öyle pikoşum ya. aslında çok tatlı insanlar falan ama şu hayata müdahil olma huyları beni delirtecek.
bak şimdi, safranbolu soğuk memleket. onur'un kardeşinin işi oraya oldu. taşınmak zorunda kaldılar. her şey apar topar oldu zaten. iş oldu haberi gelince, eltimle kaynım (a
h bu lafa da hastayım gaynım) ev bakmaya gidecekler. kızdan bi mesaj "gökçe bu soğukta ailecek safranboluya ev bakmaya gıdıyoruz. ve ayaz ( eltımın 7 aylık oğlu) 'da yanımızda
yahu e kadın. bu kız oraya gezmeye gıtmıyor. kaldı ki gezmeye bıle gıtse sen kımsın? otur sıcacık evınde de ayaz'a bak di mi. ama yokkkkkkkkkkk illa bakacak nasıl ev tuttular, nasıl bı yerde oturacaklar.
böyle anlamsız haraketleri var. tabı ben onur'a baya bı soylendım ne alaka nıye takıldı peşlerıne dıye. geçtiğimiz pazar günü artık eşyalar gidecek c.tesi akşamı gittik son oturma, muhabbet babında. kaynanam, eltim mutfaktayken, onur'a "sen gıdeceksen bız de gelecez sonra senınle geri döneriz". dedi. onur'la gözgöze geldim. artık nasıl baktıysam adama, onur'un ağzından " ne alaka anne ya. otur ayaza bak bu soğukta. ev temizlenecek edılecek. biz gökçeyle gıder gelırız senin işin yok orda" dedi. şoka gırdı kadın. ah
hah
.
işte boyle özel hayata her daım atlıyor. bu da biz gelinleri deli edıyor.