Yaşadıkça tanırsınız birbirinizi , bakarsın sen ondan çok çalarsın onun kapısını
.
Kardeşimin kapı komşuları onlardan 1-2 ay önce taşınmışlardı, bizim gelin de hiç hoşgeldin bile demediler diye şikayetlenirdi. Sonra 1-2 asansör önünde beklerken konuşmuşlar, birlikte hamile kaldılar, komşu çok aşererdi. Her akşam bizimkilerin kapısını çalmaya başladı, evde pişeni yiyemiyormuş. Artık ne varsa paylaşmaya başlamış. O da yardım olsun diye günlük yeğenimi alır evine götürüp bakardı. Elinden dikiş filan gelirmiş, bizimkine hediye masa örtüsü filan dikip gönlünü yapıyormuş. Sonra birlikte doğurdular, çocukları alıp birlikte dışarı filan çıkıyorlar. Birinin acil bi işi çıkınca rahatlıkla yarım saatliğine çocukları bırakıyorlar birbirlerine. Yani güzel bişey bence, sonuçta ailemiz hep yanımızda olamıyor, iyi bir komşu hep makbuldür bence
.
Çok şükür, gitgide toparlanır inşallah canım. Rabbim tez vakitte şifa versin inşallah...