konuyu bir gün kullanacak yer bulamayabiliriz
zaten çocuk ve ev sadece kadınların sorumluluğunda olan bir olay değil ki biz kadınlar bunu böyle kabul edersek işte böyle çalışıp para kazansakta kazanmasakta sömürülen kadın modelinden kurtulamayız ..
öyle eşten para istemek falanda gibi çalışmak için bir bahane olmamalı kanımca bu konuda da hiç sıkıntım olmadı yani kompleks anlamında eşim sağolsun
bu konuda da biraz açık sözlü davracağım, öyle parayı ben nasıl kazanıyorum diyen adamada hiç çalışıp yardımcı olmak içimden gelmez zati kesin başka kötü huylarıda vardır bu adamın:
şuda acı bir gerçek olmaya başladı gördüğüm kadarıyla erkeklerde artık çalışmayan bir hatunla evlenmek yerine para getirecek bir hatunu ilk şart olarak görmeye başladılar helede kadrolu bir işi varsa ..
işte böyle düşüncelerim şimdilerde ben boş vakti fazlasıyla olan biriyim ve yeni alanlar bulmaya çalıştım buldumda sanıyorum bu yüzden mutluyum
not: kadınların bu dünyaya sadece eşlerine ve çocuklarına hizmet etmek için gelmediklerine inanırım hep , bunu kadınlarında böyle kanıksamamaları gerekir diye düşünüyorum.
)öncelikle şunu söyleyim kısa bir çalışma dönemim oldu va çeşitli sebeplerden dolayı sürekli olamadı
çalışmadım çok mu mutluyum ,çok mu eksikliğini çektim ,çok mu mükemmel bir anne oldum yada ev hanımı?
çalışmadığım için ekstra bir mutluluk yaşamadım ben , eksikliğini hissettim zaman zaman , valla ne mükemmel bir anne oldum nede ev hanımı bu süreçte
çok fazla böyle idealleri olan birisi değilim
yani herşeyi gerektiği kadar yapan biriyim....
gözlemlerime gelince...
sözüm sitemizden dışarı
ben böyle kutsal annelik ev henımlığı gibi şeylerin abartı kendini kandırma olarak görüyorum yada demek ki bu kadarı kadınlara yetiyor
kimsede evde oturup çok iyi örnek sorunsuz mükemmel evlilik başarılı çocuklar yetiştirdiğini iddia etmesin helede kendini yetiştirdim gibi şeyler hiç inandırıcı değil..
genellikle ev hanımları bu gün hangi güne gitsem ,bu gün ne giysem ,bugün kim ne dedi gibi düşüncelerle zamanlarının birçoğunu zaten heba etmekteler bence yaniii...
çalışma konusuna gelince gerçekten bir kadına da 24 saatinin bir kısmını parasal konu bir tarafa birşeyler üretmek adınada fazlasıyla yeteceğini düşünüyorum ,kimse unutmasın ki çocuklar sürekli bebek kalmıyor sürekli ilk adımlarını atmıyorlar yıllar boyunca ...
bu kadar uzmanlaştığımız konuyu bir gün kullanacak yer bulamayabiliriz
zaten çocuk ve ev sadece kadınların sorumluluğunda olan bir olay değil ki biz kadınlar bunu böyle kabul edersek işte böyle çalışıp para kazansakta kazanmasakta sömürülen kadın modelinden kurtulamayız ..
öyle eşten para istemek falanda gibi çalışmak için bir bahane olmamalı kanımca bu konuda da hiç sıkıntım olmadı yani kompleks anlamında eşim sağolsun
bu konuda da biraz açık sözlü davracağım, öyle parayı ben nasıl kazanıyorum diyen adamada hiç çalışıp yardımcı olmak içimden gelmez zati kesin başka kötü huylarıda vardır bu adamın
:şuda acı bir gerçek olmaya başladı gördüğüm kadarıyla erkeklerde artık çalışmayan bir hatunla evlenmek yerine para getirecek bir hatunu ilk şart olarak görmeye başladılar helede kadrolu bir işi varsa ..
işte böyle düşüncelerim şimdilerde ben boş vakti fazlasıyla olan biriyim ve yeni alanlar bulmaya çalıştım buldumda sanıyorum bu yüzden mutluyum
not: kadınların bu dünyaya sadece eşlerine ve çocuklarına hizmet etmek için gelmediklerine inanırım hep , bunu kadınlarında böyle kanıksamamaları gerekir diye düşünüyorum.
nar-ı beyza
Daimi Üye
bence bekarken çalışmalı evlendikten sonra evinin kadını olmalı
ama eşinin geliri düşükse eğer tabiki çalışmalı
en azından ben evlenirsem çalışmayı düşünmüyorum
ama eşinin geliri düşükse eğer tabiki çalışmalı
en azından ben evlenirsem çalışmayı düşünmüyorum