doğum hikayemi yazayım ama pek hikayelik durumum da yok, planlı programlı sezoş olduk
eşim ist. a gideceği için doğumu 16 ocak a almıştık bildiğiniz gibi, 38+0 oluyorduk o tarihte (lidırım ticker yanlışmış herhalde, 38+0 dık biz)
doktor 13 30da alırız demişti ama acil doğum geldiği için 14 20 de doğdu tosbaam...
ameliyata beni hazırlamak için baş hemşire geldi, damar yolumu açtı, odadaki herkesi dışarı çıkardı bir tek eşim kaldı yanımda, bizi yalnız bırakmak istedi sonra...ben çok heyecanlıydım tabi, sonra eşimin teyzeleri, ailesi, benim ailem herkes geldi, onlara keşke sizin yerinizde olsaydım dedim, ne rahatsınız dedim
nihayet sıram geldiğinde giderken herkes bana hayırlı doğumlar derken, annelerin falan gözleri doluyken ben de başladım ağlamaya... ama ameliyathaneye gidene kadar susturdum kendimi, yapacak bir şey yok, orada tek başınasın sonuçta, epiduralim takıldı, bayan anestezi uzmanını görünce biraz tırstım ama iğne yapıldıktan sonra bacaklarımın his kaybı anında oldu, yatağa kendim uzanamadım, 3-4 kişi oluyor bu arada ameliyathanede sizi hazırlayan, bir hemşire batikon sürüyorum hissedeceksin dedi, sonra dr geldi naber, helikopter geldi mi diye sordu. (eşimle her muayenede bu muhabbeti yaparlar, oyuncak helikopter gelecekti eşime yurt dışından kameralı falan, dr um da meraklıymış böyle şeylere) sonra oturdu yerine, bana hazır mısın dedi, sonra da hazır olmasan bile yapacak bir şey yok artık dedi
5 dk sonra bebeğimi gösterdi bana, sonra götürdüler onu, bi 5 dk sonra da battaniyeye sarmış getirdiler, bakıştık oğlumla
sonra beni uyutmuşlar...
kızlar şimdi çıkmam gerekiyor... bu kadar hikayemiz, planlı olunca böyle oluyor...