11 subat cumartesi..
Doktorum son gittigimde,bidahaki gelisimdeki acılmam 3-4 cm i bulursa serum takıp dogurtucagını
soylemisti.
Saat 11.30 da muayenehanesindeydik..Annem,esim,esimin annesi ve ben..Nst'ye baglandım kızımın kalp
atısları guzeldi sonra muayeneye aldı,acılman 3 cm olmus artık bu sekilde dolasma etrafta yatıralım seni
bugun aksama al bebegini kucagına dedi doktor..o ana kadar hic dogurmicakmısım gibi hissetmeme
ragmen,o dakika dank etti hersey sanki garip bi huzun geldi..Tamam dedim,odasına gectik hepimize
anlattı durumu simdi siz hastaneye gecin ben gelicem dedi..Gittigimizde odam hazırdı,hemsire geldi once
lavman yapıldı geceligimi giydim,sonra saat 13.00 da suni sancı takıldı..
Once hersey guzeldi katlanılabilir sancılardı geziniyodum,bir iki saat sonra yataktaydım belim fena agrıyodu sancı girdiginde,bitince de o
10 dakikalık arada uyuyodum(oyle tatlı bi uyku yoktu..)Sonra sancıların arası azalırken siddeti misli misli
artmaya basladı canım yanıyodu artık hafiften aglamaya bagırmaya baslamıstım..Oncelikle esim olmak
uzere,herkes perisan olmustu o halime..Arada ''anneee'' diye bagırıyodum sanki annem agrımı dindirebilirmis gibi
ondan yardım istiyodum..Ama Eşim..Ondan hic o kadarını beklemedigim halde inanılmazdı..
Bir an bile bırakmadı beni ona oyle yuklendim ki,hem fiziksel hem duygusal anlamda o hastane odası
onun benim icin neler yapabilcegini nelere katlanabilcegini bi kez daha anlamama yardımcı oldu..
Doktor saat bası bakıyodu acılmama,artık kalk ayakta gez hızlandıralım dedi..kaldı ki ben ayakta
zor duruyodum,esime yaslandım hep sancı girdiginde cıglık atıyodum gecince de cuval gibi yıgılcakken
esim tutuyodu hep,uykum geliyodu,uyusuyodum..en sonunda vazgectim sezeryana alın beni diye bagırdım.
Saat 19.30 da hadi artık dedi doktor dogumhaneye gidiyoruz..dogumhane aynı kattaydı hatta yan taraftı
hemen geciverdik..annem de benimle girdi once..ben masaya cıktıgımda hersey hazırdı..
Doktor,hadi dedi sancı girince butun gucunle nefesini tutup ıkıncaksın..Sancı geldi,dedigini yaptım
ama beceremedim ilk seferde,ikinci defa...ucuncu defa..olmadı,doktor anneme siz cıkın artık dedi..
Annem cıkar cıkmaz,bana kesi attı ve ordaki hemsiresine yanına cık bastırcaksın karnına dedi..
o an cok korktum,oksijen taktılar bi yandan bana ve doktor hafif gergin bi sesle hadi artık bebek
oksijensiz kalıyo icerde it butun gucunle dedi..
O an,o son sancıda,nefesimi tuttum,sadece kızımı dusunerek butun gucumle ıkındım,hemsirenin de
bastırmasıyla karnıma kızımın cıktıgını hissettim..
Hersey,butun agrılarım yok olmustu,bitmisti..Ama herseyin bittigini mujdeleyen o aglama sesi yoktu..
Neden aglamıyo ? dedim doktora..merak etme kızın iyi dedi, o zaman neden aglamıyo dedim..
o an da agladı benim minik bebegim,onunla beraber bende oldugum yerde sersefil bi sekilde aglamaya
basladım..sarıp bana gosterdiler,gozlerini acmıs kocaman bakıyodu bana,hayatımda oyle bi bakıs,oyle
bi guzellik,oyle bi mutluluk gormedim,hissetmedim..
Dogmustu kızım,artık bizimleydi..
Gerisi teferruattı benim icin,dikislerim icin kısa sureli uyutuldum sonra odada actım gozumu..
Annem dısarda olanları anlattı sonra bana..
benim doktora neden aglamıyo diye sordugumu duymus icerden,panik olmuslar kapıda..
Sonra kızımın sesini duyunca annemde esimde aglayarak sarılmıslar birbirlerine..
Bu insanın hayatında kac kere yasarsa yasasın,hep ilk defa yasicagı gibi cok ozel ve tarifsiz biseymis..
Allah hepimize yavrularımızı bagıslasın insallah..
