ilk iş herkesi affetmekten geçiyor buna kendin de dahil kalbinin yükünü boşaltıp hafifleteceksin , gerisi kolay boşuna inandığın kadar varsın dememişler ,herkes yapabilir gülüm yeter ki iste
Abla bu affetme isi dildemi gönüldemi olcak ben bazen kizdigim affedemedigm biri var icimden diyorm tamam affettim hatta disimdanda dedim hani bitsin gitsin diye ama bazen hala kendmi bi anda sorgularken buluyorm neden öyle yapti niye falan diye gene istem disi ona kizarken buluyorm kendmi. Cok zor bi durum