günaydın kızlar. çok keyifsizim çok uykusuzum çok yorgunum...
dün annem aradı, gökçe Aden'in sanırım boğazları ağrıyor bi sağlık ocağına göstereyim mi dedi. sağlık ocağı annemin evinin altında. olur anne dedim. sonra aklıma taşındığımız, kaydımızı ve adresimizi yeni mahalleye aldırdığımız geldi. anne dedim sen en iyisi bi hastaneye götür Aden'i. kuzenin eşi o hastanede çalışıyor hemen aradım onu. öğlen 2ye randevu aldık. neyse saat 2 oldu annemi aradım, şimdi giriyoruz ben seni arıyacam dedi. saat 2.30 da bi telefon "gökçe aden'e oksijen veriyorlar kızım. boğazları çok ileri derecede enfeksiyon kapmış, nefes almakta zorlanıyormuş. bakalım 1 saat sonra oksijen fayda etmezse yatış yapacakmışız. bişeyi yok ama istersen gel" gerisini hatırlamıyorum zaten. izin mizin almadım. odadaki bi arkadaşa, ben gidiyorum, oğlum hastalanmış söylersin dediğimi hatırlıyorum.
yol boyunca neler düşündüğümü neler kurduğumu tahmin edebilirsiniz...
yarım saatlik yol hayatımın en uzun yoluydu inanın.
hastaneye girdim, yavrum annemin kucağında ağzında burbunda maske, okjisen veriyorlar ve nasıl ağlıyor. beni görünce gülümsedi kucağıma gelmek için uzandı. ağlaması haykırmaya dönüştü. 1 saat boyunca bağıra bağıra böğüre böğüre ağladı kuzum. sesleri hepten kısıldı.
neyse okjinenin içine kattıkları ilaçın bitmesini bekledik. iğnesini yaptılar, doktorun odasına gıttık. demez mi, bi 45 dakika dolaşın bakalım yine böyle nefes alırsa yatıracam sizi diye. bana gelenler geldi. hastane fobim var resmen. neyse bi 45 dakika daha dolaştık. tabi bu arada Aden bana yapışık kafası boynuma gömülü iç çeke çeke inlyor.
neyse doktor baktı tamam şimdi daha iyi dedi. dünya ilaç verdi ve çocuğunuz potansiyel alerjik bi vaka dedi. şimdi yapamayız test biraz daha büuyüsün getirin alerjı testı yapalım dedi. kolundaki kızarlıklığı gösterdim, tamam işte kesin alerjı var bu çocukta dedi
öyle kilosunu ölçtürdüm ben sanıyorum ki Aden 10 kiloyu bulmuştur. hala 9.400-500 lerde kuzum. ama boy sırık gibi.
neyse eve gedlik çocuğunresmen havası değişti. sanki demin hastanede o baygın baygın bakan, inleyen çcuk o değil. bi yarım saat uyudu uyandı eskı aden yıne. gülücükler oynamalar, gevezelikler gırla.
ama öksürürken resmen boğazı yırtılıyor yavrumun
hönk hönk hırlaması var
rabbim kimseyi evladının hastalığıyla sınamasın. hiç bi anneye evladıyla ilgili acı yaşatmasın. hiç bi bebeği de anasız kılmasın rabbim.
dün Aden'i öyle hortumlar, maskeler içinde görünce koyverdim kendimi. ağladım. o da anladı o zaman başladı zaten bagıra bagıra aglamaya kuzum. derken kuzenin eşi girdi suratıma acı acı baktı. sanki, gökçe manyak mısın sen, biz 1,5 sene önce yavrumuzu kaybettik. neler yaşadık neler gördük. bu ne ki toparlan kendıne gel dermiş gibiydi. utandım sonra zaten o halimden. toparlandım.
h