Doktorum son gittigimde,bidahaki gelisimdeki acılmam 3-4 cm i bulursa serum takıp dogurtucagını
soylemisti.
Saat 11.30 da muayenehanesindeydik..Annem,esim,esimin annesi ve ben..Nst'ye baglandım kızımın kalp
atısları guzeldi sonra muayeneye aldı,acılman 3 cm olmus artık bu sekilde dolasma etrafta yatıralım seni
bugun aksama al bebegini kucagına dedi doktor..o ana kadar hic dogurmicakmısım gibi hissetmeme
ragmen,o dakika dank etti hersey sanki garip bi huzun geldi..Tamam dedim,odasına gectik hepimize
anlattı durumu simdi siz hastaneye gecin ben gelicem dedi..Gittigimizde odam hazırdı,hemsire geldi once
lavman yapıldı geceligimi giydim,sonra saat 13.00 da suni sancı takıldı..
Once hersey guzeldi katlanılabilir sancılardı geziniyodum,bir iki saat sonra yataktaydım belim fena agrıyodu sancı girdiginde,bitince de o
10 dakikalık arada uyuyodum(oyle tatlı bi uyku yoktu..)Sonra sancıların arası azalırken siddeti misli misli
artmaya basladı canım yanıyodu artık hafiften aglamaya bagırmaya baslamıstım..Oncelikle esim olmak
uzere,herkes perisan olmustu o halime..Arada ''anneee'' diye bagırıyodum sanki annem agrımı dindirebilirmis gibi
ondan yardım istiyodum..Ama Eşim..Ondan hic o kadarını beklemedigim halde inanılmazdı..
Bir an bile bırakmadı beni ona oyle yuklendim ki,hem fiziksel hem duygusal anlamda o hastane odası
onun benim icin neler yapabilcegini nelere katlanabilcegini bi kez daha anlamama yardımcı oldu..
Doktor saat bası bakıyodu acılmama,artık kalk ayakta gez hızlandıralım dedi..kaldı ki ben ayakta
zor duruyodum,esime yaslandım hep sancı girdiginde cıglık atıyodum gecince de cuval gibi yıgılcakken
esim tutuyodu hep,uykum geliyodu,uyusuyodum..en sonunda vazgectim sezeryana alın beni diye bagırdım.
Saat 19.30 da hadi artık dedi doktor dogumhaneye gidiyoruz..dogumhane aynı kattaydı hatta yan taraftı
hemen geciverdik..annem de benimle girdi once..ben masaya cıktıgımda hersey hazırdı..
Doktor,hadi dedi sancı girince butun gucunle nefesini tutup ıkıncaksın..Sancı geldi,dedigini yaptım
ama beceremedim ilk seferde,ikinci defa...ucuncu defa..olmadı,doktor anneme siz cıkın artık dedi..
Annem cıkar cıkmaz,bana kesi attı ve ordaki hemsiresine yanına cık bastırcaksın karnına dedi..
o an cok korktum,oksijen taktılar bi yandan bana ve doktor hafif gergin bi sesle hadi artık bebek
oksijensiz kalıyo icerde it butun gucunle dedi..
O an,o son sancıda,nefesimi tuttum,sadece kızımı dusunerek butun gucumle ıkındım,hemsirenin de
bastırmasıyla karnıma kızımın cıktıgını hissettim..
Hersey,butun agrılarım yok olmustu,bitmisti..Ama herseyin bittigini mujdeleyen o aglama sesi yoktu..
Neden aglamıyo ? dedim doktora..merak etme kızın iyi dedi, o zaman neden aglamıyo dedim..
o an da agladı benim minik bebegim,onunla beraber bende oldugum yerde sersefil bi sekilde aglamaya
basladım..sarıp bana gosterdiler,gozlerini acmıs kocaman bakıyodu bana,hayatımda oyle bi bakıs,oyle
bi guzellik,oyle bi mutluluk gormedim,hissetmedim..
Dogmustu kızım,artık bizimleydi..
Gerisi teferruattı benim icin,dikislerim icin kısa sureli uyutuldum sonra odada actım gozumu..
Annem dısarda olanları anlattı sonra bana..
benim doktora neden aglamıyo diye sordugumu duymus icerden,panik olmuslar kapıda..
Sonra kızımın sesini duyunca annemde esimde aglayarak sarılmıslar birbirlerine..
Bu insanın hayatında kac kere yasarsa yasasın,hep ilk defa yasicagı gibi cok ozel ve tarifsiz biseymis..
Allah hepimize yavrularımızı bagıslasın insallah..